- 1/4
- Następne
Bogactwo odmian
Na całym świecie zarejestrowanych jest już blisko piętnaście tysięcy odmian tulipanów. Uprawa w ogrodzie nawet jednego procenta z tej oszałamiającej liczby wydaje się być nie lada wyzwaniem! Niemniej są to tak urzekające i cieszące oko rośliny, że wiosną spotkać je można w prawie każdym ogródku.
Po przekwitnięciu giną gdzieś pośród bujnych letnich kwiatów i wkrótce zupełnie znikają, aby następnej wiosny znów rozwinąć w słońcu swoje kolorowe płatki. Wśród piętnastu grup, na które podzielono wszystkie odmiany znajdują się rośliny kwitnące wcześnie - już w marcu, a także takie, które zakwitają późno, nawet w połowie maja. Warto o tym pamiętać dobierając rośliny, które chcielibyśmy uprawiać i zaopatrzyć się w gatunki kwitnące jeden po drugim, aby jak najdłużej cieszyć się ich pięknem.
Szeroka gama dostępnych w handlu odmian przyprawia o zawrót głowy i często chciałoby się mieć w swoim ogrodzie chociaż po jednej sztuce z każdej z nich. Taki tulipanowy misz-masz może dać ciekawy efekt, jednak aby wydobyć prawdziwy urok każdej odmiany lepiej wybrać ich mniej, za to sadząc w grupach składających się z co najmniej kilkunastu - kilkudziesięciu sztuk. Podczas zakupu cebulek należy wybrać takie, które jeszcze nie wykiełkowały, są jędrne, nieuszkodzone i bez śladu chorób grzybowych. Nie powinny też mieć kiełkujących pędów ani korzeni.
Wybieramy stanowisko
Tulipany lubią żyzną, głęboko uprawioną glebę. Warstwa którą należy przekopać to około 30 cm. Podczas tej czynności usuwamy wszystkie chwasty, zwłaszcza korzenie chwastów wieloletnich, oraz kamienie. Pęd kwiatostanowy kiełkującej cebulki mógłby ulec zniekształceniu a nawet zniszczeniu natrafiając na taką przeszkodę. Podłoże można zasilić nawozem mineralnym około dwóch tygodni przed posadzeniem cebulek. Prawidłowy odczyn gleby powinien być obojętny, o pH zbliżonym do 7,0. Powinna ona także być przepuszczalna, aby nadmiar wilgoci nie powodował gnicia cebul. Jeśli ziemia w naszym ogrodzie jest ciężka, gliniasta, w miejscu przeznaczonym dla tulipanów pod cebulkami rozsypujemy 2-3 centymetrową warstwę żwirku lub piasku, która umożliwi odprowadzanie wody z podłoża i uchroni cebule przed gniciem. Dobre stanowisko dla tulipanów to pełne słońce chociaż będą także znosiły niewielki cień.
Jeśli wiosną opady deszczu są niewielkie, wyrastające cebulki podlewamy obficie co 7-10 dni. Dokarmiamy je także nawozami wieloskładnikowymi do roślin cebulowych. Po przekwitnięciu kwiatów już nie nawozimy.
Ponieważ typowe tulipany wytwarzają po jednym, dużym kwiecie na każdym pędzie dobrym towarzystwem a zarazem tłem dla nich będą niskie, drobnokwiatowe, wcześnie kwitnące rośliny. Gatunkami takimi są niezapominajki, miniaturowe bratki lub smagliczki.
Cebule tulipanów
Rok z życia cebuli
Cebule mogą pozostać na swoim miejscu przez kilka lat, ponieważ są w pełni mrozoodporne. Korzystniej będzie jednak je wykopać latem kiedy nadziemne części zupełnie zaschną a w następnym sezonie posadzić w nowym miejscu. Ograniczymy przez to możliwość chorób oraz zapewnimy odpowiedni dostęp do składników pokarmowych. Szczególnie niebezpieczną choroba, na którą narażone są cebule pozostające w glebie przez cały sezon jest atakująca podczas ciepłego i deszczowego lata fuzarioza. Wykopane, oczyszczone z resztek podłoża, zdrowe cebule należy wysuszyć w przewiewnym, cienistym miejscu (nigdy na słońcu!). Przechowujemy je do jesieni i wtedy we wrześniu i październiku sadzimy. Terminu tego nie należy niepotrzebnie odsuwać, ponieważ późnojesienna ziemia jest zwykle zimna i wilgotna, w odróżnieniu od ciepłej, wrześniowej. Posadzone w tym czasie cebulki zdążą się zakorzenić przed zimą i wypuścić kiełki, których jednak nie zobaczymy, ponieważ schowane pod ziemią będą oczekiwać wiosny. Kiedy nadejdzie, wyrosną z nich kwiaty i liście, a posadzona cebulka zginie. W jej miejsce wyrośnie nowa, a czasem będą jej towarzyszyć małe cebulki przybyszowe. Dadzą one początek kwiatom, których spodziewać będzie się można dopiero za kilka sezonów. czytaj dalej...
