- 1/4
- Następne
Duże przyrosty roczne, niewielkie wymagania, a także zimozielone ulistnienie sprawiają, że daglezja zielona chętnie jest sadzona w dużych ogrodach i parkach. W swoich ojczystych stronach to podstawowy gatunek drzewa, z którego pozyskuje się drewno, wykorzystywane m.in. w budownictwie. Nie jest gatunkiem rodzimym, została sprowadzona do Europy i szybko stała się jednym z ważnych gatunków drzew iglastych o dużym znaczeniu gospodarczym. Jako gatunek tolerancyjny, bardzo dobrze zaaklimatyzowała się w nowych warunkach. Ze względu na jej rozmiary, należy dokładnie przemyśleć decyzję o jej posadzeniu, chyba że chodzi o niższe odmiany, na przykład ‘Fletcherii’.
Daglezja zielona należy do rodzaju Pseudotsuga obejmującego kilka gatunków zimozielonych, wysokich drzew, występujących w Ameryce Północnej oraz Azji. Pseudotsuga menziesii pochodzi z zachodniej Ameryki Północnej, charakteryzującej się chłodniejszym, a zarazem wilgotnym klimatem. W takich warunkach daglezja może dorastać do 100 m wysokości, a średnica pnia może przekroczyć 4 m.
W swoich ojczystych stronach, daglezja zielona występuje w dwóch różniących się od siebie formach. Na terenach nizinnych wyróżniamy Pseudotsuga menziesii var. menziesii, a w górach Pseudotsuga menziesii var. glauca, zwaną daglezją siną. Daglezja sina różni się od podstawowej formy barwą igieł, wolniejszym wzrostem, a także jest bardziej odporna na mrozy.
W Polsce, pięknie wyrośnięte daglezje zielone, można zobaczyć w arboretum w Karnieszewicach.
Daglezja należy do najwyższych drzew świata
Młode daglezje charakteryzują się ładnym, stożkowatym pokrojem i świetnie prezentują się w ogrodzie. Starsze daglezje tracą regularny pokrój, korony stają się rozłożyste i bardziej nieregularne. Z wyglądu bardzo przypominają dobrze wszystkim znanego świerka. Posadzone jako soliter, ugałęzione będą do samej ziemi. W większych skupiskach np. w lasach nie są już tak widowiskowe i charakteryzują się prostym pniem, pozbawionym w znacznej części gałęzi. Kora początkowo szara, gładka z licznymi pęcherzykami żywicznymi, z czasem gruba i silnie spękana. Wysokość daglezji w naszych warunkach osiąga do około 30 m, a więc dużo mniej niż w ojczystych stronach, gdzie daglezja zielona zaliczana jest do najwyższych drzew świata.
Drzewo dekoracyjne z miękkich zielonych igieł długości 2-3 (5) cm, tępo zakończonych. Na spodzie igły widoczne są dwa jaśniejsze paski. Po roztarciu wyraźnie cytrynowo pachnące.
Cechą charakterystyczną daglezji zielonej są wrzecionowate, wydłużone i zaostrzone pąki, a także brązowe szyszki, osiągające do 10 cm długości z odchylonymi, trójzębnymi łuskami wspierającymi. Szyszki są dekoracyjne, opadają jesienią po dojrzeniu i osypaniu się nasion.
Zróżnicowane odmiany daglezji zielonej
Warto wspomnieć o wybranych odmianach daglezji zielonej, dostępnych w szkółkach. Z pewnością w niewielkim ogrodzie sprawdzi się mało wymagająca odmiana ‘Holmstrup’. Osiąga ona zaledwie do kilku metrów wysokości i ze względu na niewielkie przyrosty roczne, potrzebuje wielu lat, aby osiągnąć swoją docelową wysokość. Do karłowych odmian zaliczymy także ‘Fletcherii’, starą odmianę o płaskokulistym pokroju. Odmiana oryginalna o niewielkich przyrostach rocznych, mało wymagająca, doskonała do małych ogrodów. Jej wysokość nie przekracza dwóch metrów przy trochę większej średnicy. Odmiana ‘Fastigiata’ charakteryzuje się stożkowatym pokrojem. Jest zwarta o wzniesionych pędach i szybko rośnie. Ładnie zaprezentuje się w kompozycji z innymi iglakami, stanowiąc pionowy element kompozycji. Inne ciekawe odmiany to ‘Little Jon’ (odmiana karłowa), ‘Graceful Grace’ (osiąga do kilku metrów wysokości, charakteryzując się opadającymi pędami), ‘Hofman’ (ładna odmiana o igłach pokrytych sinym nalotem, niewielkie przyrosty roczne, osiąga do około 4 m wysokości).
Stanowisko
Daglezja zielona preferuje łagodniejszy klimat i wilgotniejsze powietrze. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym do lekko zacienionego. Podłoże powinno być świeże, głębokie, przepuszczalne, lekko kwaśne i dostatecznie wilgotne. Sprzyjające warunki do uprawy daglezji występują m.in. na Pomorzu Zachodnim.
Uprawa i pielęgnacja
W uprawie daglezja zielona nie jest w zasadzie kłopotliwa. Młode rośliny mogą zostać uszkodzone przez późnowiosenne przymrozki, ale dobrze się regenerują. Starsze okazy są w pełni mrozoodporne. System korzeniowy jest rozbudowany, dość głęboki, dzięki któremu drzewo dobrze sobie radzi nawet w okresie suszy. Jeżeli daglezji zapewnimy dobre podłoże, będzie bezproblemowo rosła. Należy unikać sadzenia daglezji w podłożu zbyt piaszczystym, a także zbyt ciężkiej glinie. Daglezja w takim podłożu będzie dużo gorzej rosła i stanie się podatna na choroby i szkodniki.
Młode rośliny dobrze znoszą przesadzanie. Najlepiej przesadzić je z dużą bryłą korzeniową. Przesadzoną daglezję otaczamy szczególną opieką, dbając o stałą wilgotność podłoża. W małych ogrodach nie sadzimy wysokich daglezji, a także unikamy cięcia młodych roślin, które najpiękniej prezentują się mogąc swobodnie rosnąć. Podłoże wokół daglezji warto ściółkować. Ograniczymy w ten sposób parowanie wody z podłoża, inwazję chwastów oraz podniesiemy walory estetyczne zakątka z daglezją.
Przycinana daglezja będzie się zagęszczać, choć wymaga to systematycznego i konsekwentnego cięcia. czytaj dalej...
