- 1/1
Samodzielne rozmnażanie roślin daje możliwość uzyskania dużej ilości sadzonek przy stosunkowo niewielkim nakładzie finansowym. Rośliny rozmnaża na dwa sposoby: generatywnie czyli za pomocą siewu nasion lub wegetatywnie czyli za pomocą różnych części organizmu matecznego. Pierwsza metoda pozwala uzyskać liczne potomstwo, ale nie zawsze jest możliwa do przeprowadzenia w warunkach amatorskich (niektóre gatunki i odmiany mieszańcowe nie zawiązują nasion) i nie gwarantuje powtórzenia cech odmianowych u roślin potomnych, druga natomiast daje mniejszą liczbę sadzonek, ale jest zwykle łatwiejsza do przeprowadzenia, daje większą szansę na uzyskanie kwitnienia już w następnym roku uprawy i pozwala na zachowanie u sadzonek typowych cech roślin rodzicielskich. Z tych względów rozmnażanie wegetatywne jest najczęściej wykorzystywaną przez ogrodników metodą rozmnażania roślin (z wyjątkiem kwiatów rocznych, dwuletnich i warzyw, które pozyskuje się niemal wyłącznie za pomocą siewu nasion).
Rozmnażanie przez podział
W zależności od sposobu wykonania zabiegu, rozmnażanie wegetatywne dzieli się na kilka rodzajów. Najprostszą i najczęściej wykorzystywaną metodą pozyskania młodych roślin jest podział dorosłych egzemplarzy matecznych. Przeprowadza się go zwykle wiosną lub jesienią (w zależności od indywidualnych wymagań gatunku) bądź po zakończeniu kwitnienia (z wyjątkiem bylin kwitnących jesienią, które dzieli się wiosną), wykopując dorosłe egzemplarze i dzieląc je na części. Najłatwiej uzyskać młode rośliny z gatunków posiadających kłącza (np. irysy, konwalie, kosaćce). Po podziale każdy odcinek kłącza powinien posiadać co najmniej 2-3 pąki, 1-2 liście i kilka korzeni.
Równie łatwo rozmnaża się także byliny kępiaste o licznych i gęstych korzeniach (np. funkie, liliowce, astry, floksy). Wykopaną kępę rozrywa się na części, z których każda powinna posiadać co najmniej kilka mocnych korzeni oraz ok. 2-5 liści lub pędów. Uzyskane w ten sposób sadzonki, od razu wysadza sie na miejsce stałe. Trudności nie powinno też sprawić dzielenie roślin rozłogowych (np. dąbrówka rozłogowa, bodziszek rozłogowy), które często same rozrastają się na boki i to tak intensywnie, że stają się inwazyjne i trzeba usuwać ich nadmiar z rabat. Nieco trudniej jest natomiast podzielić rośliny o twardych karpach lub korzeniach (np. dalie), gdyż w ich przypadku zabieg musi być zwykle wykonany za pomocą ostrego narzędzia np. noża, sektora. Podzielone karpy należy zabezpieczyć w miejscu ran np. węglem drzewnym, gdyż są wtedy bardziej narażone na zakażenie chorobami grzybowymi, bakteryjnymi lub wirusowymi.
Rozmnażanie za pomocą cebul
Kolejnym sposobem wegetatywnego rozmnażania roślin jest wykorzystanie zgrubiałych organów podziemnych czyli cebul. Tą metodą rozmnaża się większość wiosennych kwiatów cebulowych takich jak np.: tulipany, hiacynty, narcyzy. Po przekwitnieniu kwiatów i zasuszeniu liści, cebulę mateczną wykopuje się z ziemi i oddziela od niej liczne cebulki przybyszowe. Ponownie do gruntu sadzi się je jesienią, pamiętając, że kwiaty wyrosną z nich nie wcześniej, niż po ok. 2-3 latach uprawy, gdyż małe cebulki właśnie tyle czasu będą potrzebowały, aby osiągnąć odpowiedni rozmiar i pełną dojrzałość. Aby uzyskać kwiaty wiosną w następnym roku po posadzeniu cebulek, należy kupić gotowe, odpowiednio duże cebule w sklepie ogrodniczym lub u producenta.
Rozmnażanie drzew i krzewów
Rozmnażanie wegetatywne drzew i krzewów wygląda nieco inaczej niż w przypadku bylin. Wprawdzie niektóre z nich także można rozmnażać przez podział dorosłych egzemplarzy (np. tawułę japońską), ale zwykle wykorzystuje się do tego celu odrosty korzeniowe (oddzielanie młodych, całkowicie ukształtowanych sadzonek od korzenia egzemplarza matecznego np. tawuła wczesna, śnieguliczka biała, lilak pospolity), odkłady (zwykłe lub powtarzane), sadzonki (zielne - głównie u gatunków o liściach sezonowych oraz zdrewniałe - zwykle u roślin zimozielonych) oraz szczepienie (w tym okulizację). czytaj dalej...