- 1/3
- Następne
Męczennica cielista, znana również jako męczennica krwista lub po prostu passiflora, to pnącze o bardzo dużych, egzotycznie wyglądających kwiatach. Choć żyją one bardzo krótko, na prawidłowo pielęgnowanej roślinie pojawiają się obficie i stanowią niezwykłą dekorację mieszkania lub szklarni nawet przez kilka tygodni.
Opis
Większość gatunków męczennicy wywodzi się z Ameryki Południowej, choć przedstawicieli rodziny męczennicowatych spotyka się też na obszarach Azji, w Nowej Zelandii i na Madagaskarze. Pnącza owijające się wokół wysokich drzew dorastają do kilkudziesięciu metrów i wykształcają duże, trójklapowe liście o długości 8-15 cm. Istotnym walorem kwiatów męczennicy cielistej, poza ich dekoracyjnością, jest fakt, że zawiązują jadalne, żółte owoce, które nie są jednak tak duże i smaczne jak w przypadku męczennicy jadalnej (marakui).
Łacińska nazwa Passiflora podchodzi od wyrazów passio (męka) i flos (kwiat). Jest ona związana z symboliką, którą nadano roślinie ze względu na specyficzną budowę jej kwiatów. Osiągają one do 7,5 cm średnicy, a każdy składa się z pięciu jasnofioletowych płatków i pięciu działek kielicha tego samego koloru, wyglądających niemal identycznie jak płatki. Okazały, żółtozielony słupek jest na takim tle bardzo dobrze widoczny. Mniej więcej w połowie jego długości znajduje się pięć długich pręcików, a na szczycie szyjki – trzy znamiona. Otacza go charakterystyczny przykoronek z gęsto osadzonych, długich, purpurowych nitek, których końce są karbowane. Wygląd kwiatu przywodził Europejczykom na myśl monstrancję, a z czasem pojawiły się bardziej rozbudowane skojarzenia, związane z męką Chrystusa: płatki i działki kielicha w liczbie dziesięciu miały oznaczać apostołów, pięć pręcików liczbę ran, zadanych Chrystusowi podczas ukrzyżowania, a trzy słupki liczbę gwoździ, którymi został przybity do krzyża. Nitkowaty przykoronek uważano za symbol korony cierniowej, czepne wąsy kojarzyły się z biczami, dłoniaste liście natomiast – z rękami oprawców.
Wymagania
Do obfitego kwitnienia passiflora wymaga lekko kwaśnej, dość ciężkiej i wilgotnej gleby. Najlepiej sprawdzi się podłoże gliniaste z wysoką zawartością próchnicy. Choć pnącze bardzo lubi światło słoneczne, w okresie wegetacji należy je lekko cieniować – w przeciwnym razie liście mogą usychać i opadać.
Latem temperatura konieczna do zawiązania kwiatów wynosi 20-25°C, zimą z kolei roślina powinna stać w chłodnym pomieszczeniu o temperaturze nie niższej niż 7°C. Ze względu na wysokie wymagania cieplne, w polskim klimacie męczennicę cielistą uprawia się wyłącznie w oranżeriach i mieszkaniach.
Męczennica cielista, passiflora
Sadzenie
Passiflorę zaleca się sadzić w szklarni, na szerokim zagonie, wytwarza bowiem silny, rozłożysty system korzeniowy. Jeśli planujemy posadzić pnącze w donicy, wybierzmy jak największy pojemnik. Mieszankę żyznej, przepuszczalnej ziemi przygotujemy z gliny, ziemi darniowej i dobrze rozłożonego kompostu, w proporcjach 1:1:2. Zadbajmy również o drenaż – dno doniczki należy wyłożyć grubą warstwą żwiru. Przed sadzeniem warto zainstalować też podporę. Może to być krata lub sznur, w zależności od naszych preferencji. Po przeniesieniu rośliny do pojemnika lub gruntu podłoże starannie ubijamy, by dobrze obcisnęło jej korzenie, i obficie ją podlewamy.
Podlewanie i nawożenie
Męczennica krwista lubi wilgoć, dlatego należy ją często nawadniać – w letnie upały nawet dwa razy dziennie. Ponadto co tydzień zasilamy roślinę płynnym nawozem o wysokiej zawartości potasu. Pamiętajmy, że nadmiar azotu ogranicza kwitnienie – jeśli obawiamy się przenawożenia, lepiej zainwestować w preparaty o spowolnionym działaniu, które dodajemy do podłoża podczas przesadzania naszego pnącza.
Troskliwa pielęgnacja passiflory jest konieczna od wiosny do jesieni. Pod koniec września przerywamy nawożenie i stopniowo ograniczamy podlewanie.
Zimowanie
Aby roślina kwitła każdego lata, musimy stworzyć jej odpowiednie warunki do zimowego spoczynku. Najważniejsze parametry to temperatura, która nie powinna przekraczać 8-10°C, oraz wilgotność – znacznie niższa niż latem. Zimującą passilforę podlewamy co 5-7 dni, dbając, by podłoże nie wyschło całkowicie. Przez cały okres spoczynku rośliny nie wolno nawozić. czytaj dalej...
