- 1/3
- Następne
Do rodzaju przetacznik należy ponad 200 gatunków roślin, z których wiele możemy uprawiać w ogrodzie jako rośliny ozdobne. Mimo to warto wiedzieć, że nie wszystkie przetaczniki są równie atrakcyjne, a niektóre z nich mogą być nawet dość uciążliwe, skutecznie zachwaszczając nasz ogród. Takim właśnie ekspansywnym gatunkiem jest z pewnością przetacznik perski (Veronica persica).
Charakterystyka ogólna i rozmnażanie
Ta niewielka roślina, dorastająca do wysokości 10-40 cm. posiada owłosione, mocno rozgałęzione i często pokładające się pędy oraz jajowate, ząbkowane i również owłosione liście. Kiedy ulistniona łodyga zetknie się z podłożem, może się ukorzenić, dając początek nowemu pokoleniu, chociaż nie jest to jej podstawowy sposób rozmnażania.
Małe, niepozorne kwiatki w jaskrawo niebieskim kolorze z biało-żółtym „środkiem”, pojawiają się pojedynczo w kątach liści przez cały sezon wegetacyjny (III-X), po przekwitnieniu wydają niewielkie, podłużne, żółto-pomarańczowe nasiona, zamknięte po kilka w torebkach nasiennych. Po dojrzeniu nasiona łatwo wydostają się z torebek, błyskawicznie się rozsiewają i dość szybko kiełkują, a siewki mogą pojawiać się w różnych okresach, począwszy od wiosny aż do późnej jesieni. Mimo iż przetacznik perski jest gatunkiem jednorocznym, ostatnie wysiane nasiona przetrzymują często zimę w gruncie jako rośliny ozime.
Przetacznik
Wymagania środowiskowe
Przetacznik perski jest rośliną mało wymagającą, jednak preferuje miejsca słoneczne i umiarkowanie wilgotne oraz żyzne i bogate w azot podłoża. Mimo to zdarza się, że zasiedla także stanowiska nieco gorsze i słabsze gleby (np. piaszczysto-gliniaste). Takie przystosowanie oraz tolerancja na niskie temperatury sprawiła, że poza ogrodami przetacznika perskiego można spotkać również na terenie całego kraju (np. rowy, obrzeża lasów, polne drogi, łąki, pastwiska, ugory), jako typową roślinę ruderalną. czytaj dalej...
