Krzewy ozdobne można spotkać w niemal każdym ogrodzie. Liczba ich gatunków i odmian jest naprawdę imponująca, dlatego każdy może wśród nich znaleźć coś dla siebie. Jeśli poszukujemy rośliny, która sprawdzi się w roli niewielkiego żywopłotu lub wysokiej obwódki, a jednocześnie będzie stosunkowo łatwa w uprawie, wybierzmy śnieguliczkę białą (Symphoricarpos albus).

 

 

Pochodząca z Ameryki Północnej śnieguliczka biała doskonale znosi nasze warunki klimatyczne, idealnie nadaje się do cięcia i ma bardzo małe wymagania uprawowe. W naturze dorasta zwykle do ok. 2-3 m wysokości, jednak w uprawie jest na ogół nieco niższa (ok. 1-2 m wysokości). Jej cienkie, wyprostowane, lekko przewieszające się i mocno rozgałęzione pędy tworzą formę gęstego krzewu, znakomitego na żywopłot. Młode gałązki są lekko omszone, starsze zaś – nagie, z czasem porastające cienką, szarobrązową korą. Latem śnieguliczka pokryta jest gęstwiną niebieskawo-zielonych, gładkich, owalnych liści, natomiast zimą jej ozdobę stanowią dość duże, białe, kuliste owoce. Dodatkowym atutem tego gatunku są jego niewielkie, ale urocze, dzwonkowate, biało-różowe kwiatki, tworzące na szczytach pędów nieduże, kłosowate kwiatostany. Na roślinie pojawiają się od kwietnia do września, wabiąc w tym czasie mnóstwo pszczół, którym dają wartościowy nektar. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w dość duże, kuliste, białe owoce, zebrane w szczytowe grona, które pozostają na roślinie aż do późnej zimy. Jagody są wprawdzie niejadalne dla ludzi, ale bywają spożywane przez ptaki (głównie drozdy). Szczególnie dekoracyjne owoce posiada odmiana „White Hedge”, której liście oraz rozmiary są mniejsze niż u gatunku, natomiast białe jagody – duże i bardzo ozdobne.

 

 

Uprawa śnieguliczki białej jest stosunkowo łatwa, gdyż roślina posiada niewielkie wymagania środowiskowe. Aby obficie kwitnąc i owocować, oczekuje stanowiska słonecznego oraz dość dobrej jakościowo, umiarkowanie wilgotnej gleby ogrodowej. Jeśli jednak nie zależy nam na kwiatach i owocach, śnieguliczkę białą możemy posadzić nawet w głębokim cieniu oraz na słabym, suchym, piaszczystym podłożu, gdyż w takich warunkach również sobie poradzi, choć raczej nie będzie cieszyła naszych oczu obfitymi gronami jagód. Krzew jest przy tym bardzo odporny niskie temperatury, suszę, zanieczyszczenia powietrza i błędy uprawowe oraz doskonale znosi cięcie.

 

 

Śnieguliczka nie jest podatna na zagrożenia ze strony chorób ani szkodników, chociaż w wyjątkowo niesprzyjających warunkach może ucierpieć w wyniku chorób grzybowych (np. mączniaka czy antraknozy) lub ataku szkodników (np. mszyc lub pordzewiaczy).

 

 

Śnieguliczka biała nie wymaga żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych poza cięciem. Zabieg ten wprawdzie nie jest niezbędny do utrzymania rośliny w dobrym zdrowiu, ale bez systematycznego przycinania pędów i odrostów krzew może łatwo wymknąć się spod kontroli i w niedługim czasie mocno się rozrosnąć, tworząc nieprzebytą, chaotyczną gęstwinę. Ryzyko takie istnieje, ponieważ prezentowany gatunek posiada  silnie rozrastające się korzenie, wydające liczne odrosty. Cecha ta jest bardzo pożądana podczas tworzenia żywopłotów, jednak w innym wypadku staje się uciążliwa, gdyż śnieguliczka biała ma tendencję do dużej inwazyjności.

 

 

Jeśli wykorzystamy śnieguliczkę do założenia żywopłotu, krzewy będziemy musieli przycinać każdej wiosny (III), skracając mocno wszystkie pędy, na których w zeszłym roku rozwinęły się owoce. Pozostałe gałązki przycina się na wysokość ok. 20 cm ponad ziemią lub skraca o ok. 2/3 długości. Jeśli natomiast uprawiamy pojedynczy okaz w kompozycji z innymi krzewami, cięcie można ograniczyć do usuwania niepożądanych odrostów, zabiegów sanitarnych (czyli usuwania pędów chorych, uszkodzonych, zdeformowanych lub przemarzniętych) i prześwietlenia krzewu w razie potrzeby.

 

 

Rozmnażanie śnieguliczki białej nie stanowi najmniejszego problemu, gdyż pobrane z rośliny odrosty korzeniowe ukorzeniają sie bardzo dobrze i od razu mogą zostać posadzone na docelowym stanowisku. W razie potrzeby roślinę można rozmnożyć też za pomocą sadzonek zdrewniałych, odciętych z krzewu jesienią.

 

 

Śnieguliczka biała jest znakomitym krzewem na formowane żywopłoty, szpalery i wysokie obwódki. Nadaje sie również do tworzenia grup ozdobnych z innymi gatunkami (pod warunkiem systematycznego usuwania odrostów). Jest niezwykle popularnym krzewem w parkach, dużych ogrodach oraz zieleni miejskiej.

 

Autor: Katarzyna Józefowicz