- 1/5
- Następne
Gerbera (Gerbera) do niedawna była znana przede wszystkim jako egzotyczny kwiat cięty, możliwy do uprawy jedynie w szklarniach hodowlanych. Jednak od kilku lat sytuacja się zmieniła i piękne gerbery możemy podziwiać na parapecie we własnym domu, jako rośliny doniczkowe. To bardzo dobrze, gdyż kwiat cięty utrzymuje się znacznie krócej od doniczkowego, a poza tym gerbera należy roślin znakomicie oczyszczających powietrze z rozmaitych toksyn. Ma też dość wysoki wskaźnik transpiracji wody, dlatego skutecznie nawilża swoje najbliższe otoczenie. Oczywiście na potrzeby upraw domowych, wyhodowano odmiany niskie i karłowe, gdyż nie wiele osób miałoby warunki do przechowywania dużych krzaczków gerber przeznaczonych na kwiat cięty. Gerbera należy do rodziny astrowatych i liczy sobie ponad 40 gatunków roślin, których ojczyzna są tereny południowo-wschodniej Afryki oraz ciepłe rejony Azji.
Wymagania uprawowe
Jednak mimo iż gerbery stały się dość powszechnymi roślinami doniczkowymi, ich pochodzenie i związane z nim wymagania środowiskowe sprawiają, iż nie są to rośliny najłatwiejsze w hodowli. Ich bujny wzrost oraz obfite kwitnienie jest możliwe jedynie po zapewnieniu odpowiedniego oświetlenia, temperatury oraz wilgoci, a także niezbędnego do rozwoju okresu spoczynku. W typowych mieszkaniach nie jest to łatwe do osiągnięcia, ale zawsze warto jest spróbować. Gerbera oczekuje przede wszystkim bardzo widnego stanowiska. Wprawdzie bezpośrednie promienie słońca mogą spowodować u niej poparzenia liści, jednak półcień sprawi, że roślina zacznie blednąć, karleć i przestanie kwitnąć. Dlatego najlepiej zapewnić jej stanowisko bardzo widne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione. Gerbery lubią też świeże powietrze jednocześnie nie znosząc przeciągów, a więc pomieszczenie w którym je uprawiamy, powinno być często wietrzone, a doniczka nie powinna się znajdować tuż przy otwartym oknie.
Gerbera doniczkowa z zółtymi kwiatami
Podlewanie i temperatura
Gerbery są też wrażliwe na przesuszenie podłoża. Jeśli tylko wierzchnia warstwa ziemi w doniczce nieco przeschnie, należy od razu roślinę podlać, gdyż przesuszona natychmiast zacznie więdnąć. Jednoczenie należy pamiętać, że nie jest roślina bagienną i nie lubi stać w wodzie, dlatego jej nadmiar po podlaniu należy koniecznie usunąć.
Nieco trudniej będzie zapewnić roślinie najlepszy dla niej zakres temperatur. W okresie wegetacji najwłaściwsze temperatury powinny mieścić się w wąskim zakresie pomiędzy 19-21°C, natomiast podczas spoczynku (X-III) pomiędzy 12-15 °C. Wtedy też ograniczamy podlewanie do minimum, zaprzestajemy nawożenia i zapewniamy widne stanowisko.
Gerbera doniczkowa
Podłoże, nawożenie i rozmnażanie
Ponieważ gerbera w okresie wegetacji kwitnie dość intensywnie i długo (niemal cały czas), wymaga regularnego, ale niezbyt intensywnego nawożenia. W tym celu dobrze jest użyć mieszanki przeznaczonej dla pelargonii lub nawozów wieloskładnikowych z przewagą fosforu. Nadmierne nawożenie powoduje zasolenie podłoża, na co rośliny te są dość wrażliwe, dlatego sugerowane jest zmniejszenie zalecanej dawki o połowę. Można też nawozić gerberę biohumusem, który nie powoduje takiego niebezpieczeństwa. Do uprawy gerbery najlepsza jest ziemia żyzna, zasobna, ale jednocześnie dość lekka i przepuszczalna. Można dla niej przygotować podłoże na bazie zwykłej ziemi kwiatowej, rozluźnionej niewielkim dodatkiem piasku i odkwaszonego torfu.
Zwykle gerbery rozmnaża się za pomocą siewu nasion i to jest najlepszy sposób na uzyskanie młodych roślin. Kiełkujące siewki do czasu pikowania, wymagają nieco wyższej temperatury, oscylującej w okolicy 21-24°C. Później należy je traktować już tak samo, jak rośliny dorosłe.
Gerbera doniczkowa
Choroby i szkodniki
Ponieważ gerbery mają liście pokryte wełniakowatymi włoskami, nie znoszą nabłyszczania ani zraszania, gdyż może to spowodować u nich choroby. Najczęściej zagrażają im infekcje grzybowe jak np. szara pleśń oraz szkodniki: mszyce, przędziorki lub mączliki szklarniowe.
Gerbery w doniczkach
Odmiany
Odmian gerbery jest bardzo dużo, a z roku na rok pojawiają się nowe. Mają kwiaty duże, pojedyncze lub pełne w ogromnej palecie barw i ich kombinacji (białe, kremowe, różowe, czerwone, bordowe, żółte lub dwubarwne) i są wyprowadzone głównie z gatunku gerbery Jamesona (G. jamesonii). Jednak na szczególną uwagę w uprawie domowej, zasługują grupy odmian karłowych (np. grupa Royal), dorastających do ok. 30-50 cm. Znajdziemy tu kwiaty całkowicie żółte („ Royal Lemon”), białe („Royal White”) czy różowe („Royal Champagne”) oraz posiadające brązowe, kontrastowe środki koszyczków jak „Royal Orange Scarlet” czy „Royal Yellow”.
Autor: Katarzyna Józefowicz
