- 1/3
- Następne
Zdrowie drzew, rosnących w naszych ogrodach i na działkach, zależy przede wszystkim od warunków środowiskowych. Jednym z czynników podnoszących ryzyko wystąpienia chorób jest wybór nieodpowiedniego sąsiedztwa dla naszych roślin – błąd, którego można łatwo uniknąć. Przykładem choroby dwudomowej, porażającej zarówno rośliny sadownicze, jak i ozdobne, jest rdza gruszy.
Szkodliwość
Ta niebezpieczna choroba często atakuje drzewa rosnące w przydomowych sadach, a obszary jej występowania są z każdym rokiem coraz większe. Rdza dotyka grusze i większość gatunków jałowców. Po kilku latach od infekcji porażone pędy jałowca usychają, a masowe zamieranie gałęzi prowadzi do jego całkowitego wyniszczenia. Na gruszy natomiast choroba uszkadza liście i młode pędy, hamując wzrost drzewa. Niekiedy objawy zakażenia pojawiają się również na owocach, co skutkuje pogorszeniem jakości plonu.
Czynnik chorobotwórczy
Rdzę gruszy wywołuje dwudomowy grzyb Gymnosporangium sabinae. Do przeprowadzenia pełnego cyklu rozwojowego patogen potrzebuje dwóch gospodarzy. Jego główni żywiciele to liczne gatunki jałowca – zwłaszcza sabiński. Choroba nie występuje jedynie na jałowcu pospolitym. Żywicielami pośrednimi grzyba są natomiast grusze pospolita oraz wierzbolistna.
Gatunki i odmiany jałowców podatne na chorobę
1. Jałowiec chiński
- ‘Keteleerii’
- ‘Pfitzeriana’
- ‘Pfitzeriana Aurea’
- ‘Robusta Queen’
2. Jałowiec sabiński
- ‘Blue Donau’
- ‘Tamariscifolia’
3. Jałowiec wirginijski
- ‘Skyrocket’
Odmiany gruszy podatne na chorobę
Objawy rdzy gruszy na liściach
Objawy
Objawy rdzy gruszy są trudne do przeoczenia. Po zakażeniu na pędach jałowców pojawiają się wrzecionowate zgrubienia o długości kilkunastu centymetrów, a kora na powierzchni gałązek dotkniętych chorobą wykrusza się. Każdego roku w kwietniu lub na początku maja w miejscu porażenia pojawiają się pomarańczowobrązowe skupiska zarodników przetrwalnikowych – telia. Mają one poduszkowaty kształt, galaretowatą konsystencję i wielkość 10-20 mm. Przy dużej wilgotności powietrza telia rosną, tworząc języki o długości do 1,5 cm. Gałązki, na których wystąpiły zmiany chorobowe, zazwyczaj usychają.
W maju grzyb poraża młode liście oraz, nieco rzadziej, pędy grusz. Na powierzchni liści pojawiają się jaskrawe, pomarańczowe plamy o żółtych obwódkach, a tkanka w miejscu przebarwienia staje się twarda i zgrubiała. Po 13-18 dniach od zakażenia pośrodku każdej plamy tworzy się spermogonium – czarny wypukły punkt, w którym znajdują się zarodniki grzyba. Po upływie czterech miesięcy na spodach liści powstają stożkowate, brunatne grudki o żółtawych czubkach. Są to ecja (ogniki) o średnicy ok. 1 mm i wysokości do 15 mm, występujące zazwyczaj w niewielkich skupiskach. Niekiedy zmiany chorobowe obejmują również ogonki liściowe, co skutkuje szybkim opadaniem zainfekowanych liści. U wrażliwszych odmian gruszy objawy rdzy mogą pojawić się też na owocach. czytaj dalej...
