- 1/5
- Następne
Piwonie to jedne z najpiękniejszych bylin ogrodowych. Ich wspaniałe, wielkie, barwne kwiaty, ukazujące się późną wiosną (V - VI), stanowią niezwykle mocny akcent dekoracyjny w każdym ogrodzie. Spośród kilku gatunków tego rodzaju uprawianych w Polsce, na szczególną uwagę zasługuje piwonia krzewiasta nazywana też drzewiastą (Paeonia suffruticosa), która swoją dekoracyjnością może przyćmić nie tylko róże, ale też inne piwonie. Jej wspaniałe, okazałe kwiaty, osiągają często średnicę ponad 20 cm. i są niezwykle mocnym akcentem dekoracyjnym wiosennego ogrodu. Piwonia krzewiasta najpiękniej prezentuje się w niewielkich grupach, ale równie dobrze może być sadzona pojedynczo np. na tle trawnika lub jasnej ściany budynku.
Opis
Piwonia krzewiasta jest jedną z najrzadziej spotykanych w Polsce piwonii i znacznie różni się wyglądem od swojej popularnej kuzynki, piwonii chińskiej. Roślina dorasta zwykle do wys. ok. 1 – 2 (3) m. i rośnie w formie dużego, gęstego, w górnej części rozłożystego krzewu. Posiada mocne, wzniesione, rozgałęzione, zdrewniałe lub półzdrewniałe pędy oraz bardzo liczne, duże, nieparzysto pierzaste liście, złożone z pojedynczych, jajowatych lub lancetowatych, często powcinanych, zielonych listków. Liście tego gatunku są sezonowe i jesienią dość wcześnie obadają. U niektórych odmian oraz w młodym wieku, pędy i liście mają delikatnie czerwone lub brązowo-czerwone zabarwienie. Mimo iż liście są niezwykle dekoracyjne, największą ozdobą piwonii krzewiastej są jej wyjątkowo duże, okazałe, często pachnące kwiaty. Na roślinie pojawiają się już w maju i rozwijają się do połowy czerwca, a na jednym krzewie może się ich znajdować nawet kilkadziesiąt. Kwiaty u gatunku są pojedyncze, a u odmian półpełne oraz pełne i mogą dorastać do ok. 15 – 30 cm. średnicy. Najczęściej występują w kolorze różowym, ale mogą być także białe, fioletowe, czerwone, łososiowe i dwubarwne. U wielu odmian płatki kwiatów mają falowane lub fryzowane brzegi, co jeszcze bardziej podkreśla ich dekoracyjność.
Wymagania uprawowe
Piwonia drzewiasta jest niewątpliwie jedną z najpiękniejszych piwonii, ale jej uprawa jest wyjątkowo trudna. Największym problemem w przypadku tego gatunku jest jego duża wrażliwość na niskie temperatury. W chłodniejszych rejonach kraju, krzew łatwo przemarza, dlatego najlepiej uprawiać go w cieplejszych miejscach Polski, wybierając stanowiska ciepłe, zacisze i osłonięte przed wiatrem. Wskazane jest również okrywanie rośliny na zimę włókniną lub słomianą matą, szczególnie w pierwszych latach uprawy. Ponieważ jednak piwonia krzewiasta pochodzi z rejonów górskich, nie lubi też zbyt dużych upałów i preferuje stanowiska półcieniste. Poza dużymi wymaganiami termicznymi, roślina ma też spore oczekiwania w stosunku do podłoża, gdyż preferuje gleby żyzne, próchnicze, głęboko uprawione, przepuszczalne, wilgotne (ale nie mokrych), zasobne w składniki pokarmowe oraz posiadające lekko zasadowy lub obojętny odczyn pH. Nie znosi podłoży zimnych, kwaśnych, ciężkich i mokrych ani suchych, jałowych i piaszczystych.
Choroby i szkodniki
Piwonie krzaczaste, podobnie jak inne gatunki piwonii, są bardzo wrażliwe na błędy uprawowe i posadzone na niewłaściwym stanowisku lub narażone na zimowe chłody mogą łatwo ulegać chorobom (min. szara pleśń czy mączniak) lub być atakowane przez szkodniki (min. nicienie, węgorek chryzantemowiec).
Sadzenie
Po wybraniu dla piwonii właściwego stanowiska, trzeba je odpowiednio przygotować. W tym celu należy wykopać dość duży otwór (ok. 60 x 60 x 60 cm.) i wypełnić jego dno mieszanką kompostu, ziemi liściowej, torfu i piasku. Do zasilenia dołka nie wykorzystuje się obornika, gdyż rośliny źle reagują na zawarty w nim chlor i azot. W tak przygotowanym otworze należy umieścić korzenie krzewu, zalać je wodą, a następnie uzupełnić otwór dobrą ziemią ogrodniczą. Przy sadzeniu piwonii krzewiastej, trzeba jednak pamiętać, że w przeciwieństwie do piwonii chińskiej, jej szyjka korzeniowa musi znaleźć się w ziemi dość głęboko (ok. 15 cm. poniżej poziomu gruntu). Dzięki temu po przemarznięciu górnej części, wiosną roślina wypuści nowe pędy z ukrytych pod ziemią oczek śpiących. Poza tym głębokie sadzenie pozwoli wytworzyć piwonii własne korzenie, gdyż najczęściej jest ona szczepiona na korzeniach innego gatunku piwonii (np. piwonii chińskiej). Posadzone rośliny należy ponownie podlać i wyściółkować. Piwonie krzaczaste potrzebują na aklimatyzację w nowym miejscu nieco więcej czasu niż piwonie chińskie, dlatego zwykle zakwitają dopiero kilka lat po posadzeniu. Najlepszą porą na ich sadzenie jest jesień (IX – X), a w przypadku roślin uprawianych w pojemniku, również wiosna. czytaj dalej...
