Uprawa moreli w Polsce z sukcesem i satysfakcją

Jesteś tutaj:

Uprawa moreli w Polsce z sukcesem i satysfakcją

3,5/5 (162 ocen)

Te bardzo smaczne owoce wymagają szczególnych warunków uprawy, ponieważ są wrażliwe na choroby. Staranna pielęgnacja i profilaktyka to klucze do sukcesu w uprawie moreli.


Opis


Morela (Prunus armeniaca) wywodzi się z Chin i Azji Środkowej. Drzewa uprawianych obecnie odmian dorastają do 4-5 m, a ich owoce mają średnicę 2-5 cm. Korony moreli osiągają rozpiętość 4 m i przybierają kształt kulisty bądź odwrotnie stożkowy. Składają się z nierozgałęziających się krótkopędów oraz silnie rosnących gałęzi, wydających boczne odrosty. Na obu rodzajach pędów powstają kwiaty wrażliwe na przymrozki – pąki zamierają w temperaturze -7°C, a kwiaty w pełni kwitnienia przy -3°C. W polskich warunkach klimatycznych morela kwitnie w połowie kwietnia, a plonuje od połowy lipca do połowy sierpnia. W ogrodach przydomowych owoce pojawiają się co 2-3 lata, żywotność drzewa wynosi zaś na ogół 10-15 lat.


Odmiany


1) Wczesne

  • ‘Benda’
  • ‘Dobrzyńska’
  • ʻEarly Orangeʼ – samopylna
  • ‘Krojczynka’

2) Średnio wczesne

  • ‘Goldrich’
  • ‘Harcot’
  • ‘Heja’
  •  ‘Wczesna z Morden’ – samopylna

3) Późne

  • ‘Późna z Morden’
  • ‘Skierniewicka Późna’
  • ‘Somo’ – samopylna

Owocująca morela

Owocująca morela


Wymagania


Uprawa moreli udaje się najlepiej w rejonach o gorących, suchych latach i krótkich zimach. Drzewa te dobrze znoszą suszę, za to szkodzą im długotrwałe deszcze, sprzyjające rozwojowi chorób grzybowych. Bardzo niekorzystne są krótkotrwałe ocieplenia zimą, ponieważ morele szybko rozpoczynają wegetację i przemarzają, gdy powracają niskie temperatury. Drzewa uszkodzone przez mrozy są bardzo podatne na choroby kory i drewna, raka bakteryjnego oraz leukostomozę. Przy braku czasowych ociepleń większość odmian dobrze znosi mrozy do -20°C. Jedynie kwiaty, które pojawiają się wcześnie, są wrażliwe na przymrozki, dlatego drzewka sadzimy na stanowiskach słonecznych i zacisznych.

Morela nie toleruje podłoży zimnych, ciężkich i zwięzłych. Najlepsze efekty przynosi uprawa na żyznej glebie o wysokiej przepuszczalności i odczynie lekko kwaśnym do obojętnego, ale drzewko to będzie owocowało nawet na suchych i skalistych podłożach. Poziom wody gruntowej nie powinien być wyższy niż 1,8 m.


Sadzenie


Przed sadzeniem dokładnie usuwamy chwasty i wapnujemy glebę, jeśli jest kwaśna. Zbyt niskie pH uniemożliwia drzewu pobieranie składników odżywczych. Do odkwaszania gleb lekkich poleca się nawozy wapniowe węglanowe, do ciężkich zaś tlenkowe. Wapnowanie przeprowadzamy rok przed sadzeniem drzewka – warto połączyć je z rozkładaniem obornika lub kompostu. Na glebach bardzo ubogich można dodatkowo rozrzucić niewielką ilość nawozów fosforowych i potasowych lub dawkę wieloskładnikowego nawozu mineralnego dla roślin sadowniczych.

Drzewka przenosimy do gruntu wiosną, ponieważ wtedy młode okazy nie są narażone na przemarznięcie. Przy sadzeniu jesiennym należy je przykryć. Morele sadzimy zazwyczaj w rozstawie 4-5 x 3-4 m, pilnując, by na nowym stanowisku znalazły się kilka centymetrów głębiej niż rosły w szkółce. Należy jednak pamiętać, że miejsce okulizacji musi pozostać ponad powierzchnią ziemi.

W rejonach o ostrzejszym klimacie warto sadzić morele w palmetach – szpalerach pod ścianą, która osłoni je przed zimnym wschodnim wiatrem. W tym celu na murze należy rozpiąć rusztowanie z drewnianych listewek i drutów. Listwy rozmieszczamy pionowo co 10 cm, a druty rozciągamy poziomo, zachowując między nimi taką samą odległość. Między drzewkami a murem zostawiamy 30 cm wolnego miejsca. Prowadzone w ten sposób morele wymagają corocznej przycinki, która pomoże im się rozgałęzić i pokryć ścianę.

Kwitnący sad morelowy

Kwitnący sad morelowy


Nawożenie


Jeśli odpowiednio przygotowaliśmy glebę, po sadzeniu nawozimy morele tylko azotem – dawka dla młodego drzewka wynosi 10 g, dla starszego 15-20 g. Pamiętajmy, że zbyt duże ilości tego makroskładnika mogą prowadzić do wiotczenia pędów, dlatego drzewka rosnące w ogrodach najlepiej zasilać nawozem wieloskładnikowym, np. Fructus lub Azofoska, w dawce 100 g/1 m2 powierzchni podłoża. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz