- 1/4
- Następne
Zawilce to piękne kwiaty, które nie lubią samotności, dlatego też najlepiej sadzić je w grupach lub zapewnić im towarzystwo innych bylin. Co więcej, najlepiej trzymać je w tym samym miejscu przez wiele lat – tak, żeby się rozrosły i lekko zdziczały, ponieważ dopiero wtedy nabierają prawdziwego uroku. Dzięki tym delikatnym kwiatom, których płatki trzepoczą na wietrze, każdy ogród nabierze nie tylko swojskości, lecz także atmosfery sielanki.
Istotne w przypadku zawilców jest również to, że bardzo długo kwitną. Często wręcz zaznacza się, że to one pierwsze pojawiają się na wiosnę w naszych ogrodach, a jesienią ostatnie z nich znikają. Nie powinniśmy się zatem zbyt długo wahać i po zapoznaniu się z garścią informacji na temat cebulek zawilców radzimy przystąpić do ich uprawy!
JAKIE CEBULKI KUPIĆ?
Cebulki zawilców różnią się od siebie wyglądem w zależności od tego, do którego gatunku należą. Okazuje się, że wśród ponad 120 gatunków znajdują się zarówno byliny bulwiaste, jak i kłączowe. Zatem w przypadku bodajże najpopularniejszego w Polsce zawilca gajowego mamy do czynienia z poziomymi kłączami, z których wyrastają 2–3 liście odziomkowe. Zawilec grecki wytwarza z kolei dość grube i mocno rozgałęzione bulwiaste kłącza, które wymagają okrycia na zimę. Zawilec wieńcowy wyrasta zaś z bardzo małych bulw o niezwykłej twardości, której to zawdzięczają zdolność przeleżenia w suchym miejscu nawet do trzech lat. Co więcej, mają wiele nieregularnych rozgałęzień (tzw. pazurków), przez co przypominają korzenie mandragory. Zawilec wielokwiatowy cechuje się mocno rozrastającymi podziemnymi rozłogami, zawilec powabny – drobnymi bulwami o guzowatej powierzchni, a zawilec apeniński – walcowatymi bulwami w czarnym kolorze.
Widzimy więc, że tylko od nas zależy, na które cebulki się zdecydujemy. Jeśli zależy nam na bylinie kwitnącej latem, powinniśmy się zainteresować zawilcem wieńcowym. Natomiast gdy marzy nam się ogród w stylu wiejskim, warto postawić na uprawę zawilców jesiennych – możemy na przykład połączyć zawilce pajęczynowate z japońskimi i ogrodowymi (mieszańcowymi).
JAKOŚĆ CEBULEK
Niezależnie od gatunku cebulki zawilców powinny być pokryte brunatną skórką. Przykładowo wąskie kłącza zawilca gajowego mają kolor parzonej kawy. Poza tym cebulki nie mogą być nadpsute czy uszkodzone, więc gdy na takie trafimy, musimy je natychmiast odrzucić. Kłącza najlepszej jakości spotyka się przede wszystkim w okresie sadzenia zawilców. Zwracajmy też uwagę na to, czy na opakowaniu, w którym znajdują się cebulki, widnieje adnotacja o tym, że dany gatunek pochodzi z uprawy, a nie ze stanowiska naturalnego.
KIEDY SADZIĆ CEBULKI?
Sadzenie cebulek większości zawilców przypada na wrzesień i październik. Oczywiście można też sadzić te piękne kwiaty na wiosnę, jednak ogrodnicy często odradzają ten termin. Dlaczego? Ponieważ wtedy zawilce zaczną kwitnąć latem, kiedy to pod wpływem mocnego słońca kwiaty mogą sprawiać wrażenie wypłowiałych – zwłaszcza odmiany o niebieskich płatkach. Niemniej jednak przykładowo zawilce wieńcowe najlepiej sadzić właśnie wiosną – od kwietnia do początku czerwca.
Warto też wiedzieć, że w przypadku braku czasu na uprawę, wiosną dostaniemy w sklepach kwitnące rośliny w pojemnikach.
JAK SADZIĆ CEBULKI?
Zanim przystąpi się do procesu sadzenia, należy moczyć cebulki w letniej wodzie przez co najmniej 12 godzin (najlepiej zostawić je tak na noc). Następnie trzeba umieścić wilgotne cebulki w ziemi na głębokości ok. 5 cm (zawilce grecki i gajowy) lub ok. 8 cm (zawilec wieńcowy), przy czym cebulki zawilców wieńcowych powinny byś sadzone pąkami do góry. Pamiętajmy też o zachowaniu odpowiednich odstępów między samymi cebulkami – w wypadku zawilców wieńcowych powinien wynosić 5–8 cm, a w przypadku zawilców powabnych – 15–20 cm. Nie zapominajmy, że cebule sadzone jesienią zazwyczaj trzeba też przykryć ściółką.
GDZIE SADZIĆ CEBULKI?
Rodzaj stanowiska zależy od wybranego przez nas gatunku zawilców. Generalnie byliny te preferują miejsca lekko słoneczne, ale na przykład zawilce wieńcowe poradzą sobie na stanowisku półcienistym, a nawet cienistym. W przypadku większości gatunków zawilców podłoże powinno być głęboko uprawione, przepuszczalne i bogate w próchnicę, ale przykładowo zawilce żółty i grecki preferują glebę świeżą i pełną wapnia.
Ogólnie rośliny te można sadzić w pojemnikach, na rabatach, obwódkach, w ogrodach naturalistycznych czy wokół pni drzew liściastych. Ważne jest także to, że zawilce mogą spokojnie zostać w tym samym miejscu przez kilka lat.
ROZMNAŻANIE
Sposób rozmnażania także jest zależny od gatunku zawilców, z którym mamy do czynienia. Zatem zawilce wielokwiatowe można rozmnażać zarówno z nasion, jak i poprzez sadzonki rozłogowe. W wypadku zawilców żółtego i gajowego należy albo wysiewać nasiona zebrane z dojrzałych owocostanów, albo podzielić kłącza; poza tym rozmnażają się też z samosiewu. Przy zawilcu greckim oddzielamy w okresie spoczynku cebulki przybyszowe, a zawilce mieszańcowe czy japońskie rozmnażamy przez sadzonki korzeniowe lub przez podział.
PRZECHOWYWANIE CEBULEK
Cebulki większości gatunków mogą być pozostawione w glebie – trzeba je jednak starannie okryć torfem i suchymi liśćmi lub gałązkami roślin iglastych. Natomiast gdy zawilec (np. wieńcowy) nie jest mrozoodporny, należy przechowywać jego cebulki przykryte piaskiem lub trocinami w pomieszczeniu o temperaturze 5–8°C. czytaj dalej...
