- 1/3
- Następne
Rośliny uprawiane przez człowieka, do prawidłowego wzrostu i rozwoju często wymagają dodatkowego nawożenia, gdyż nie zawsze wystarcza im ilość składników pokarmowych zawartych w podłożu. Szczególną grupą roślin, u której brak nawożenia wyraźnie przekłada się na jakość i wielkość plonowania są drzewa owocowe. Na ogół rośliny te osiągają duże rozmiary, co sprawia, że potrzebują dużej ilości substancji odżywczych. Wprawdzie korzenią się głęboko i mają dostęp do substancji zawartych w głębszych warstwach gleby, ale też obdarzone są dodatkowym obciążeniem w postaci licznych owoców. Nie bez znaczenia jest dla nich również fakt, że przez wiele lat zajmują w ogrodzie to samo stanowisko. Jeśli więc owocujące drzewo nie będzie systematycznie dokarmiane, zacznie słabnąć, wydawać mniejsze i niezbyt liczne owoce oraz stanie się bardziej podatne na choroby i szkodniki, a także niskie, zimowe temperatury.
Sposoby nawożenia sadu
Zapotrzebowanie drzew owocowych na składniki pokarmowe jest różne i zależy od wielu czynników np.: wieku rośliny, sposobu uprawy gleby w sadzie (utrzymywanie pod drzewami ugoru lub murawy), pory roku i rodzaju podłoża. Nawożenie ogólnie dzieli się je na trzy podstawowe rodzaje: doglebowe, nawierzchniowe oraz dolistne. Pierwsze wykonuje się zwykle jesienią, przed posadzeniem roślin, dodając do podłoża zestaw składników mineralnych i organicznych w postaci nawozów sztucznych (nawozy wapniowe, potasowe i fosforowe) oraz naturalnych (kompostu, obornika), które następnie bardzo dokładnie miesza się z glebą. Drugi rodzaj nawożenia stosuje się w trakcie wegetacji, rozsypując nawóz wokół drzewa w odległości równej ok. 1,5 wielkości korony, a następnie zagrabiając i podlewając podłoże, dla lepszego rozpuszczenia się i wniknięcia do gleby składników pokarmowych. Nawożenie dolistne także wykonuje się w trakcie wegetacji, opryskując drzewo nawozami płynnymi, przeznaczonymi specjalnie do tego celu.
Nawożenie drzewa
Ogólne zasady nawożenia drzew owocowych
Wielkość i sposób nawożenia, należy dostosować do czynników środowiskowych oraz warunków uprawy. Nawozy najlepiej podawać roślinom w umiarkowanie ciepły, bezdeszczowy i pochmurny dzień. Palące słońce i wysoka temperatura mogą spowodować poparzenia liści, mróz utrudni przenikanie substancji czynnych do podłoża, a deszcz spłucze preparat z drzewa, zanim jeszcze składniki odżywcze zdążą wniknąć do jego tkanek. Warto też pamiętać, że w sadzie, w którym utrzymywany jest ugór, trzeba liczyć się z większymi stratami magnezu i potasu, natomiast pod drzewami uprawianymi na murawie, z większymi ubytkami azotu i fosforu.
Podwyższone dawki nawozu stosuje się też na gleby lekkie, z których składniki wypłukiwane są szybciej, natomiast mniejsze na gleby ciężkie, gdzie substancje odżywcze przemieszczają się wolniej. Ogólnie przyjmuje się, że każdego roku drzewom owocowym należy podawać bardzo wczesną wiosną jednorazowo lub w dwóch częściach: wczesną wiosną i w połowie czerwca nawozy azotowe w ilości czystego składnika ok. 5-6 g/m2 (np. jako saletrzak w ilości ok. 170-210 g/m2) oraz jednorazowo, również wiosną, potas w dawce czystego składnika 8-12 g/m2 (np. w postaci soli potasowej 60% w ilości 15-20 g./1 m2), a także w razie potrzeby nawozy magnezowo-wapniowe. Czasami poleca się przesunąć termin nawożenia z wiosny na jesień (X-XI) i podanie azotu w zmniejszonych dawkach czyli 3-5 g./m2 (np. w postaci mocznika 6,5-11 g/m2) oraz potasu w dawkach podobnych, jak przy nawożeniu wiosennym. Jeśli fosfor został dodany do gleby przed sadzeniem roślin, nie ma potrzeby uzupełniania go podczas dalszej uprawy roślin, gdyż za pomocą rozbudowanego systemu korzeniowego, drzewa owocowe w wystarczającym stopniu pobierają go wraz z wapnem z głębszych warstw podłoża.
Szeroki wybór dobrych nawozów znajdziesz pod tym linkiem.
