- 1/3
- Następne
Jodła szlachetna (Abies procera) jest jedną z piękniejszych i jednocześnie najdelikatniejszych przedstawicielek tego rodzaju. Pochodzi z nadmorskich, górskich lasów Ameryki Północnej, gdzie rośnie w wilgotnym, chłodnym klimacie i na dobrych glebach. W Polsce, ze względu na duże wymagania siedliskowe oraz niepełną odporność na niskie temperatury, poza ogrodami i parkami, jest prawie nie spotykana.
Opis
W naturze jodła szlachetna może osiągać imponujące rozmiary (ok. 80 m. wys.), chociaż zwykle nie przekracza 40-50 m. wys. Jak większość jodeł, jest bardzo pięknym, strzelistym i majestatycznym drzewem, które w młodym wieku posiada elegancki, gęsty, stożkowy pokrój. Z czasem jednak zaczyna bardziej rosnąć w górę i staje się smuklejsza. Jodła szlachetna posiada grube, sztywne pędy pokryte szaro-brązową korą oraz licznymi igłami, które są dość długie (ok. 2-3 cm.), tępo zakończone i pokryte woskowym nalotem. Zarówno od spodu jak z wierzchu na igłach widoczne są jasne, woskowe paski (na dole 3-4, na górze 1-2). Igły mocno przylegają do pędu, na którym układają się promieniście, łukowato wyginając się do góry. Wiosną (IV-V) na pędach pojawiają się kwiaty. Męskie mniejsze, liczniejsze, jaskrawo ubarwione na czerwono i zebrane po kilkanaście w duże kępki, żeńskie dłuższe, zielonkawe, walcowate, rosnące samodzielnie lub w parach na położonych wyżej gałęziach. Po zapyleniu przekształcają się w duże, cylindryczne, brązowe, pokryte lekko odstającymi łuskami szyszki nasienne, które na pędzie umieszczone są pionowo.
Jodła szlachetna
Odmiany
W uprawie rzadko spotyka się czysty gatunek jodły szlachetnej, gdyż jest to wysokie i okazałe drzewo, nadające się głównie do sadzenia w parkach i w dużych ogrodach. Jedną z jego atrakcyjniejszych odmian, osiągających jednak podobne rozmiary jak gatunek jest „Glauca”, wyróżniająca się niezwykłym, błękitno-srebrzystym zabarwieniem igieł, z powodu którego nazywana jest też jodłą srebrną. Inne odmiany spotykane są głównie w formie piennej lub jako szczepione rośliny o niedużym wzroście: „Blaue Hexe” odmiana karłowa, o pokroju kulistym, bardzo wolno rosnąca i posiadająca mocno wybarwione, srebrzysto-niebieskie, dość krótkie igły, dostępna najczęściej w formie piennej, „Bizarro” odmiana o początkowo kulistym, później lekko wzniesionym pokroju, karłowa, wolno rosnąca, o niebiesko-zielonych igłach, „Obrighoven” karłowa, wolno rosnąca odmiana o poduszkowym pokroju i srebrzysto-niebieskich igłach.
Wymagania uprawowe
Jodła szlachetna to roślina wymagająca, którą nie wszędzie można uprawiać z powodzeniem. Drzewo oczekuje żyznych, próchniczych, wilgotnych, przepuszczalnych podłoży o lekko kwaśnym odczynie pH oraz słonecznych lub pócienistych stanowisk. Nie toleruje gleb ciężkich, zbitych i mokrych ani suchych, jałowych i piaszczystych. Nie jest szczególnie wrażliwa na wiatry, natomiast w młodym wieku źle znosi niskie temperatury, dlatego powinna być uprawiana w najcieplejszych rejonach kraju. Jodła oczekuje także wilgotnego, świeżego i niezbyt gorącego powietrza, dlatego najlepiej czuje się na terenach nadmorskich lub w pobliżu zbiorników wodnych. Drzewo bardzo źle znosi zanieczyszczone, miejskie powietrze, dlatego nie powinno być sadzone na w dużych aglomeracjach miejskich. czytaj dalej...
