Głogownik - uprawa, odmiany i pielęgnacja bez tajemnic

Jesteś tutaj:

Głogownik - uprawa, odmiany i pielęgnacja bez tajemnic

3,5/5 (1315 ocen)

Pielęgnacja


Wiosną spulchniamy ziemię dookoła głogowników, aby napowietrzyć korzenie i usunąć chwasty. Po skończonym zabiegu podlewamy i ściółkujemy rośliny. Nigdy nie dopuszczamy do przesychania podłoża. Obfitego nawadniania wymagają zwłaszcza młode krzewy oraz głogowniki Dawida i Frasera.


Okrycie na zimę


Po pierwszych przymrozkach głogowniki zimozielone otulamy suchymi liśćmi paproci, trzciną lub słomą. Następnie okrywamy je płótnem albo folią, rozpiętą na stelażu, tak by nie dotykała liści. Osłony zdejmujemy w kwietniu, gdy spada ryzyko wystąpienia przymrozków. Na chłodne noce okrywamy krzewy stroiszem.

Głogownik frasera

Głogownik


Rozmnażanie


Istnieje kilka metod rozmnażania głogownika. Od kwietnia możemy wysiewać jego nasiona do zimnego inspektu. Siewki wymagają troskliwej pielęgnacji – regularnego podlewania, wietrzenia, a wraz z rozwojem liści – nawożenia. Dlatego w uprawie amatorskiej częściej rozmnażamy głogowniki przez sadzonki półzdrewniałe z piętką i zdrewniałe. Pierwszy rodzaj pędów pobieramy na przełomie lipca i sierpnia, drugi – przez całą jesień.

Oba typy sadzonek umieszczamy w podłożu złożonym z jednej części torfu, dwóch części piasku i dwóch części ziemi wrzosowej. Te uzyskane z pędów zdrewniałych powinny spędzić zimę w inspekcie, w temperaturze 10-12°C. W kwietniu przenosimy ukorzenione sadzonki na rozsadnik, gdzie przez kolejne 2 lata będą rozwijać silne systemy korzeniowe. Powinny rosnąć w przepuszczalnym, lekko kwaśnym podłożu. Zimą okrywamy małe głogowniki suchymi liśćmi lub słomą.

Sadzonki półzdrewniałe nie wymagają zimowania w niskiej temperaturze. Są za to wrażliwe na wysychanie, dlatego powinny być trzymane pod folią, nawet jeśli przechowujemy je w inspekcie. Osłonę zdejmujemy dopiero gdy młode rośliny wytworzą korzenie, po 2-3 tygodniach od posadzenia. Możemy przyspieszyć ten proces, dbając, by podłoże miało stałą temperaturę 16-18°C. Folii nie usuwamy od razu – najpierw uchylamy ją tylko na kilka godzin dziennie, stopniowo przyzwyczajając rośliny do nowych warunków.

Ukorzenione sadzonki pikujemy do osobnych doniczek, które nadal trzymamy w inspekcie. Po ok. 3 tygodniach, gdy korzenie urosną, można przesadzić młode okazy do gruntu. Jeśli rozmnażamy odmiany zimozielone, lepiej przetrzymać je w ciepłym pomieszczeniu do następnej wiosny.

Od kwietnia możemy rozmnażać głogowniki przez odkłady proste. Giętki, zewnętrzny pęd krzewu przyciągamy do podłoża. Fragment, który zakopiemy w ziemi, nacinamy wzdłuż, lekko skręcamy i pudrujemy ukorzeniaczem. Następnie umieszczamy odkład w płytkim dołku wypełnionym piaskiem i torfem. Można przyszpilić go do podłoża za pomocą nierdzewnego drutu. Na koniec przywiązujemy wierzchołek pędu do podpórki. Wiosną następnego roku sprawdzamy, czy odkład się ukorzenił – jeśli system korzeniowy nie jest jeszcze rozwinięty, z przesadzeniem rośliny należy poczekać kolejny rok.

Głogownik frasera

Głogownik


Choroby

 

  • Opieńka miodowa – u podstawy pnia lub na jego korze wyrastają żółtobrązowe owocniki grzyba, a na podłożu można zaobserwować białe płaty grzybni. Karczujemy porażone krzewy i usuwamy wierzchnią warstwę gleby.
  • Szara pleśń – jeśli na liściach pojawiają się plamy pokryte pylistym, szarym nalotem, niezwłocznie usuwamy zakażone elementy, a głogownika i sąsiadujące z nim rośliny opryskujemy preparatami Rovral 50 WP lub Sumilex 50 WP. Pojawieniu się pleśni można zapobiegać, unikając lania wody na liście i zwalczając chwasty.
  • Zaraza ogniowa – jej objawy to zamieranie młodych pędów, pojawianie się rakowatych zmian na korze oraz brązowienie i zasychanie liści. Chorych roślin nie da się uratować – trzeba je wykarczować i spalić. Zapobiegamy wystąpieniu choroby unikając przenawożenia, odkażając narzędzia służące do przycinki i zabezpieczając rany. Ponadto można zastosować oprysk preparatami miedziowymi, zawierającymi tlenochlorek miedziowy lub siarczan miedziowy.

 

Bibliografia

1. ABC ogrodnictwa, Reader’s Digest, Warszawa 2011, s. 316-317, 319, 324, 327, 382.
2. Brochard D., ABC – drzewa i krzewy ogrodowe, „Delta W-Z”, Warszawa 2010, s. 108-109.
3. Choroby i szkodniki roślin, red. Sieńko-Holewa I., Agora SA, Warszawa 2008, s. 20, 29, 44 62-64.
4. Ilustrowana encyklopedia roślin, cz. 6, red. Sieńko-Holewa I., Agora SA, Warszawa 2008, s. 34.
5. Katalog roślin. Drzewa, krzewy, byliny, Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa 2006, s. 6-10, 94.
6. Le Page R., Retournard D., ABC rozmnażania roślin przez sadzonki, „Delta W-Z”, Warszawa 2006, s. 79.
7. Marosz A., Pomocne ukorzeniacze, „Działkowiec”, nr 3/2010, s. 29.
8. Mikołajczyk J., Kalendarz ogrodnika, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2013, s. 6, 11, 16, 29.
9. Monder M., Co z zimowym okryciem?, „Działkowiec”, nr 3/2007, s. 14.
10. Woźniak J., Rozmnażanie roślin, Buchmann, Warszawa 2013, s. 37-42, 46-48, 51-54, 69-70.
11. Żywe ściany, „Mój Piękny Ogród”, nr 1/2009, s. 28-31.

Małgorzata Długosz

 

Koniecznie zobacz