Bukszpan to niezwykle popularny i wciąż poszukiwany krzew, znany w Europie od stuleci. Ceniony głownie ze względu na walory ozdobne – drobne, błyszczące liście, które są ciemnozielone przez całą zimę oraz niewielkie kwiatuszki w kolorze żółtym, które pomimo niewielkiego rozmiaru potrafią przyciągnąć pszczoły. Zaletą bukszpanu jest możliwość dowolnego ukształtowania jego postaci ze względu na podatność krzewu na cięcie i formowanie. Z tego też względu jest wykorzystywany jako żywopłot, lub „zielona rzeźba”, o zaplanowanym uprzednio przez posiadacza kształcie. Wysoka odporność na mróz oraz niewielkie wymagania w uprawie sprawiają, że bukszpan chętnie gości w ogrodach i jest tam wykorzystywany do organizacji przestrzeni. Roślina rośnie wolno,  nie jest zbyt wrażliwa na warunki atmosferyczne, wybacza błędy w uprawie oraz nie wymaga obfitego nawożenia – istnieje nawet możliwość jej rozwoju przy całkowitym zaniechaniu nawożenia. Aby jednak cieszyć się w pełni urokiem i intensywnością kolorów powinno się poznać jej zapotrzebowania i rozpocząć odpowiednie nawożenie. 

 

 

Stosując odpowiednie nawożenie krzewy odwdzięczą się nam silniejszym wzrostem i intensywniejszą barwą. Ich odporność na niesprzyjające warunki uprawy również wzrośnie do wyższego poziomu. Istotą nawożenia jest stan podłoża, na którym zasadziliśmy roślinę – im gorsza gleba, tym większą uwagę powinniśmy zwrócić na nawożenie. Gleby piaszczyste nie są bogate w składniki pokarmowe, po zastosowaniu nawozu bardzo szybko dostaje się on w głąb i jest poza zasięgiem rośliny – dlatego powinniśmy przyłożyć się szczególnie do nawożenia w przypadku posiadania tego rodzaju podłoża. Gleby gliniaste mają natomiast tendencję do zatrzymywania potrzebnych składników, przez co roślina ma możliwość ich pobierania. Po posadzeniu krzewów korzenie powinny rozrastać się jak najintensywniej we wszystkie strony, aby zapewnić krzewom stabilność i ułatwić pobór wody w okresach suszy. W pierwszym roku powinniśmy zatem wykazać się ostrożnością podczas nawożenia, dlatego zaleca się stosowanie jedynie połowy przewidzianej dawki. Wraz z każdym kolejnym rokiem stosujemy już pełną dawkę, używając nawozu organicznego lub mineralnego (np. Polifoska, Azofoska itp.). Bezpośrednio po jego aplikacji należy intensywnie podlać roślinę, aby nawóz dostał się do gleby. Jeśli zdecydowaliśmy się na ściółkowanie, należy dodatkowo zastosować raz lub dwa razy w sezonie saletrę amonową wapniową lub potasową. Stosując polecane ściółkowanie korą lub trocinami należy dodatkowo wprowadzić 1-2 razy w sezonie saletrę wapniową, potasową lub amonową dostarczającą azot – towarzyszące rozkładowi kory i trocin bakterie również pobierają go z gleby ograniczając tym samym roślinie dostęp do tego pierwiastka, a użycie saletry skutecznie eliminuje niedobory. Nawozów organicznych powinniśmy używać przed samym sadzeniem bukszpanu. Polecane są w szczególności w przypadku posiadania słabszej jakości gleby. Pozwoli to na jej użyźnienie. W kolejnych latach, w odstępach 3-4 letnich zaleca się ponowne stosowanie przekompostowanego obornika. Ciekawym rozwiązaniem są nawozy o opóźnionym działaniu, – np. Osmocote posiadający żywiczną otoczkę – które raz zastosowane stopniowo uwalniają składniki odżywcze przez okres kilku miesięcy, a więc przez cały sezon wegetacyjny rośliny. W przypadku zdecydowania się na tego typu zasilanie krzewów wystarczy jednorazowa aplikacja granulek w okresie wczesnowiosenny aby nasze rośliny miały zapewniony dostęp do niezbędnych składników przez cały rok. Trzeba mieć na uwadze fakt, że zapotrzebowanie roślin na poszczególne pierwiastki różni się w zależności od okresu wegetacyjnego, w którym się znajduje. I tak wiosną, nasze bukszpany wymagają większej ilości azotu, natomiast latem niezbędny będzie potas, który pomoże im przygotować się do zimy. Wraz z końcem lipca powinniśmy zaprzestać nawożenia (wyjątkiem są nawozy wolno działające).  Złamanie tej zasady może spowodować wejście roślin w okres zimowy przy ich dalszym, intensywnym wzroście co w konsekwencji prowadzić może do ich przemarzania. Rośliny pochodzące ze stref klimatycznych, które są zdecydowanie cieplejsze od naszej - takie jak bukszpany – podczas zimy nie zapadają w stan spoczynku. Tempo ich wegetacji zwalnia, co powoduje konieczność cyklicznego zaopatrzenia w wodę. Podlana gleba z chęcią przyjmie warstwę ściółki – uniemożliwi to jej przemarznięcie oraz zabezpieczy nagromadzoną wilgoć przed wyparowaniem.