- 1/4
- Następne
Śliwki kojarzą się nam zwykle z dużymi i smacznymi owocami, ale nie zawsze jest to prawda. Jedną ze śliw, rodzących niewielkie, czerwone i dość kwaśne owoce jest śliwa wiśniowa (Prunus cerasifera). Wprawdzie nie bardzo nadaje sie do uprawy w sadach, gdyż jej owoce nie są szczególnie smaczne, ale jest gatunkiem mającym ogromne znaczenie dla sadownictwa i ogrodnictwa. Jedna z jej odmian, ałycza (Prunus divaricata) stanowi podstawową podkładkę dla śliw, brzoskwiń i moreli oraz niektórych innych roślin z rodziny różowatych (np. migdałków), a kilka odmian ozdobnych to piękne i wartościowe rośliny dekoracyjne. Poza tym śliwa wiśniowa jest protoplastką śliwy domowej (Prunus domestica), od której już bezpośrednio pochodzą doskonale nam znane renklody i węgierki, a także nieco zapomniane mirabelki.
Jak to jest z tymi mirabelkami?
I właśnie przez te skomplikowane powiązania „rodzinne” w potocznym języku uproszczono nazewnictwo i wszystkie owoce śliw: wiśniowej, ałyczy i mirabelki nazwano mirabelkami, co nie jest jednak poprawne. Należy wiedzieć, że oryginalna mirabelka to jedynie jedna z odmian śliwy domowej, natomiast żółte owoce ałyczy (choć wyglądają jak mirabelki) i czerwone owoce śliwy wiśniowej należą do innych gatunków roślin, z mirabelkami jedynie spokrewnionych.
Śliwa wiśniowa jest gatunkiem rzadko spotykanym w uprawie , czego natomiast nie można powiedzieć o jej odmianach ozdobnych ('Atropurpurea' - syn.Pissardii', popularne ozdobne drzewko zieleni miejskiej o pięknych bordowo-purpurowych liściach oraz podobna do niego, ale nieco wyższa 'Nigra') oraz ałyczy. Śliwa wiśniowa ma ogromne znaczenie w sadownictwie (ałycza ze względu na dużą odporność na mróz i choroby jest doskonałą podkładką dla szlachetnych odmian śliw) i w ogrodnictwie, gdzie wykorzystuje się ją do tworzenia zwartych, nieprzebytych żywopłotów (młode pędy ałyczy są cierniste i rosną dość szybko). Taki żywopłot nie jest może tak elegancki jak np. wykonany z ligustru czy niektórych iglaków, ale rośnie za to bardzo szybko (nawet 60-100 cm. rocznie), doskonale znosi cięcie i formowanie, ma niewielkie wymagania środowiskowe i jest niezwykle skuteczny (bardzo ciężko przebyć taką zieloną, kolczastą ścianę), dlatego znakomicie nadaje się na obronne żywopłoty, szczególnie na dużych przestrzeniach.
Aby jednak lepiej poznać różnice między jedną z najważniejszych odmian śliwy wiśniowej czyli ałyczą, a mirabelką, przyjrzyjmy się tym dwóm roślinom nieco bliżej.
Ałycza
Ałycza jest sporym drzewem lub rozłożystym krzewem dorastającym do ok. 6-10 m. wys. W kwietniu zakwita mnóstwem białych kwiatów, które po zapyleniu i przekwitnięciu przekształcają się w niewielkie (1-1,5 cm.), okrągłe, żółtopomarańczowe lub czerwonawe owoce o słodko-kwaśnym, cierpkawym miąższu, słabo odchodzącym od pestki. Podobnie jak z mirabelek, można z nich przyrządzać rozmaite przetwory domowe oraz alkohole (np. wina). Roślina ma bardzo niewielkie wymagania środowiskowe, gdyż toleruje różne typy gleb (choć jak większość roślin woli oczywiście stosunkowo żyzne i próchnicze), może rosnąć zarówno w słońcu jak i w półcieniu, jest bardzo odporna na mróz i choroby, dość dobrze znosi przejściowe okresy suszy oraz zanieczyszczenia miejskie.
Mirabelka
Trochę bardziej wymagająca jest natomiast jej krewna, mirabelka. Tworzy zwykle nieco niższe drzewka (ok. 3-6 m.) o rozłożystej koronie i aby mogła wydać dostatecznie słodkie i dorodne owoce, wymaga nie tylko miejsc słonecznych, ale również żyznych, próchniczych i zasobnych gleb oraz umiarkowanej, ale stałej wilgotności podłoża. Niektóre odmiany mirabelki (np. „Mirabelka z Nancy”) nie zawsze dostatecznie dobrze znoszą niskie temperatury i w ostrzejsze zimy mogą nieco podmarzać. Drzewko w zależności od odmiany wydaje owoce na przełomie lipca i sierpnia („Mirabelka Flotowa” – dojrzewająca już w lipcu, ale posiadająca niezbyt duże, żółte, delikatnie nakrapiane owoce i „Mirabelka z Nancy” – owocująca od początku sierpnia, dająca dość duże, smaczne, słodkie owoce, w których miąższ łatwo oddziela się od pestki) lub jesienią (np. „Bellamira” owocuje na przełomie sierpnia i września, wydając duże, okrągłe, żółte owoce, natomiast „Miragrande” dojrzewa na początku października i posiada duże, żółte owoce z delikatnie nakrapianą skórką). czytaj dalej...
