Piwonia chińska - odmiany, uprawa, wymagania i rozmnażanie

Jesteś tutaj:

Piwonia chińska - odmiany, uprawa, wymagania i rozmnażanie

3,5/5 (157 ocen)

Wiosna nie bez powodu uznawana jest za najpiękniejszą porę roku, gdyż w ogrodach zakwitają wtedy najwspanialsze rośliny ozdobne, dające jedyny w swoim rodzaju, barwny spektakl. Wśród licznych gatunków kwitnących o tej porze roku, na szczególną uwagę zasługuje między innymi wyjątkowo atrakcyjna piwonia chińska (Paeonia lactiflora), która swoimi okazałymi kwiatami jest w stanie przyćmić nawet królewskie róże.


Opis


Piwonia chińska jest wieloletnią, niewysoką (ok. 50 – 100 cm. wys.), krzaczastą byliną, tworzącą zgrubiałe, bulwiaste korzenie oraz duże, zielone, trójdzielne liście, wyrastające na długich, sztywnych, grubych, wzniesionych i gładkich ogonkach. Największą ozdobą rośliny są jej wspaniałe, duże, okazałe kwiaty, pojawiające się późną wiosną (k. V – VI). Kwiaty wyrastają pojedynczo na szczytach długich, gładkich, sztywnych, nagich, niekiedy rozgałęzionych łodyżek i w zależności od odmiany mogą mieć barwę białą, różową lub czerwoną (mogą być też dwukolorowe i pstre).

Różowa piwonia chińska


Wymagania uprawowe


Piwonie chińskie z pewnością można zaliczyć do grona najpiękniejszych kwiatów ogrodowych, jednak doprowadzenie ich do kwitnienia, wcale nie jest takie proste, gdyż są to rośliny bardzo wymagające i wyjątkowo wrażliwe na błędy uprawowe. Posadzone w nieodpowiednim miejscu, na złej głębokości lub w niewłaściwym podłożu, nie zakwitną przez wiele lat lub nawet wcale. Podobnie zareagują także na źle przeprowadzony zabieg rozmnażania. Dlatego zanim postanowimy posadzić je w swoim ogrodzie, powinniśmy dobrze poznać ich wymagania.

Piwonie najlepiej czują się na stanowisku słonecznym, ciepłym i osłoniętym od wiatru oraz na żyznej, próchniczej, umiarkowanie wilgotnej i głęboko uprawionej glebie, posiadającej lekko kwaśny odczyn pH. Nie znoszą przesadzania, przesuszania i zacienienia. Po wybraniu odpowiedniego stanowiska, należy wykopać odpowiedni dołek i umieścić na jego dnie nieco dobrze rozłożonego kompostu lub przefermentowanego obornika, wymieszanego z podłożem. W tak przygotowanym dołku umieszczamy korzenie rośliny, zalewamy je wodą i uzupełniamy otwór dobrą ziemią ogrodniczą. Przy sadzeniu piwonii najważniejszą sprawą jest umieszczenie roślin w podłożu na odpowiedniej głębokości, gdyż ponad pąkami wyrastającymi z karp, nie może znajdować się więcej niż 3 - 5 cm podłoża. Rośliny posadzone głębiej nie będą kwitły. Po posadzeniu piwonii, podłoże wokół krzaczków należy wyściółkować korą, gdyż dzięki temu ograniczone zostanie parowanie wody oraz rozwój chwastów.

Prawidłowo posadzone piwonie powinny zakwitnąć w trzecim roku po posadzeniu. Do zawiązania pąków kwiatowych będą jednak potrzebowały zimowego spoczynku i chłodu. Zwykle są odporne na niskie temperatury, ale ponieważ pochodzą z klimatu łagodniejszego niż nasz, na zimę warto okryć je warstwą gałązek iglastych (szczególne w pierwszych latach po posadzeniu). Aby piwonie mogły dobrze się rozwijać i każdego roku bujnie kwitnąć, muszą być systematycznie nawożone. Najlepiej wykorzystać do tego celu nawozy organiczne w postaci kompostu lub obornika, które rozkłada się cienką warstwą wokół rośliny (nigdy nie układa się go na karpie).


Rozmnażanie


Piwonie chińskie rozmnaża się głównie wegetatywnie, gdyż tylko wtedy można liczyć na zachowanie u potomstwa cech odmianowych rośliny matecznej. Najczęściej rozmnaża się rośliny przez podział karpy, którego dokonuje się pod koniec lata (k. VIII – pocz. IX). Wykopaną z podłoża karpę oczyszcza się z nadmiaru ziemi i dzieli ostrym narzędziem na kilka części. Każda uzyskana w ten sposób sadzonka, powinna posiadać co najmniej 3 – 4 pąki, bo tylko wtedy ma szansę na szybkie przyjęcie się w nowym miejscu oraz na obfite kwitnienie.

Biała piwonia chińska


Choroby i szkodniki


Piwonie na złe warunki uprawy oraz niewłaściwie prowadzone zabiegi pielęgnacyjne reagują nie tylko brakiem kwiatów, ale też spadkiem odporności na choroby i szkodniki. Roślinom najczęściej zagrażają wtedy choroby grzybowe (szara pleśń, szara plamistość liści) i wirusowe (objawiające się np. żółtymi plamkami na liściach) oraz szkodniki (min. nicienie, węgorek chryzantemowiec). czytaj dalej...

Koniecznie zobacz