- 1/4
- Następne
Papryka (Capsicum), określana czasami jako pieprzowiec, to bardzo smaczne i chętnie spożywane warzywo. W kuchni ma mnóstwo zastosowań, gdyż nie tylko można zjadać ją na surowo w postaci najrozmaitszych surówek, sałatek, twarożków czy kanapek, ale również nadaje się do duszenia, smażenia, nadziewania, marynowania, suszenia (do postaci proszku), aromatyzowania olejów (papryczki ostre), a także mrożenia (bez konieczności blanszowania). Właściwie komponuje się z większością warzyw, mięs, ryb, a nawet niekiedy owoców (sałatka z pomarańczami i słodką papryką), dlatego można ją spotkać pod różną postacią, w bardzo wielu potrawach z wyłączeniem słodkich deserów, w których nie znalazła dotychczas zastosowania, chociaż wszystko jeszcze przed nią.
Wartości odżywcze
Warzywo to jest nie tylko smaczne, ale również niezwykle wartościowe. Jest źródłem ogromnej ilości naturalnej witaminy C, dlatego zjadanie strąków na surowo, może zapewnić nam stałą dostawę tego cennego, ale bardzo nietrwałego składnika. Poza tym zawiera też witaminy (A, B), sole mineralne (wapń, potas, żelazo, magnez, miedź), kwas foliowy, cukry i wiele innych cennych składników odżywczych. Odmiany ostre dodatkowo są źródłem kapsaicyny, która jest odpowiedzialna za intensywny, piekący smak, zielone tzw. witaminy młodości czyli E, a żółte luteiny, doskonale wpływającej na wzrok.
Uprawa papryki
Warunki uprawy
W uprawie spotyka się głównie odmiany spożywcze papryki rocznej (Capsicum annuum), której duże owoce nazywane jagodami, mogą mieć różne kolory (fioletowy, czerwony, pomarańczowy, żółty lub jasnożółty niemal biały), kształty (duże i pękate, owalne i spłaszczone lub długie i cienkie) oraz smaki (słodki lub ostry). Papryka należy do roślin psiankowatych, co wymaga unikania w jej uprawie stanowisk, wcześniej zajmowanych przez inne warzywa tej grupy (np. pomidor, oberżyna, ziemniak). Niestety, to tak bardzo lubiane warzywo jest niezwykle wymagające i jego uprawa nie należy do łatwych.
Prowadzona na odkrytym terenie często kończy się niepowodzeniem, gdyż papryka wymaga przede wszystkim dużo ciepła, słońca i odpowiednio wilgotnego podłoża. Jest też bardzo wrażliwa na zmienne warunki pogodowe (ulewne deszcze, spadki temperatury poniżej 15°C). Dlatego najlepszym dla niej miejscem będzie inspekt, szklarnia bądź tunel foliowy, chociaż na terenach z długim, ciepłym latem, może udać się również w gruncie (szczególnie odmiany polskie).
Rozsada i wymagania glebowe
Paprykę uprawia się z rozsady, której produkcja powinna rozpocząć się już w marcu. Skrzynki z wysianymi nasionami umieszczamy w miejscu widnym i ciepłym (22-25 °C) np. ogrzewanym inspekcie, a po ukazaniu się pierwszych dwóch listków, siewki pikujemy. Gotową rozsadę wysadzamy na miejsce stałe dopiero w drugiej połowie maja.
Rośliny oczekują bardzo dobrej, żyznej i próchniczej ziemi, wzbogaconej kompostem (unikajmy obornika), o obojętnym odczynie pH. Papryki nie znoszą przesuszania i zalewania, dlatego ziemia w której rosną, powinna być stale lekko wilgotna. Dobrym sposobem na ograniczenie parowania wody z podłoża, a także zahamowanie rozwoju chwastów jest ściółkowanie (np. pleciona folia ogrodnicza bądź kompost).
Uprawa papryki chili
Choroby i szkodniki
Chorób i szkodników papryki jest całkiem sporo, dlatego warto przed siewem zaprawiać nasiona odpowiednimi zaprawami ochronnymi. Uprawom papryki najczęściej zagrażają: choroby grzybowe – fuzaryjne więdnięcie papryki, szara pleśń, zgorzel siewek, bakteryjne – mokra zgnilizna owoców, czarna plamistość bakteryjna, wirusowe – mozaika papryki, wirus smugowatości ziemniaka, wirus mozaiki tytoniu oraz szkodniki z których najczęściej występują mszyce (np. dwudomowa, brzoskwiniowo-ziemniaczana) i przędziorki. czytaj dalej...
