Widliczka (Selaginella) - uprawa i odmiany

Jesteś tutaj:

Widliczka (Selaginella) - uprawa i odmiany

3,4/5 (2804 ocen)

Jedną z bardziej oryginalnych roślin jakie spotyka się w uprawie doniczkowej jest widliczka (Selaginella). Należy ona do rodziny widliczkowatych, w której jest jedynym rodzajem. Wyglądem przypomina nieco wysokie mchy z wilgotnych lasów lub prehistoryczne, miniaturowe paprocie. Drugie skojarzenie nie jest całkiem bezpodstawne, bowiem widliczki należą do gromady widłaków, do której zaliczane są też ogromne rośliny z późnego okresu ery paleozoicznej (z Karbonu). Widliczki najczęściej pochodzą z tropikalnych lasów ameryki i liczą ok. 700 gatunków. To rośliny o dość zróżnicowanym pokroju, część jest bowiem płożąca, część wzniesiona, a inne są pnączami.


Gatunki i charakterystyka ogólna


W uprawie doniczkowej spotyka się jednak tylko kilka gatunków, w tym widliczkę Martensa (Selaginella martensii) – o wzniesionym pokroju i widliczkę Kraussa (Selaginella kraussiana) o pokroju płożącym, niemal dywanowym. Bardzo interesujące są również widliczki pustynne, jak choćby widliczka łuskowata (Selaginella lepidophylla), zwana różą jerychońską (może przetrwać w stanie zasuszonym do chwili pojawienia się odrobiny wilgoci) oraz rosnące na naturalnych stanowiskach w naszym kraju widliczki ostrozębne (Selaginella selaginoides). Należy pamiętać, że widliczki występujące w stanie dzikim na terenie Polski, są objęte ścisłą ochroną.

Przyjrzyjmy się jednak bliżej tym gatunkom, które najczęściej można spotkać w uprawie doniczkowej. Widliczki te rosną w formie niewielkich krzaczków złożonych z rozwidlających się cienkich, kruchych łodyżek. Listki na łodyżkach są maleńkie i łuskowate. Na wierzchołkach części z nich można dostrzec niewielkie zarodnie, wytwarzające zarodniki. Widliczka Martensa wypuszcza u podstawy łodyżek cieniutkie pędy bezlistne, do złudzenia przypominające korzonki. Dążą one w kierunku ziemi i kiedy natrafią na wilgotne podłoże, ukorzeniają się.

Widliczka (Selaginella)

Widliczka (Selaginella)

Te rośliny nie kwitną, a w uprawie amatorskiej rozmnaża się je przez podział dorosłych osobników lub sadzonki zielne. W warunkach domowych jest to jednak zabieg trudny i czasem kończy się niepowodzeniem. W naturze widliczki rozmnażają się samodzielnie, przez rozsiewanie dojrzałych zarodników.

Widliczki posiadają też odmiany barwne, o liściach pstrych, biało obrzeżonych lub w jasnym, niemal żółtym kolorze (np. 'Variegata').


Wymagania uprawowe


Widliczka jest bardzo delikatną rośliną i niestety, trudno zapewnić jej właściwe warunki w mieszkaniu, warto jednak spróbować. Największym zmartwieniem amatorów tych roślin, jest zapewnienie im odpowiednio wysokiej wilgotności. Absolutnie nie tolerują przesuszania podłoża oraz suchego powietrza. Tak naprawdę najlepiej udają się w szklanych pojemnikach lub oknach kwiatowych, gdzie możemy zapewnić im odpowiednio wysoką wilgotność. W innym przypadku należy je zraszać wodą o temperaturze pokojowej niemal codziennie.

Widliczka (Selaginella)

Widliczka (Selaginella)

Podłoże w doniczce musi być stale wilgotne, choć widliczki nie lubią stać w wodzie. Musimy im też zapewnić stanowisko jasne, ale w żadnym razie nie nasłonecznione. W zbyt ciemnym miejscu zbledną i zaczną się nieładnie „wyciągać”, w zbyt słonecznym będą zasychać i mogą zostać poparzone. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz