Zawilec japoński - uprawa, pielęgnacja i odmiany

Jesteś tutaj:

Zawilec japoński - uprawa, pielęgnacja i odmiany

3,5/5 (347 ocen)

Po zakończeniu kwitnienia należy mocno przyciąć roślinę tuż nad powierzchnią ziemi.


Nawożenie i podlewanie


Kiedy pojawią się pierwsze pąki kwiatowe, warto rozważyć stosowanie dolistnego nawozu raz na 3 tygodnie, np. Mikrochelacyt LS-3 lub Polichelat LS-7. Dzięki temu roślina wytworzy większe kwiaty.

Zawilec japoński nie wymaga obfitego podlewania. Podczas kwitnienia nie należy jednak dopuszczać do przesuszenia podłoża.

Zawilec japoński

Zawilec japoński


Choroby i szkodniki


Zawilec japoński może zostać zaatakowany przez te same szkodniki i choroby, co zawilec gajowy. Mszyce i ślimaki są zwalczane przez drapieżniki naturalnie bytujące w ogrodzie. Skorki, które podjadają liście i kwiaty naszych roślin, żerują również na wielu szkodnikach, dlatego unikamy zwalczania ich. Ryzyko wystąpienia chorób grzybowych, takich jak mączniaki prawdziwy i rzekomy, szara pleśń lub rdza śliwki, zmniejszamy ograniczając obfitość podlewania i regularnie usuwając chwasty. Zawilec japoński może zostać porażony wirusem mozaiki ogórka, roznoszonym przez szkodniki.


Kompozycja


Zawilec japoński ładnie prezentuje się w ogrodzie naturalistycznym, sadzony w grupach krzewów i drzew ozdobnych. Ze względu na stosunkowo niskie wymaganie świetlne doskonale nadaje się do sadzenia przy północnej ścianie domu. Pięknie wygląda w towarzystwie ozdobnych traw, paproci, funkii i aceny Buchanana. Można go również sadzić w samodzielnych, dużych grupach. Nadaje się na kwiat cięty – w wazonie wytrzymuje bardzo długo.

Cebulki - bulwy zawilców kupisz tutaj

Białe zawilce japońskie

Białe zawilce japońskie

 

Bibliografia

1. ABC ogrodnictwa, Reader’s Digest, Warszawa 2011, s. 32, 38, 85, 124.
2. Co szpeci rośliny ozdobne?, „Tygodnik Rolniczy”, nr 27/2010, s. 50-51.
3. Choroby i szkodniki roślin, red. Sieńko-Holewa I., Agora SA, Warszawa 2008, s. 3, 7, 14-15, 18-20, 30.
4. Czekalski M., Ogólna uprawa roślin ozdobnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Wrocław 2010, s. 157.
5. Grzegory J., Ogród przy domu, PWRiL, Warszawa 1983, s. 129.
6. Ilustrowana encyklopedia roślin, cz. 1, red. Sieńko-Holewa I., Agora SA, Warszawa 2008, s. 40.
7. Kalendarz Przyrodniczy 2009, „Mój Piękny Ogród”, nr 4/2008, s. 49.
8. Katalog roślin. Drzewa, krzewy, byliny, Agencja Promocji Zieleni Sp. z o. o., Warszawa 2006, s. 161.
9. Ogród. Encyklopedyczny poradnik na cały rok, Warszawa 2003, s. 281.
10. Rausch A., Leksykon Daumonta. Byliny, Firma Księgarska Jacek Olesiejuk, Warszawa 2006, s. 14-19, 46-47.
11. Woźniak J., Rozmnażanie roślin, Buchmann, Warszawa 2013, s. 63-64, 111.

Małgorzata Długosz
 

Koniecznie zobacz