- 1/1
Malina ‘Laszka’ jest jedną z najwcześniejszych odmian maliny czerwonej. Swoją popularność zawdzięcza nie tylko smacznym owocom, ale również wysokiej odporności na mróz i choroby. Jej pielęgnacja wymaga jednak nieco więcej zaangażowania, niż uprawa odmian owocujących na pędach jednorocznych.
Opis
‘Laszka’ została wpisana do Krajowego Rejestru Odmian w 2006 r. Należy do grupy malin owocujących na pędach dwuletnich. Cechuje się dość silnym wzrostem – wykształca pędy długie nawet na 1,8 m. Pokrywają je drobne i dość liczne kolce, a ich wierzchołki są łukowato zagięte. Duże, ciemnoczerwone owoce ‘Laszki’ mają wydłużony, cylindryczny kształt i są porośnięte delikatnym meszkiem. Dojrzałość osiągają na przełomie czerwca i lipca, a przy sprzyjających warunkach pogodowych pierwsze maliny można zbierać już w drugim tygodniu czerwca. Dzięki swojej jędrności owoce tej odmiany bardzo dobrze znoszą transport i mają długi okres trwałości pozbiorczej.
Stanowisko
Pod względem wymagań środowiskowych ‘Laszka’ nie różni się od innych odmian maliny. Podłoże pod jej uprawę powinno być przepuszczalne i wilgotne, bez tendencji do przesychania i do tworzenia zastoisk wodnych. Nieuregulowane stosunki wodne skutkują występowaniem chorób, które osłabiają owocowanie. Równie ważnym elementem, warunkującym jakość plonu, jest regularne zasilanie uprawy. W celu zachowania równowagi składników pokarmowych w glebie zaleca się stosowanie nawozów organicznych. Pierwszą dawkę obornika lub kompostu (4–6 kg/1 m2) warto wymieszać z podłożem na kilka tygodni przed sadzeniem malin, przy okazji przekopywania i odchwaszczania stanowiska.
Sadzenie
Wybierając miejsce pod uprawę ‘Laszki’ należy pamiętać, że jej silnie rosnące pędy wymagają podpór. W uprawie amatorskiej maliny owocujące na pędach dwuletnich sadzi się najczęściej w wysokim szpalerze pojedynczym, w rozstawie 0,5 x 1,5 m. Paliki wbijamy co 5 m i rozpinamy między nimi dwa lub trzy druty, w zależności od tego, jak wysoko mają dorosnąć nasze krzewy.
Cięcie
Bezpośrednio po posadzeniu malin zaleca się skrócić ich pędy do poziomu gruntu. Zabieg ten nie tylko ułatwia roślinom przyjęcie się w nowym miejscu, ale również chroni osłabione krzewy przed chorobami grzybowymi. Kolejne cięcia wykonujemy dwa razy w roku – w pierwszej połowie maja i późnym latem, po zbiorze owoców.
Cięcie wiosenne polega na skracaniu silnie rosnących pędów i usuwaniu wszystkich odrostów bocznych, które konkurują z pędami owoconośnymi. W uprawie szpalerowej na 1 m bieżącym powinno znajdować się nie więcej niż 10–12 pędów, przywiązanych w odstępach 6–10 cm. czytaj dalej...
