- 1/11
- Następne
Szczaw należy do rodziny rdestowatych. Rośnie głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym. Na stanowiskach naturalnych szczaw można spotkać niemal na wszystkich kontynentach. Jego ojczyzną są prawdopodobnie Azja Zachodnia i Europa. W Polsce występuje 19 różnych gatunków szczawiu. To u nas niezwykle popularna roślina, często uważana za uciążliwy chwast. W naszym kraju ceniona za specyficzny kwaskowy smak. Rzadko bywa uprawiana na większą skalę. Często pojawia się jednak w ogrodach przydomowych i działkowych.
Opis
Szczaw jest rośliną wieloletnią. Tworzy silny i dobrze rozgałęziony system korzeniowy. Korzeń główny może wrastać w głąb ziemi na ok. 1,5 m. Wiosną wyrastają liczne liście, układające się w dużą rozetę. Liście różnych gatunków mogą się minimalnie różnić kształtem. Zazwyczaj jednak są lancetowate, charakterystycznie strzałkowate i osadzone na długich ogonkach. Brzegi blaszek liściowych są gładkie, a sama blaszka może być pofałdowana. Mają intensywnie zieloną barwę. Młode liście i pędy mogą czasem zabarwiać się na karminowo. Każda roślina wytwarza liczne pędy kwiatostanowe, zwieńczone luźną wiechą kwiatów. Kwiaty żeńskie mają czerwonobrunatną barwę, męskie zaś – żółtozieloną. Kwitnienie szczawiu rozpoczyna się w maju i trwa do połowy czerwca. Trójgraniaste nasiona są błyszczące i ciemnobrązowe.
Wymaganie uprawowe
Szczaw jest dobrze dostosowany do warunków klimatycznych panujących w naszym kraju. Doskonale zimuje. Znosi spadki temperatury nawet do -20°C. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, choć można go sadzić także w półcieniu. To roślina wrażliwa na suszę. W wyniku niedoboru wilgoci w podłożu liście będą mniej soczyste i włókniste. Wysokie temperatury i susza pobudzają rośliny do tworzenia pędów kwiatowych. Najlepsze plony uzyskamy, sadząc szczaw na podłożu żyznym, zasobnym w próchnicę i wilgotnym. Niewskazane są natomiast gleby piaszczyste, łatwo przesychające. Szczaw lubi podłoże o kwaśnym odczynie, pH w granicach 5,5–6,5.
Sposób uprawy i pielęgnacja
Szczaw uprawia się z siewu nasion lub z sadzonek uzyskanych z podziału rozrośniętej karpy. Nasiona najlepiej wysiewać wiosną, pod koniec kwietnia lub na początku maja. Czasem stosuje się siew w lecie. Szczaw rośnie przez kilka lat na tym samym stanowisku i wytwarza duże ilości zielonej masy, dlatego przed rozpoczęciem uprawy dobrze zastosować nawożenie organiczne. Wiosną w kolejnych latach uprawy stosujemy nawozy azotowe. Pierwszą dawkę podajemy dopiero po pierwszym zbiorze liści, kolejną po zakończeniu wiosennych zbiorów. Duże dawki azotu są niewskazane, ponieważ w liściach mogą gromadzić się szkodliwe azotany. Jesienią dostarczamy nawozy zawierające fosfor i potas. W uprawie szczawiu bardzo ważna jest walka z chwastami i spulchnianie ziemi wokół roślin. Trzeba również regularnie usuwać pędy kwiatostanowe, aby rośliny nie traciły niepotrzebnie energii na kwitnienie i zawiązywanie nasion.
Rozmnażanie
Szczaw możemy rozmnożyć na dwa sposoby: przez wysiew nasion oraz podział karpy. Nasiona bardzo szybko kiełkują. W dobrych warunkach wschody następują już po 7–10 dniach. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej wilgotności podłoża. Druga metoda, równie łatwa, pozwala uzyskać nowe rośliny i odmłodzić starszą uprawę. Do podziału najlepiej nadają się 2-, 3-letnie, zdrowe i dobrze rozrośnięte karpy.
Zbiór
W pierwszym roku uprawy zbiór można przeprowadzić 2, 3 razy. W kolejnych latach liście można zbierać nawet 5-krotnie w ciągu jednego sezonu. Liście możemy zrywać ręcznie lub wycinać nożem całą rozetę. Zbiory powinniśmy zakończyć najpóźniej we wrześniu, aby rośliny zdążyły przed zimą wytworzyć dużą rozetę. Liście przeznaczone do spożycia powinny być świeże, zielone, niezwiędnięte. Można je przechowywać przez krótki czas w lodówce. czytaj dalej...
