- 1/5
- Następne
Odmiany pora
Powszechne w uprawie odmiany pora możemy podzielić na dwie grupy: odmiany letnie i zimowe. Letnie charakteryzują się szybszym tempem wzrostu i zarazem krótszym okresem wegetacji. Mają liście o jasnozielonej barwie oraz długą, a nawet bardzo długą łodygę rzekomą. Charakteryzują się także delikatniejszym smakiem. Przeznacza się je głównie na wczesny zbiór pęczkowy oraz na bezpośredni użytek w miesiącach letnich i jesiennych. Plon odmian najwcześniejszych możemy zbierać już w czerwcu i lipcu, takie pory doskonale nadają się do świeżego spożycia. W późniejszym okresie mogą być przeznaczone na susz lub mrożonki. Pory zimowe stanowią grupę odmian późnych o długim czasie wegetacji, który może trwać od 150 do 170 dni. Cechują się dużą wytrzymałością na mróz i dzięki temu mogą zimować w gruncie. Przeznaczone są na użytek zimowy oraz wczesnowiosenny. Odmiany te mają ciemnozielone liście, pokryte wyraźnym sinym nalotem. W odróżnieniu do letnich tworzą krótsze i wyraźnie zgrubiałe łodygi rzekome. Wybór odmiany w dużej mierze zależy od planowanego terminu zbioru i przeznaczenia roślin.
Odmiany wczesne:
Bluevetia – o łodydze do 25 cm długości, na zbiór letni i wczesnojesienny;
Varna – bardzo plenna, wytwarzająca długie (do 60 cm) i cienkie łodygi, na użytek letni i jesienny, bardzo dobra do przetwórstwa;
Starozagorski- Kamush – bardzo plenna, tworzy długie do 50 cm łodygi rzekome, do zbioru późnoletniego i jesiennego;
Golem – szybko rosnąca, tworzy łodygi od 40 do 50 cm długości;
Jolant – bardzo plenna, wytwarza krótkie, 15-cm łodygi, na zbiór letni i jesienny;
Parizade – polecana do produkcji tzw. miniporów, znosi przymrozki do -7°C.
Odmiany średnio wczesne:
- Pinola – o długiej części wybielonej – do 55 cm, na zbiór jesienny;
- Profina – tworzy krótką i grubą łodygę;
- Arcona – o krótkiej, do 10 cm łodydze rzekomej, na użytek jesienny;
- Alita – bardzo plenna, ale wytwarza krótką, 8–10-cm łodygę, na zbiór letni i jesienny;
- Longina – o niebieskim odcieniu liści oraz cienkiej i średniej długości części bielonej, na użytek jesienny i wczesnozimowy
Odmiany średnio późne:
- Titus – o ciemno-niebiesko-zielonych liściach i średniej długości wybielonej części do 25 cm, na użytek jesienny;
- Juhas – o liściach zielonych, z lekkim nalotem, na zbiór jesienny i późnojesienny.
Odmiany późne:
- Blizzard – bardzo plenna, tworzy krótką łodygę rzekomą i wyraźnie zaznaczoną cebulę, do zbioru zimą i wiosną;
- Arkansas – tworzy sztywną i dość grubą łodygę, na zbiór jesienny, zimowy i wiosenny, po przezimowaniu może być zbierana aż do połowy maja;
- Clasina – ma niebieskozielone liście, doskonale zimuje;
- Bartek – ma liście szarozielone, bardzo późna odmiana, doskonale zimuje w gruncie;
- Tango – o ciemnozielonych liściach i łodydze do 25 cm długości, nadaje się na zbiór pęczkowy, jesienny i do przechowywania, znosi temperaturę do -10°C;
- Winner – tworzy ciemnozielone liście o sinym nalocie, na zbiór od jesieni do wiosny, wytrzymuje spadki temperatury do -15°C.
Wartość odżywcza
Wartość odżywcza pora jest ogromna. Stanowi on doskonałe źródło witamin A, C, E, witamin z grupy B oraz kwasu foliowego. Zawiera również ważne dla naszego organizmu substancje mineralne, jak potas, wapń, fosfor, magnez i siarkę. Zawarte w nim olejki eteryczne, odpowiedzialne za intensywny zapach, pobudzają apetyt. Ponadto por ułatwia procesy trawienne, obniża poziom złego cholesterolu, stabilizuje poziom cukru we krwi, przyspiesza krążenie. Zmniejsza tym samym ryzyko chorób serca i układu krwionośnego. Polecany jest jako składnik diety w okresach spadku odporności organizmu i przy wyczerpaniu oraz chorobach układu oddechowego. Sok ze świeżych porów polecany jest w chorobach dróg moczowych i kamicy nerkowej. Zielone części pora zazwyczaj nie są używane w kuchni ze względu na ostrzejszy smak. Warto jednak je spożywać, gdyż zawierają znacznie więcej witamin niż wybielona łodyga. Jedzenie dużych ilości pora nie jest polecane przy diecie lekkostrawnej oraz przy schorzeniach wątroby.
Autor: Justyna Przasnyska
