- 1/6
- Następne
Berberys (Berberis), czyli kwaśnica, jest uniwersalnym i miododajnym ozdobnym krzewem, który swoją popularność zawdzięcza ulistnieniu, kwiatom i owocom. Należy do rodziny berberysowatych. Wyróżnia się ponad 450 gatunków berberysów, z których niektóre zrzucają na zimę liście, a pozostałe są częściowo lub całkowicie zimozielone. Krzewy różnią się znacząco pomiędzy sobą wymiarami. Berberys stosowany jest do tworzenia żywopłotów, jako element ogródka skalnego lub też sadzony pojedynczo. Kwiaty krzewu są żółte lub czerwone, w formie kubkowatej albo kulistej. Kwitnienie następuje późną wiosną. Rośliny charakteryzują się ponadto małymi liśćmi i mocnymi pędami.
Gatunki zrzucające liście na zimę
Berberis ottavensis – Berberys ottawski
Krzew osiągający po 5 latach uprawy wysokość i szerokość około 1,5 m, a ostatecznie 2,4 m. Berberys ottawski jest żywotnym krzewem o zaokrąglonych do owalnych czerwonofioletowych liściach. W okresie wiosennym na wzniesionych i łukowato wygiętych na końcach łodygach pojawiają się zwisające grona małych, żółtych, lekko czerwonawych kwiatów. Jesienią kwiaty zastępowane są przez czerwone owoce o jajowatym kształcie. Odmiany tego gatunku to m.in. Silver Miles i Superba.
Berberis wilsoniae – Berberys Wilsona
Berberis wilsoniae pochodzi z południowo-wschodniej części Chin. Ten gatunek krzewu dorasta do wysokości 60 cm, a rozrasta się na 1 m, po 10 latach zaś ma około 1 m wysokości. Zakwita późną wiosną i utrzymuje kwiaty do wczesnego lata. Żółte kwiaty zebrane są w baldachogrona. Krzew obsypany jest małymi, lancetowatymi liśćmi w kolorze szarozielonym. Berberys Wilsona jest częściowo zimozielony, ponieważ w okresie jesiennym jego liście zmieniają barwę na czerwonopomarańczową. Zawiązujące się owoce upodabniają się w kwestii koloru do liści.
Berberis thunbergii – Berberys Thunberga
Berberys Thunberga to krzew, który po 5 latach od posadzenia ma 1,5 m wysokości i szerokości, a ostatecznie osiąga wysokość 1,8 m i rozrasta się na 2,4 m. Cechuje się sztywnymi, ciernistymi łodygami w kolorze czerwonawobrązowym. Zakwita wiosną, tworząc bladożółte, miejscami podbarwione na czerwono kwiaty. Jego szerokie liście przybierają od spodu niebieskawozieloną barwę, a z wierzchu są zielone lub bladozielone. W okresie jesiennym zawiązują się czerwone owoce, które komponują się z pomarańczowymi i czerwonymi liśćmi. Berberis thunbergii pochodzi z Japonii. Wśród odmian tego gatunku wyróżnia się: Aurea, Bagatelle, Golden Ring, Harlequin, Maria czy Red Chief.
Berberys Thunberga Aurea
Gatunki zimozielone
Berberis julianae – Berberys Julianny
Krzew cechuje się długimi, ostrymi cierniami i idealnie sprawdza się jako ochronny żywopłot. W tym celu egzemplarze należy sadzić w odstępach 1m. Ma wąskie i ciemnozielone, w miedzianym odcieniu liście. Późną wiosną rozkwita gęstymi pękami żółtych kwiatów. Jesienią zaś zdobią go niebieskoczarne owoce z woskowym nalotem. Wysokość dorosłego krzewu wynosi około 1,5 m, a ostatecznie nawet 3 m, szerokość odpowiednio 1 m i 2,4 m.
Berberis calliantha
Ten gatunek berberysa jest karłowatym krzewem, który po upływie 5 lat od posadzenia osiąga wysokość i szerokość 60 cm, zaś ostatecznie dorasta do wysokości 1 m i rozrasta się do 1,5 m. Jego pierwotnym środowiskiem jest południowo-wschodnia część Chin. Rozkwita późną wiosną, tworząc bladożółte kwiaty, które jesienią zastępowane są przez niebieskoczarne owoce z białym nalotem. Liście krzewu są małe i błyszczące, a od spodu pokryte woskiem.
Berberis verruculosa – Berberys gruczołkowaty, brodawkowaty
Naturalnym środowiskiem krzewu są Chiny. Dorasta on do 75 cm wysokości i rozrasta się na taką samą szerokość, zaś po upływie 10 lat może mieć wymiary 1,5 m. Jest gęstym i wolno rosnącym krzewem. Liście rośliny są błyszczące i ciemnozielone, a od spodu niebieskobiałe. W okresie letnim obsypuje się żółtozłotymi kwiatami. Wytwarza niebieskoczarne owoce, które dojrzewają jesienią. Odmiana idealnie nadaje się do tworzenia żywopłotów, które najlepiej sadzić zachowując odstęp 60 cm.
Berberys
Uprawa
Krzew dobrze czuje się w każdym rodzaju gleby, nie toleruje jedynie tych zbyt nasączonych wodą. Gatunki zrzucające na zimę liście sadzi się od połowy jesieni do wczesnej wiosny. Wymagają dobrze nasłonecznionego stanowiska. Są popularne ze względu na owoce pojawiające się jesienią na krzewie oraz oryginalne ubarwienie liści, które się zmienia w zależności od pory roku. Zimozielone berberysy prawidłowo wzrastają w słońcu albo w lekkim cieniu. Sadzi się je na początku jesieni bądź w pierwszej połowie wiosny. Aby pobudzić roślinę do intensywnego rozkrzewienia się, należy skrócić jej pędy o ćwierć wysokości. Takie krzewy będą dobrze formować się w żywopłot.
Kwitnący berberys czytaj dalej...