- 1/5
- Następne
Wspaniałe i niezwykle atrakcyjne lilie z pewnością można zaliczyć do czołówki najpiękniejszych kwiatów lata. Ich ogromne, ciekawie ubarwione kwiaty, złożone z dużych, wywiniętych na zewnątrz płatków górują nad innymi roślinami, stanowiąc niezwykłą ozdobę ogrodu. Nie wszystkie lilie można jednak bez problemów uprawiać w naszym klimacie, gdyż wiele z nich ma dość wysokie wymagania i pozostawione na zimę w gruncie, nie przetrwają mrozów. Dlatego do uprawy najlepiej wybierać te gatunki, które nie będą sprawiały większych kłopotów i bez problemu zakwitną każdego roku. Jedną z takich lilii jest między innymi najbardziej wytrzymała i niezwykle łatwa w uprawie lilia tygrysia (Lilium lancifolium syn. L. tigrinum), zaliczana do grupy mieszańców azjatyckich.
Opis
Lilia tygrysia jest cebulową byliną (cebula średnicy ok. 3 cm., biała, mięsista, złożona z dachówko zachodzących na siebie łusek), w zależności od odmiany dorastającą do wysokości ok. 60 cm. - 150 cm. Roślina tworzy gruby, pojedynczy, sztywny, wyprostowany, często podbarwiony na czerwono lub brązowo pęd, którego powierzchnia pokryta jest drobnymi, delikatnymi, jasnymi włoskami. Na całej długości pędu wyrastają skrętolegle wąskie, lancetowate, długie, gładkie, całobrzegie, zielone liście, od połowy długości lekko wywijające się na zewnątrz. W kątach liści gatunek zawiązuje pojedyncze, błyszczące, małe cebulki, w ciemnym, prawie czarnym kolorze. Podobnie jak ukryte w ziemi cebulki przybyszowe, cebulki pędowe (powietrzne) również służą roślinie do rozmnażania. Lilia tygrysia zakwita latem (VII-VIII), tworząc na szczycie łodyg luźne kwiatostany, złożone z 4 – 20 (40) dużych (średnicy ok. 10 cm.), turbanowatych kwiatów, których płatki posiadają liczne, ciemne cętki i silnie wywijają się na zewnątrz. Kwiaty tego gatunku są bardzo atrakcyjne, ale nie pachną. Najczęściej mają barwę pomarańczową, ale mogą być też białe, żółte, czerwone lub różowe.
Kwitnąca lilia tygrysia
Odmiany
Liczba odmian lilii tygrysiej jest dość duża, a poszczególne rośliny różnią się między sobą wysokością oraz liczbą, wielkością i barwą kwiatów. Wśród odmian na uwagę zasługują miedzy innymi: „Red Tiger” (odmiana o krwistoczerwonych kwiatach, z drobnymi, ciemnymi plamkami na płatkach, dorastająca do wys. ok. 60 – 80 cm.), „Flore Pleno” (bardzo ciekawa odmiana, o pomarańczowych, brązowo nakrapianych, pełnych kwiatach, złożonych z ponad 20 płatków: szerokich i dość długich płatków korony oraz węższych i krótszych płatków pręcikowych, odmiana dorasta do wys. ok. 150 cm.), „White Tiger” (odmiana o dużych, białych kwiatach, których płatki do połowy długości pokryte są dość dużymi, ciemno-bordowymi cętkami), „Pink Tiger” (odmiana o ciemno różowych kwiatach, pokrytych drobnymi, ciemnymi cętkami, dorasta do ok. 60 – 80 cm.), „Pink Giant” (odmiana o jasnoróżowych kwiatach, pokrytych ciemniejszymi cętkami), „Yellow Tiger” (odmiana o ciemno żółtych kwiatach, pokrytych licznymi, dość dużymi, ciemnymi cętkami), „Tigrinum Splendens”(odmiana botaniczna o pomarańczowych kwiatach, pokrytych bardzo licznymi, ciemnymi cętkami, dorastająca do wys. ok. 150 cm. i tworząca na pędzie kwiatostany złożone z ponad 20 kwiatów).
Żółta lilia tygrysia
Wymagania uprawowe
Lilie tygrysie pochodzą ze wschodnich rejonów Azji (Chiny, Korea, Japonia), mimo to należą do roślin mało wymagających i wytrzymałych na niskie temperatury. Ich uprawa nie sprawia większego problemu i może być prowadzona niemal w każdym ogrodzie. Rośliny nie wymagają szczególnej gleby i mogą rosnąć na większości typowych gleb ogrodowych o ile posiadają one obojętny lub lekko kwaśny odczyn pH i nie są zbyt suche, zbyt mokre, ciężkie ani zimne. Lilie tygrysie zwykle preferują stanowiska słoneczne, ale poradzą sobie także w półcieniu. Są też odporne na niskie temperatury, dlatego bez problemu spędzają zimę w gruncie. Rośliny nie są także podatne na choroby i szkodniki, chociaż czasami może im zagrażać bardzo pospolity szkodnik liliowatych – poskrzypka liliowa (charakterystyczny, podłużny chrząszcz, o pancerzyku w jaskrawym, czerwonym kolorze).
Sadzenie
Lilie tygrysie sadzi się zwykle jesienią (od IX do poł. X), jednak można je również sadzić wczesną wiosną (IV – V). Cebule umieszcza się w podłożu na głębokość równą 3-krotnej wysokości cebuli (zwykle jest to ok. 10 – 15 cm.), zachowując rozstaw między roślinami wynoszący ok. 25 – 30 cm.. Do sadzenia lilii warto wykorzystywać specjalne koszyczki, przeznaczone dla roślin cebulowych, gdyż cebulki mogą być uszkadzane przez gryzonie. Lilie mogą pozostawać na jednym stanowisku przez wiele lat, ale kiedy nadmiernie się zagęszczą, wczesną jesienią można przesadzić je na nowe miejsce.
Lilie tygrysie
