- 1/4
- Następne
Rozmnażanie
Chmiel zwyczajny należy do roślin niezwykle łatwych w rozmnażaniu. W odpowiednich warunkach zawiązuje duże ilości nasion, dzięki którym łatwo daje samosiew. Nasiona można również zebrać i wysiać na wybranym stanowisku, najlepiej zaraz po dojrzeniu lub wiosną po kilkutygodniowej stratyfikacji. Pnącze można też rozmnażać za pomocą sadzonek kłączowych, które pobiera się i ukorzenia wiosną. Metoda ta ma największe znaczenie przy rozmnażaniu odmian ozdobnych, gdyż pozwala zachować u potomstwa ich cechy charakterystyczne.
Choroby i szkodniki
Chmiel zwyczajny nie jest wolny od zagrożeń ze strony chorób i szkodników. Pnącza rosnące na nieodpowiednich stanowiskach może zaatakować mączniak rzekomy (szczególnie w miejscach wilgotnych i półcienistych) lub przędziorek (na stanowiskach zbyt suchych).
Plantacja chmielu zwyczajnego
Zastosowanie
Chmiel zwyczajny w ogrodzie może spełniać rolę rośliny okrywowej (znakomicie się płoży, pokrywając swoimi ulistnionymi pędami przeznaczoną dla niego powierzchnię) oraz typowego pnącza ozdobnego, pokrywającego płoty, ściany altan, pnie drzew lub pergole.
Chmiel zwyczajny ma też praktyczne zastosowanie. W przemyśle spożywczym jego szyszki stanowią ważny składnik przy produkcji piwa (o ile nie posiadają nasion i zostaną zebrane z żeńskich roślin, w pobliżu których nie rosły osobniki męskie), a jego młode pędy mogą być wykorzystywane w kuchni jako jarzynka, gdyż przypominają smakiem szparagi. Roślina ma też cenne właściwości lecznicze, gdyż zawarte w niej substancje (min. olejki, gorycze i żywice w tym lupulinę), wykorzystywane są w preparatach mających zastosowanie w leczeniu objawów nerwicy, stresu i bezsenności. Szyszki można też wykorzystać w kosmetyce, gdyż przygotowany z nich wywar ma działanie przeciwłupieżowe oraz pozwala opóźnić procesy starzenia się skóry. Samodzielnie przyrządzonych preparatów chmielowych bez konsultacji z lekarzem nie należy jednak przyjmować doustnie, gdyż roślina ma także właściwości trujące.
Autor: Katarzyna Józefowicz
