Ślinik luzytański - opis, szkodliwość i zwalczanie

Jesteś tutaj:

Ślinik luzytański - opis, szkodliwość i zwalczanie

3,4/5 (729 ocen)

Ten wszystkożerny szkodnik występuje powszechnie na centralnych i południowo-wschodnich obszarach Polski. Ślinik luzytański jest trudny do zwalczenia, jednak troskliwa pielęgnacja ogrodu oraz wytrwałość w zastawianiu pułapek pozwolą uporać się nawet z masową inwazją nieproszonych gości.


Opis


Ślinik luzytański (Arion lusitanicus) dotarł do Polski z Hiszpanii i obszarów Europy Zachodniej. Ten nagi ślimak osiąga znaczne rozmiary – dorasta do 14 cm długości. Jego ciało jest jednolicie zabarwione i może mieć różne kolory: od brązowego przez czerwony, pomarańczowy, aż po różowy. Ślinik wytwarza bezbarwny śluz, który niekiedy przyjmuje mleczny odcień. Podrażniony ślimak kurczy swoje ciało i przybiera półkolisty kształt.


Szkodliwość i występowanie


Śliniki żerują na wielu warzywach i roślinach ozdobnych. Szczególnie licznie pojawiają się na młodych liściach sałaty oraz funkii. Na plantacjach truskawek zjadają liście, pędy i owoce. Potrafią pożreć cały owoc, zarówno dojrzały, jak i jeszcze zielony, zostawiając tylko szypułkę. Niekiedy poprzestają na wygryzaniu w powierzchni truskawek rozległych dziur. Podobne ślady znajdujemy na blaszkach liściowych roślin. Miejsce po żerowaniu łatwo rozpoznać, ponieważ pokrywa je warstewka przezroczystego, błyszczącego śluzu, który jest dobrze widoczny nawet po wyschnięciu.

Ślimaki żerują najintensywniej podczas pochmurnej i deszczowej pogody. W słonecznie dni chowają się w zacienionych, wilgotnych miejscach. Często zamieszkują zachwaszczone nieużytki i przydrożne rowy, dlatego przed założeniem plantacji truskawek warto upewnić się, że w jej pobliżu nie ma takich obszarów. Lokalnie ślinik luzytański występuje bowiem licznie, wyrządzając znaczne szkody gospodarcze.

Śliniki luzytańskie

Śliniki luzytańskie


Rozwój


W ciągu roku pojawia się zazwyczaj jedno pokolenie szkodnika. Zimują jaja, młode ślimaki z najwcześniejszych wylęgów zeszłorocznych i nieliczne osobniki dorosłe – dlatego masowe inwazje śliników mają miejsce najczęściej po łagodnych zimach. Szkodniki rozmnażają się od lipca do września. Kuliste, mlecznobiałe jaja znajdują się w glebie, w złożach po 15-125 sztuk. Jeden dorosły osobnik jest w stanie złożyć w ciągu swojego życia 450 jaj. Większość ślimaków ginie niedługo potem. Wylęg młodych śliników następuje po upływie 4-6 tygodni. Od dojrzałych osobników różnią się one jedynie wielkością i jaśniejszym kolorem. Najwięcej szkodników wylęga się we wrześniu oraz na wiosnę, w marcu i kwietniu, dlatego też szczególnie liczne inwazje występują dwa razy w roku: w maju i w połowie sierpnia. Szkodniki kończą żer w połowie października.

Ślinik luzytański

Ślinik luzytański


Pułapki


Obecnie nie ma na polskim rynku środków zarejestrowanych do zwalczania ślimaków w sadach i na plantacjach. W ogrodach ozdobnych możemy stosować trucizny, takie jak Ślimakol 06 GB lub Ślimax 04 GB, jednak metoda ta jest kosztowna i udaje się ją wprowadzić jedynie na niewielkich powierzchniach. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz