- 1/6
- Następne
Jeśli dysponujemy działką lub ogrodem, w którym możemy wygospodarować nieco wolnej przestrzeni dla dużej i okazałej rośliny, z pewnością powinniśmy zainteresować się parzydłem leśnym (Aruncus sylvestris). Gatunek ten należy do licznej rodziny różowatych i jest dość pospolity w całej Europie oraz Azji. Również w Polsce nierzadko można go spotkać na stanowiskach naturalnych. Nie warto jednak pozyskiwać go z takich miejsc, gdyż nie tylko jest na nich objęty ścisłą ochroną gatunkową, ale też dziko rosnące egzemplarze kwitną mniej okazale, niż ich ogrodowi pobratymcy. Ta imponująca i długowieczna bylina, to doskonały wybór na miejsca cieniste lub półcieniste, na których niewiele ozdobnych roślin tak dobrze sobie poradzi.
Charakterystyka wyglądu
Głównymi walorami dekoracyjnymi parzydła są bujne, zielone liście, tworzące gęstą kępę oraz piękne, wiechowate kwiatostany, pojawiające się na roślinie w czerwcu i lipcu. Liście mają intensywnie zielony kolor i wyrastają pierzasto na długiej, rozgałęzionej i dość sztywnej łodyżce. Pojedynczy liść posiada jajowaty kształt z ostrym zakończeniem, ząbkowate brzegi blaszki i jest wyraźnie unerwiony, co sprawia wrażenie pomarszczenia powierzchni. Roślina wydaje maleńkie, białe lub kremowe kwiaty, jednak są one zebrane w duże i okazałe, wiechowate, wzniesione kwiatostany. Kształtem i wyglądem przypominają kwiatostany tawułek arendsa, są jednak od nich znacznie większe i bardziej imponujące. W porze kwitnienia parzydło wygląda wyjątkowo dekoracyjnie i jest wtedy jedną z bardziej atrakcyjnych roślin w ogrodzie. Kwiaty zapylają owady, głównie chrząszcze. Roślina jest dwupienna, więc posiada kwiaty męskie (większe i bardziej okazałe i wydzielają miły zapach) oraz kwiaty żeńskie (mniejsze, z delikatnym, różowym lub zielonkawym odcieniem).
Wraz z pędami kwiatostanowymi dorasta do ok. 2 m, jednak sama kępa nie jest dużo mniejsza. Z wiekiem dość znacząco rozrasta się również na szerokość osiągając niekiedy rozmiary 1,5 m. Jedyna godna uwagi odmiana to 'Kneifii', która różni się od gatunku przede wszystkim wysokością, gdyż dorasta do zaledwie 60-90 cm. oraz budową liści, których blaszki nie są jajowate, a znacznie dłuższe i cieńsze, niemal nitkowate. Kwiaty są podobne, jedynie cały kwiatostan jest nieco bardziej przewieszający się niż u gatunku. Odmiana nieco słabiej tworzy przyrosty korzeniowe.
Parzydło leśne
Warunki uprawowe
Parzydło leśne nie jest trudne w uprawie, o ile na samym początku przygotujemy dla niego odpowiednie miejsce. Roślina oczekuje stanowisk cienistych lub półcienistych oraz bardzo zasobnej, żyznej i dość lekkiej gleby, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie. Kępa tworzy silny i mocny system korzeniowy, więc na ciężkich glebach będzie się znacznie gorzej rozwijała. Podłoże wprawdzie nie powinno być mokre, ale jednak dość wilgotne, gdyż parzydło nie toleruje suszy. Podczas sezonu wegetacyjnego wskazane jest zasilanie rośliny, najlepiej kompostem lub innym nawozem organicznym, gdyż duża masa zielona posiada znaczne zapotrzebowanie na składniki pokarmowe. W okresie zimowym o parzydło nie musimy się martwić, gdyż w naszym klimacie dobrze sobie radzi i z powodzeniem znosi niskie temperatury. Jedynie młode egzemplarze, w pierwszych 1-2 latach warto jest nieco okrywać jesienią liśćmi lub gałązkami igliwia, gdyż silne mrozy mogą uszkodzić jeszcze niezbyt dobrze zadomowiona rośliny. W swoich tkankach (głównie liściach i nasionach) parzydło posiada substancje toksyczne, między innymi saponiny i pochodne cyjanowodoru, dlatego jest uważane za roślinę trującą. Być może również z tego powodu ma niewielu wrogów i z reguły nie jest szczególnie podatne na zagrożenia ze strony chorób lub szkodników.
Parzydło leśne czytaj dalej...