- 1/10
- Następne
Odmiany tuji
W Polsce uprawia się żywotniki wschodnie, które tworzą jaśniejsze, rzadsze i nieco węższe żywopłoty wrażliwsze na niskie temperatury, a także wolniej rosnące żywotniki zachodnie o jaśniejszych i bardziej matowych, rudziejących na zimę liściach. Do pierwszej grupy zaliczają się odmiany: Aurea i Cupressoides, natomiast do drugiej m. in.: Aurescens, Brabant, Caespitosa, Columna, Hetz Midget, Rheingold, Smaragd, Spiralis oraz Wareana. Popularna jest również uprawa żywotnika olbrzymiego. Najczęściej sadzi się odmianę Atrovirens, która rośnie bardzo szybko, a do tego ma błyszczące, zielone liście i ozdobną czerwoną korę.
Pielęgnacja tuji
Przez pierwsze lata po posadzeniu sadzonek najważniejsze jest regularne podlewanie roślin. Ponadto tuja wymaga na zimę ściółkowania gleby wokół siebie, natomiast na wiosnę stosowania nawozów dla roślin iglastych, który miesza się z wierzchnią warstwą ziemi. Zazwyczaj tuje rozwijają się naturalnie, po posadzeniu trzeba tylko wybrać jeden z najdłuższych pędów i uformować z niego oś główną, zaś pozostałe pędy usunąć. Jeśli natomiast uprawiane są w żywopłocie, należy ścinać wierzchołki na pożądanej przez nas wysokości, tak by się zagęszczały. Żywotnik dobrze znosi cięcie zachowawcze późną wiosną i jesienią. W następnych latach wystarczy co 2-3 lata obcinać nieregularne i suche pędy oraz skracać nowe. Ważne, by powtarzać ten zabieg tak często, jak tylko drzewko tego wymaga.
Autor: Justyna Czerwieniec
Bibliografia:
1. „ABC Ogrodnictwa”, wyd. Reader’s Digest, Warszawa 2011, s. 312-313, 387.
2. Brochard Daniel „ABC Drzewa i krzewy ogrodowe”, wyd. Delta, s. 74-75.
3. Chojnowska Ewa „Iglaki”, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2008, s. 8-11, 128-147.
4. Detka Katarzyna „Encyklopedia ogrodnictwa. Krzewy”, wyd. Skarbnica Wiedzy, Warszawa 2003, s. 50-51.
5. „Igły jak cenny kruszec” Marosz Adam, [w:] „Ogrody”, nr 10/2006 (90), s. 74.
6. Le Page Rosenn, Retournard Denis „ABC rozmnażania roślin przez sadzonki”, wyd. Delta, s. 200.
7. Prat Jean-Yves, Retournard Denis „Szczepienie drzew i krzewów owocowych i ozdobnych”, wyd. Delta, Warszawa 2010, s. 283-284.
