- 1/4
- Następne
Rokitniki są jednym ze stałych elementów nadbałtyckich krajobrazów. Krzewy te, całkowicie odporne na zanieczyszczenia powietrza, mróz i wiatr, mogą nam posłużyć do utworzenia szczelnych żywopłotów, które nie tylko będą chronić przed zimnym wiatrem mniej odporne rośliny, lecz również ozdobią nasz ogród gronami barwnych, jadalnych owoców.
Opis
Rokitnik zwyczajny (Hippophaë rhamnoides) występuje w stanie dzikim na obszarach Azji Środkowej i Syberii, a w Polsce spotykamy go na nadmorskich wydmach. Na terenie naszego kraju gatunek ten objęty jest całkowitą ochroną.
Rokitnik zwyczajny to krzew o ciernistych pędach, tworzących splątany parawan. Szarozielone, omszone od spodu liście są podłużne i sztywne, a na zimę opadają. Kwiaty pojawiają się już wczesną wiosną, ale mają małą wartość dekoracyjną – są drobne i żółtozielone. Owoce wielkości borówek dojrzewają natomiast jesienią. Przybierają pomarańczowożółtą barwę i tworzą ozdobne grona. Utrzymują się na krzewie niemal przez całą zimę, obficie pokrywając gałązki, wyginające się pod ich ciężarem w łuki. Stąd rosyjska nazwa rokitnika: „oblepicha”.
Ten ekspansywny krzew po 5 latach osiąga rozmiary 2x3 m, a w dłuższym czasie może dorosnąć do 10 m wysokości. Zazwyczaj nie atakują go choroby ani szkodniki.
Wymagania
Rokitnik zwyczajny najlepiej rośnie na przepuszczalnym, wapiennym podłożu. Toleruje suchą, jałową, zasoloną glebę. Aby bujnie owocował, należy zapewnić mu nasłonecznione stanowisko.
Rokitnik zwyczajny
Sadzenie
Jeśli chcemy doczekać się owoców, musimy wziąć pod uwagę fakt, że rokitnik zwyczajny jest rośliną dwupienną – występują okazy męskie i żeńskie. Aby owocowanie było obfite, na sześć krzewów żeńskich powinien przypadać przynajmniej jeden męski. Okazy żeńskie można rozpoznać dopiero gdy mają powyżej 3 lat i rozpoczynają kwitnienie, wytwarzają bowiem mniejsze i mniej liczne pąki kwiatowe. Rośliny w tym wieku gorzej znoszą przesadzanie i mogą się nie przyjąć – dlatego lepiej zdecydować się na młodsze sadzonki, sprowadzone z dobrej szkółki.
Pod sadzenie rokitnika zwyczajnego wykopujemy dół o boku 80 cm i podobnej głębokości. Jeśli chcemy uformować żywopłot, możemy przygotować rów o podobnych wymiarach. Jego dno i boki należy wzruszyć łopatą. Jeśli podłoże jest bardzo ubogie, można zwiększyć głębokość i wyłożyć na dnie dołu kompost, który następnie przykrywamy warstwą żyźniejszej gleby z wierzchu. Rokitniki sadzimy co 80-100 cm. Po zakończonej pracy ubijamy starannie podłoże i podlewamy krzewy.
Cięcie
Po posadzeniu rokitnika skracamy lekko jego pędy, by się zagęścił. Cięcie przeprowadzamy tuż nad pąkiem skierowanym na zewnątrz. Zabieg ten możemy powtarzać wczesną wiosną przez pierwsze kilka lat życia krzewu. Później usuwamy jedynie suche i złamane pędy. Skracanie grubych gałęzi osłabia roślinę i może doprowadzić do jej obumarcia. Rokitnik zwyczajny nadaje się do uprawy w formie żywopłotu nieformowanego i formowanego – w tym drugim wypadku cięcie zachowawcze polega na delikatnym skracaniu końcówek młodych pędów, by nadać roślinom pożądaną formę.
Okazy rosnące w niedużych ogrodach wymagają systematycznego usuwania odrostów. Należy je wyrywać, ponieważ wycinanie sprzyja rozgałęzianiu się. Zabieg wykonujemy wczesnym latem, zanim dzikie pędy zdążą zdrewnieć.
Rokitnik zwyczajny, pospolity
Inne zabiegi pielęgnacyjne
Tuż po sadzeniu należy obficie podlewać rokitniki. W kolejnych sezonach nawadniamy je tylko w czasie suszy – dotyczy to zwłaszcza krzewów młodszych niż 3 lata. Dzięki symbiozie z promieniowcami – bakteriami, które wiążą azot z powietrza – rokitniki nie wymagają nawożenia. Każdej wiosny należy jednak spulchnić podłoże wokół krzewów, by ułatwić dostęp tlenu do korzeni. Zabieg ten warto połączyć z odchwaszczaniem.
Rozmnażanie
Rokitniki zwyczajne rozmnażają się zarówno generatywnie, jak i wegetatywnie.
Po zbiorze owoców oczyszczamy nasiona i wczesną jesienią, w październiku, wysiewamy je na zagony. Możemy też poddać je półrocznej stratyfikacji i wysiać dopiero wiosną. Siewki są delikatne – wymagają starannej opieki i ochrony przed szkodnikami, zwłaszcza ślimakami. czytaj dalej...
