- 1/3
- Następne
Berberys jest krzewem ozdobnym, który liczy ponad 400 gatunków. Różnorodność berberysu sprawia, że nawet najbardziej wybredny ogrodnik może znaleźć coś dla siebie. W Polsce najczęściej uprawiany jest berberys zwyczajny, który charakteryzuje się wysokim i kolczastym pokrojem; berberys Thunberga, który dorasta do 2 m wysokości i wyróżnia się brązowawo czerwonymi pędami ; berberys ottawski, który ma piękne przebarwiające się na czerwono-niebiesko liście; oraz berberys koreański, który spośród wszystkich gatunków wydaje największe owoce o barwie intensywnej czerwieni. Cechą wspólną wszystkich gatunków berberysu jest odporność na mróz i tolerowanie nawet najbardziej niekorzystnych warunków klimatycznych i glebowych.
Reasumując, berberys jest krzewem o wysokich walorach dekoracyjnych, a sam nie wymaga zbyt dużego wysiłku przy jego uprawie. Nic więc dziwnego, że niejeden miłośnik krzewów pokusił się o posadzenie grupy kilku odmian berberysu, kolczastego żywopłotu z berberysu, a nawet plantacji berberysu na działce lub w ogrodzie.
Przy sadzeniu dużej ilości roślin jednego gatunku warto pobierać sadzonki i nasiona z egzemplarzy berberysu, które już rosną w naszym ogrodzie. Rozmnażanie berberysu jest dość łatwym zadaniem, jeżeli przestrzega się kilku ważnych zasad. Poniżej przedstawiamy garść praktycznych informacji, dotyczących rozmnażania tego pięknego krzewu.
Owocujący berberys
Rozmnażanie przez nasiona
Jednym ze sposobów rozmnażania berberysu jest rozmnażanie przez nasiona. Materiał do rozmnażania pobiera się w od września do listopada. Nasiona można również kupić, ale jeżeli zdecydujemy się na tę opcję, wybierajmy nasiona tylko od sprawdzonych producentów. Na opakowaniu nasion powinna być umieszczona nazwa polska i łacińska berberysu, data przydatności, sposób wysiewu oraz wymagania uprawowe rośliny. Kupowanie nasion krzewów na targach i w przypadkowych sklepach ogrodniczych nie jest dobrym pomysłem, ponieważ nie będziemy mieli pewności co do jakości produktu oraz nie będziemy znali gatunku rośliny i jej charakterystyki.
Nasiona berberysu są dość duże i mięsiste. Przed rozpoczęciem procesu rozmnażania nasiona należy wydrążyć z miąższu i dokładnie oczyścić. Podczas oczyszczania nasion można posłużyć się specjalnym sitkiem o dużych oczkach, który ułatwi nam oddzielenie „pestki” od miąższu.
Tak przygotowane nasiona moczymy przez jedną, maksymalnie dwie doby i następnie poddajemy je procesowi stratyfikacji, który polega na przechowywaniu nasion w zimnym pomieszczeniu. Ten zabieg jest niezbędny, ponieważ berberys w naturalnych warunkach, w okresie zimy zostaje poddany działaniu niskich temperatur. Właśnie dlatego nasiona musimy wprowadzić w okres hibernacji, aby później wybudziły się ze stanu spoczynku. W tym celu nasiona mieszamy z wilgotnym, gruboziarnistym piaskiem albo z torfem i wermikulitem, i wsadzamy do woreczka, umieszczonego w zimnym pomieszczeniu. Dobrym miejscem jest na przykład lodówka o temperaturze chłodzenia nie przekraczającej 6ºC. Nasiona od czasu do czasu (przynajmniej raz w miesiącu) należy przemieszać, aby każde nasionko miało równy dostęp do światła, wilgoci i powietrza.
W przypadku nasion krzewów zabieg stratyfikacji trwa nawet kilka miesięcy, więc dopiero wczesną wiosną powinny się pojawić pierwsze oznaki kiełkowania. Wtedy przenosimy nasiona do płaskich pojemników, wypełnionych mieszkanką piasku i torfu. Nasiona umieszczamy w takiej odległości od siebie aby żadne części roślinek się nie stykały i co za tym idzie, nie zostały narażone na choroby grzybiczne.
Pojemnik z nasionami ustawiamy w pomieszczeniu o temperaturze ok. 15ºC. Pamiętajmy, że kiełkujące nasionka nie mogą być wystawione bezpośrednio na działanie promieni słonecznych; nasłonecznione siewki zaczną szybko obumierać. Warto przykryć pojemnik z nasionami folią albo szklanym naczyniem, aby zapobiec wyparowaniu wody. Wysoka temperatura i wilgoć sprawią, że siewki zaczną szybciej kiełkować. Nie zapominajmy o odkrywaniu folii i wietrzeniu pojemników, aby roślinki nie zostały zaatakowane przez infekcje grzybiczne. Ważne jest także codzienne zraszanie wzrastających roślin wodą i spryskiwanie ich preparatami grzybobójczymi. Gdy sadzonka nabierze już odpowiednich rozmiarów można także rozpocząć nawożenie dolistne.
Po kilku tygodniach młodą roślinkę przesadza się do doniczki, którą należy przetrzymywać w miejscu o temperaturze pokojowej z dostępem do światła. Roślinkę pikujemy dość płytko, ale tak żeby nie przewróciła się przy podlewaniu. Wierzchnią warstwę podłoża w doniczce przysypujemy piaskiem. Sadzonkę podlewamy regularnie. czytaj dalej...
