- 1/16
- Następne
Odmiany czarnego bzu
Spośród wielu dekoracyjnych odmian bzu szczególnie popularne są odmiany o kwiatach pełnych lub pojedynczych, tzw. bzy szlachetne. Wyróżniają się wśród nich: Jav van Toll i Florent Stepman – o dużych, pojedynczych kwiatach. Madame Lemoine – o pełnych kwiatach koloru białego, Massena – o efektownych purpurowofioletowych kwiatach, Marechal Foch i General Pershing – o jaśniejszych, różowofioletowych kwiatach oraz Jules Simon – o kwiatach barwy niebieskoliliowej. Inne odmiany: Laciniata – o postrzępionych, matowozielonych liściach, złocistolistna Aurea, białoobrzeżona Variegata oraz purpurowolistna Giuncho Purple. Chętnie sadzone są również polskie odmiany bzu: Chmurka – o wiśniowofiołkowym kolorze kwiatów, Kapitan Teliga – o amarantowośliwkowej barwie kwiatów, a także Irena Krupow-Lipska – o pełnych lilaróżowych kwiatach.
Owoce czarnego bzu
Dojrzewające w październiku drobne i czarnofioletowe owoce czarnego bzu mają szerokie zastosowanie leczniczo-dietetyczne. Zawierają dużo kwasów organicznych, pektyny, polifenole, katechiny i inne związki aktywne. Wykazują działanie napotne moczopędne i łagodnie przeczyszczające, a także zmniejszają nerwobóle i migreny. Należy uważać, ponieważ niedojrzałe mogą powodować zatrucia. Z owoców wyciska się sok, z którego produkuje się domowe przetwory, np. marmoladę lub wino.
Pielęgnacja czarnego bzu
Krzewy posadzone i regularnie podlewane w początkowym okresie wzrostu nie wymagają potem szczególnego cięcia i formowania. Sprowadza się ono do wycinania zbędnych lub chorych gałęzi. Jedynie co trzy lata zaleca się przycinać mocniej gałęzie, tak by utrzymać odpowiedni pokrój. Można nadać drzewom owalną lub kulistą formę, przycinając pędy wczesną wiosną. Bez czarny rośnie intensywnie i z tego powodu nie nadaje się do uprawy w pojemnikach.
Autor: Justyna Czerwieniec
Bibliografia:
1. „Ballada o czarnym bzie” Keller Agnieszka, [w:] „Ogrody”, nr 9/2004 (65), s. 25-27.
2. Bremness Lesley „Wielka księga ziół”, wyd. Wiedza i Życie, wyd. IV, s. 115, 199.
3. „Bez czarny” dr Frąszczak Barbara, [w:] „Działkowiec”, nr 8/2009 (708), s. 74.
4. Grzegory Julian „Ogród przy domu”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1983, wydanie VI, s. 69.
5. Gruca Zbigniew „Owocowe rarytasy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2010, s. 17-20.
6. „Mało znane rośliny sadownicze” Kawecki Zdzisław, Łojko Romuald, Pilarek Bolesław, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2007, s. 47-49, 54.
7. McVicar Jekka „Księga ziół”, wyd. Solis, Warszawa 2006, s. 236.
8. Ody Penelope „Wielki zielnik medyczny”, wyd. >DEBIT<, Bielsko-Biała 1999, s. 96.
9. Owoce jagodowe przez cały sezon, cz. II” Dziubak Marta, [w:] „Działkowiec”, nr 8/2005 (660), s. 59.
10. „Rodem z lasu” Gawryś Alicja, [w:] „Kwietnik”, nr 6/2009 (174), s.46-48.
11. „Wielka ilustrowana encyklopedia roślin ogrodowych”, wyd. Reader’s Digest, Warszawa 2004, s. 598.
