- 1/3
- Następne
Berberysy (Berberis) to jedne z najładniejszych krzewów ogrodowych. Zaliczane są do rodziny berberysowatych i liczą sobie aż ponad 450 gatunków roślin, znacznie różniących się wyglądem i wymaganiami środowiskowymi. Wszystkie jednak są krzewami i wydają większe lub mniejsze, na ogół jadalne owoce.
Berberysy zrzucające liście na zimę
W Polsce najczęściej uprawianym gatunkiem berberysu jest berberys Thunberga (B. thunbergii), który doczekał się obecnie ogromnej ilości odmian ozdobnych. Czysty gatunek jest średniej wielkości (1-1,5 m. wys.), silnie rosnącym, rozgałęzionym i rozłożystym krzewem, którego brązowe, lekko przewieszające się pędy uzbrojone są w niewielkie, sztywne, ostre kolce. Na jego pędach rozwija się duża ilość małych, owalnych, jasnozielonych listków, które w okresie jesieni przybierają intensywne, czerwone lub pomarańczowe barwy, po czym opadają. Roślina zakwita późną wiosną (V-VI), wydając małe, żółtawe kwiatki, zebrane w niewielkie, wiszące grona, które po przekwitnieniu przekształcają się w jaskrawo czerwone, błyszczące, lekko wydłużone owoce, utrzymujące się na pędach aż do wiosny. Są przysmakiem ptaków i nadają się na przetwory. Ze względu na kolczaste pędy, wyższe odmiany znakomicie spełniają rolę żywopłotów obronnych. Ten gatunek berberysu nie ma szczególnych wymagań uprawowych. Rośnie na większości typowych gleb ogrodowych, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie i jest odporny na suszę oraz niskie temperatury. Odmiany kolorowe preferują stanowiska słoneczne, pozostałe znoszą również miejsca półcieniste. Dobrze znosi cięcie i zanieczyszczone, miejskie powietrze.
Wśród ogromnego bogactwa odmian wyróżnia się rośliny o kolorowych liściach: „Admiration” (o czerwonych liściach z żółtą obwódką, rośnie wolno i silnie się krzewi, wys. 0,5 m.), „Aurea” (o złotożółtych liściach i czerwonych owocach, dorastająca do wys. ok.1-1,5 m.), „Bonanza Gold” (o intensywnie żółtych liściach i kompaktowym wzroście ok. 0,5-0,6 m.), „Diabolicum” (liście żółtopomarańczowe z czerwoną obwódką, dorasta do ok. 1 m. wys.), „Goldalita” (o złotożółtych liściach i zaledwie ok. 0,3 m. wys.), „Golden Ring” (liście purpurowe z cienką, żółtą obwódką, dorasta do ok. 2 m. wys.), „Harlequin” (liście bordowe z różowymi smugami, dorasta do ok. 1,2 m.), „Kelleris” (liście zielone, biało nakrapiane, dorasta do ok. 2 m. wys.), „Orange Beskid” (liście czerwono-pomarańczowe, wys. ok. 1,5 m.), „Red Pillar” (o ciemnoczerwonych liściach, dorastająca do ok. 2 m. wys.), „Rose Glow” (o purpurowych liściach z biało-różowymi smugami, dorasta do ok. 1,5 wys.), a także o różnej sile wzrostu i pokroju: kolumnowe: „Red Pillar”, „Powwow”, „Hellmond Pillar”, „Erecta”, karłowe i bardzo niskie: „Goldalita”, „Admiration”, „Atropurpurea Nana”, „Bagatelle”, „Bonanza Gold”, „Kobold”, pokładające się i okrywowe: „Green Carpet”, „Red Carpet” oraz krzewiaste: „Admiration”, „Aurea”, „Bonanza Gold”, „Golden Ring”, „Kórnik”, „Harlequin”, „Kelleris”.
Berberys Thunberga
Znacznie mniej popularnym gatunkiem berberysu jest nasz rodzimy berberys pospolity (B. vulgaris). Chociaż jest doskonale przystosowany do naszych warunków klimatycznych i bardzo mało wymagający (rośnie na większości typowych gleb, oczekuje stanowisk słonecznych lub półcienistych, jest całkowicie mrozoodporny, dorasta do 2-3 m. wys.), dostępny jest właściwie tylko w postaci jednej odmiany: „Atropurpurea” o czerwonych liściach i nieco słabszym wzroście 1,5-2 m. wys. czytaj dalej...
