- 1/7
- Następne
Zimozielone krzewy liściaste to rośliny bardzo szczególne, ponieważ zdobią ogród nie tylko w okresie bujnego rozwoju wielu innych gatunków, ale także wtedy, gdy niemal cały ogród pogrążony jest w zimowym śnie. Jednym z ciekawszych krzewów ozdobnych zachowujących swoje liście przez cały rok jest między innymi laurowiśnia wschodnia, nazywana też laurośliwą, wawrzynośliwą lub śliwą wawrzynolistną (Prunus laurocerasus syn. Laurocerasus officinalis). Klasyfikacja roślin nie jest obecnie jednoznaczna, dlatego nazwy łacińskie używane są w ich przypadku zamiennie. Laurowiśnia zaliczana jest do rodzaju różowatych i pochodzi z terenów leżących na obszarze Półwyspu Bałkańskiego, Azji Mniejszej oraz Kaukazu, dlatego nie jest całkowicie odporna na mróz i powinna być uprawiana w najcieplejszych rejonach kraju oraz w miarę możliwości, zabezpieczana na zimę.
Opis
Laurowiśnia dorasta do ok. 6 m. wysokości i tworzy postać dużego krzewu lub niewielkiego drzewka. Roślina posiada także kilka różnych nazw gankowych, które jednak zawsze nawiązują do szczególnych liści krzewu. Liście laurowiśni są bowiem nie tylko zimozielone, ale również duże, eliptyczne, skórzaste, gładkie, całobrzegie, błyszczące z wierzchu i posiadające wyraźnie zaznaczone unerwienie, przez co do złudzenia przypominają liście wawrzynów (laurów). Stanowią największą ozdobę rośliny, chociaż nie mniej dekoracyjne są także jej pachnące, białe kwiaty. Wprawdzie są dość małe i niepozorne, ale wiosną (V) pojawiają się na krzewie bardzo licznie, tworząc wzniesione, gęste, groniaste kwiatostany. Wystające z wnętrza kwiatów pręciki sprawiają, że cały kwiatostan wydaje się być puszysty i tworzy wyraźny kontrast z mocną zielenią liści, przez co kwitnący krzew wygląda wyjątkowo atrakcyjnie. Po przekwitnieniu kwiatów na pędach pojawiają się ozdobne, błyszczące, początkowo czerwone, później czarne owoce (dla ludzi trujące), które jednak w naszym klimacie zawiązują się niezmiernie rzadko.
Laurowiśnia
Odmiany
W ogrodach spotyka się głównie czysty gatunek laurowiśni, choć nie mniej atrakcyjne są jej odmiany ozdobne, wśród których na uwagę zasługują: „Marbled White” syn. „Castlewellan” (o ciekawych, pstrych i biało cętkowanych liściach oraz kompaktowym wzroście wys. ok. 1,5-2 m.), „Miky” (o ciemnozielonych, węższych od gatunku liściach i kompaktowym wzroście, wys. 1,5-2 m.), „Otto Luyken” (o ciemnozielonych, błyszczących liściach i niemal karłowym wzroście, wys. ok. 0,5-1 m.), „Van Nes” (dość wysoka odmiana o wzniesionym pokroju, dorastająca do ok. 2-3m. wys.), „Zabielana” (odmiana o pokładających i szeroko rozrastających się pędach, dorastająca do ok. 1 m. wys. i ok. 3 m. szer., ciekawa rośliny okrywowa), „Cherry Brandy” (bardzo wolno rosnąca, rozłożysta odmiana karłowa, osiągająca 0,5 m. wys. i ok. 1,5 m. szer.), „Magnoliifolia” (o bardzo dużych liściach, przypominających liście magnolii).
Laurowiśnia - liście
Wymagania uprawowe
Z racji swojego pochodzenia, laurowiśnia jest rośliną dość wymagającą i stosunkowo delikatną. Źle znosi niskie temperatury, dlatego oczekuje zimowej ochrony. Jednocześnie nie lubi zbyt szczelnego okrycia, dlatego lepiej luźno osłonić ją włókniną niż starannie otulać słomianą matą. W bezśnieżne, surowe zimy jej pędy często ulegają uszkodzeniom (zwykle do granicy śniegu), jednak wiosną dość dobrze udaje się im zregenerować. Laurowiśnia wymaga także ciepłego, osłoniętego i półcienistego, a nawet zacienionego stanowiska oraz bardzo żyznej, próchniczej, lekkiej, ale wilgotnej gleby, o obojętnym lub zasadowym odczynie pH. Dobrze rośnie pod koronami drzew, które dają jej osłonę przed palącymi promieniami słońca, źle znosi natomiast miejsca odkryte i mocno oświetlone.
Laurowiśnia
Cięcie
Laurowiśnia nie wymaga przycinania, chociaż znosi je bardzo dobrze. Zabieg przeprowadza się późną wiosną lub wczesnym latem (VI-VIII), formując krzewy na dowolny kształt lub uzyskując z nich zgrabne żywopłoty i ciekawe szpalery.
Kwitnąca laurowiśnia
Choroby i szkodniki
Laurowiśnia nie jest szczególnie podatna na choroby i szkodniki, chociaż czasem mogą się jej przytrafić choroby grzybowe (np. mączniak, dziurkowatość liści)
Laurowiśnia - krzew
Rozmnażanie
Laurowiśnię obecnie rozmnaża się niemal wyłącznie za pomocą sadzonek pędowych, pobieranych z rośliny latem (VIII) i ukorzenianych pod tunelem foliowym w wilgotnym, piaszczysto-próchniczym podłożu. Sadzonki ukorzeniają się bardzo dobrze, jednak dla pewności można im skrócić o połowę liście, a podstawę zanurzyć w ukorzeniaczu.
Laurowiśnia
Zastosowanie
Laurowiśnia to wspaniały i bardzo piękny krzew, mający w ogrodzie wiele zastosowań. Ponieważ doskonale znosi cięcie, można go wykorzystać do utworzenia zimozielonego żywopłotu, interesującego szpaleru, wysokiej obwódki lub nawet rzeźby roślinnej. Krzew może być również sadzony jako soliter, gdyż pięknie prezentuje się przy wejściu do domu lub na tle białej ściany. Roślina nadaje się również do tworzenia kompozycji z innymi krzewami ozdobnymi lub wysokimi, okazałymi bylinami (np. rodgersjami, wysokimi paprociami lub funkiami o dużych liściach).
Autor: Katarzyna Józefowicz
