- 1/7
- Następne
Sumaki to rośliny o bardzo wysokich walorach dekoracyjnych. Pierzaste liście, oryginalne kwiatostany, parasolowata korona, a przede wszystkim płomienne barwy w okresie jesiennym, to te cechy dla których wielu z nas decyduje się uprawiać te krzewy bądź niewielkie drzewa.
W naszym krajobrazie mamy okazję podziwiać przede wszystkim sumaka octowca (Rhus typhina), a więc przedstawiciela rodzaju Rhus, liczącego sobie około 200 gatunków drzew, krzewów a nawet pnączy, z których żaden nie jest gatunkiem rodzimym, naturalnie występującym w rodzimej florze. Sumaki zaliczane są do rodziny nanerczowatych.
Rhus występują w Ameryce Północnej, Afryce, Azji w strefach umiarkowanej, zwrotnikowej oraz podzwrotnikowej.
Wybrane gatunki rodzaju:
Sumak octowiec (sumak odurzający) – Rhus typhina
Sumak szkarłatny (gładki) - Rhus glabra
Sumak garbarski - Rhus coriaria
Sumak lakowy - Rhus verniciflua
Sumak wonny - Rhus aromatica
Sumak jadowity - Rhus toxicodendron
Sumak woskowy - Rhus succedanea
Sumak drobnolistny - Rhus microphylla
Sumak jajowaty - Rhus ovata
Sumak całolistny - Rhus integrifolia
Sumak (Rhus)
Kilka uwag o budowie
Bogactwo gatunkowe rodzaju Rhus obejmuje gatunki charakteryzujące się przede wszystkim krzewiastym pokrojem. Przyjmują także formę niewielkich, bardzo malowniczych drzew a także pnączy. Sumaki posiadają płytki, ale za to rozległy system korzeniowy, wytwarzający liczne odrosty. Pędy zazwyczaj grube pokryte kutnerem, liście duże pierzaste. Rośliny zazwyczaj dwupienne o ciekawych wiechowatych kwiatostanach i jeszcze piękniejszych owocostanach.
Uwaga
Bardzo często można spotkać się z opinią, że sumak octowiec należy do roślin trujących. Nie jest to prawdą, ponieważ właściwościami trującymi charakteryzują się inne gatunki rodzaju. Z pewnością najpopularniejszym z nich jest sumak jadowity. Sama nazwa wskazuje na szkodliwość wspomnianej rośliny. Sok, który zawiera ma w składzie chemicznym substancje powodujące silne zmiany alergiczne. Podrażnienia, oparzenia, trudno gojące się rany, to efekt kontaktu soku ze skórą. Stanowi duże zagrożenie w przypadku spożycia liści oraz dostania się do oczu. Może dojść nawet do uszkodzenia rogówki. Z pewnością należy unikać bezpośredniego kontaktu z sokiem rośliny, który może zostać uwolniony już wiosną, podczas prac porządkowych. Pamiętajmy o rękawicach, czyszczeniu narzędzi oraz ubraniu ochronnym.
Sumak jesienią
Sumak octowiec jako podstawowy przedstawiciel rodzaju
Pochodzący z Ameryki Północnej sumak octowy, to najczęściej uprawiany gatunek rodzaju. W swoich ojczystych stronach występuje na obrzeżach lasów, bezdrożach itp. Roślina zyskała popularność przede wszystkim ze względu na piękny, egzotyczny pokrój oraz niewielkie wymagania klimatyczno glebowe. Przybiera formę wysokiego krzewu bądź niewielkiego drzewka, osiągając do około 6 m wysokości. Jego pierzaste liście, sięgające nawet 50 cm, zachwycają aż do późnej jesieni. Sumak odurzający należy do roślin dwupiennych, a więc wyróżniamy okazy męskie i żeńskie. Kwiaty męskie, bardziej luźne i mniej dekoracyjne niż kwiaty żeńskie. Barwa kwiatów zielonkawa. Kwitną latem, a ich długość może sięgać nawet 20 cm długości. Po przekwitnięciu ukazują się bardzo dekoracyjne brunatnoczerwone, kolbowate owocostany. Pozostają na drzewie nawet przez całą zimę, także stanowiąc pewien walor dekoracyjny. Gatunek najpiękniej prezentuje się w okresie jesiennym, kiedy jego liście są mieszanką żółci, czerwieni oraz pomarańczy. W tym czasie sumaki sprawiają wrażenie jakby płonęły … Roślina bardzo ekspansywna!
Sumak - kwiat
Pozostałe wybrane gatunki rodzaju
Z pozostałych gatunków rodzaju Rhus warto wymienić sumaka wonnego R. aromatica, przybierającego formę szerokiego krzewu, mogącego osiągać nawet do dwóch metrów wysokości. Sadzony przede wszystkim na kamienistych, piaszczystych skarpach, zboczach, na których pełni rolę rośliny okrywowej. Liście trójlistkowe, kwiaty o niewielkich walorach dekoracyjnych. Sumak szkarłatny (gładki) jest bardzo zbliżony wyglądem do popularnego sumaka octowca, jednak charakteryzuje się brakiem owłosienia na pędach. Dorasta do 6 m wysokości i także może przybierać formę wysokiego krzewu bądź niewielkiego drzewka. Ciekawym przykładem sumaka jest sumak pnący. Niewielki krzew osiągający do około 3 m wysokości, przy czym jego pędy pną się w górę za pomocą korzeni powietrznych. czytaj dalej...