- 1/4
- Następne
Wśród egzotycznych roślin doniczkowych chętnie uprawianych w mieszkaniach, znajduje się również urokliwa maranta (Marantaa), należąca do rodziny marantowatych. Jej ojczyzną jest Ameryka, a w szczególności tropikalne lasy Brazylii. Maranta jest bardzo ładną i ciekawą rośliną, ale jej uprawa w mieszkaniu nie należy do najłatwiejszych. Maranty maja bowiem bardzo wysokie wymagania zarówno w stosunku do światła jak i temperatury oraz wilgotności.
Wymagania uprawowe
W uprawie doniczkowej trzeba im zapewnić miejsce dostatecznie widne (choć nie bezpośrednio nasłonecznione) i temperaturę w przedziale 22-26 °C. Przy odpowiednio wysokiej wilgotności są nawet w stanie tolerować 30°C. Jedynie podczas spoczynku jesienno-zimowego (IX – II) temperatura powinna być niższa i wynosić 18-20 °C. Należy przy tym uważać, aby nie spadała poniżej 15-16 °C, gdyż takich temperatur maranty nie tolerują. W tym czasie ogranicza się również podlewanie oraz nawożenie roślin.
Natomiast podczas okresu wzmożonej wegetacji (II-IX), maranty należy podlewać regularnie i dbać o wysoką wilgotność powietrza (zraszać liście lub ustawić doniczkę w pobliżu nawilżacza powietrza). Roślina ta oczekuje stale wilgotnego podłoża, choć nie lubi stać w wodzie. Maranty są też wrażliwe na inne czynniki zewnętrzne takie jak przeciąg, wyziewy gazowe, zimna woda oraz przenawożenie (stosujemy dokarmianie w niewielkich dawkach).
Rośliny te oczekują dość żyznej oraz lekko kwaśnej ziemi darniowo-liściowej, z dodatkiem torfu i piasku oraz niezbyt wysokiego, ale szerokiego pojemnika. Korzenią się bowiem dość płytko, jednocześnie rozrastając się na boki. Ponieważ są roślinami płożącymi lub pnącymi, warto zaopatrzyć się w podporę w postaci ozdobnej drabinki lub palika okręconego warstwą mchu, po której będą mogły wspinać się ich długie pędy. Czasami prowadzi się je również jako rośliny zwisające w podwieszanych pojemnikach.
Maranty rozmnaża się głównie przez podział dorosłych egzemplarzy. Zabieg ten można wykonać podczas wiosennego przesadzania roślin.
Maranta
Charakterystyka ogólna i odmiany uprawowe
Liście maranty są owalne i dość duże, z dobrze widocznym unerwieniem, które bywa niekiedy kontrastowe do koloru blaszki liściowej. W zależności od odmiany nerwy mogą być np. ciemnozielone, bordowe, różowe, czerwone lub brązowe. Zewnętrzna strona blaszki liściowej sprawia wrażenie aksamitnej i jest bardzo miła w dotyku. Gama barw liści, z jaką możemy się spotkać u tych roślin to różne odcienie zieleni i brązu, z elementami kremowymi, różowymi lub srebrzystymi, układającymi się pomiędzy nerwami w rozmaite desenie.
Roślina wydaje też białe, niewielkie kwiaty, które są jednak mało dekoracyjne i w uprawie doniczkowej zwykle się je usuwa. Niektóre gatunki marant są dość wysokie (ok. 1,5 m.), ale najczęściej uprawiana w mieszkaniach maranta leuconeura, dorasta jedynie do ok. 30 – 40 cm. Od niej też wyprowadzono barwne odmiany hodowlane: „Erythroneura” (ciemno zielone liście z czerwonym unerwieniem), „Kerchoveana” (zielone liście z brązowymi plamami), „Massangeana” (ze spodem liści w kolorze czerwonym) oraz „Fascinator”.
Maranta czytaj dalej...
