- 1/4
- Następne
W krajobraz polskiego ogrodu na stałe wpisała się popularna tuja. Ze względu na szeroki wybór i łatwą uprawę żywotniki są jednymi z najchętniej sadzonych iglaków w ogrodach przydomowych. Dla jednych ogród nie może istnieć bez gęstego żywopłotu z tych zimozielonych roślin, inni są ich zagorzałymi przeciwnikami. Warto pamiętać, że żywotniki nie są naszymi rodzimymi iglakami – pochodzą z zachodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Najrzadziej spotykanym jest żywotnik olbrzymi (Thuja plicata) z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae), który w naturze osiąga nawet 60 m wysokości.
Opis
Żywotniki olbrzymie cechuje zróżnicowany pokrój (w zależności od odmiany), gęste ulistnienie – zwykle ciemnozielone, sztywne, błyszczące łuski, które nie mają tendencji do brunatnienia zimą. W odróżnieniu od żywotnika zachodniego ma wąski ostry wierzchołek. Kwiaty oraz szyszki nie są elementem dekoracyjnym. Roślina jest trująca!
Stanowisko i wymagania
Żywotniki dobrze czują się na przeciętnych glebach, muszą być jednak wilgotne. Źle znoszą suche gleby i warunki miejskie – krzewy nie mają wtedy bujnego wzrostu, gałęzie są przerzedzone i przesuszone, niezbędne jest ich usunięcie. Najlepiej jednak zapewnić dość żyzne i świeże podłoże. Roślina jest bardziej wrażliwa na mróz, wymaga stanowisk osłoniętych od wiatru. Radzi sobie w miejscach słonecznych i półcienistych. Ważne, by sadzić krzewy z bryłą ziemi z pojemnika.
Odmiany:
- Atrovirens – Ta odmiana posadzona w odpowiednich warunkach doskonale nadaje się na zimozielone żywopłoty. Jej łuski są intensywnie ciemnozielone. Ma pokrój wąskostożkowy, w szybkim tempie dorasta do 15 m wysokości.
- Kórnik – Polska odmiana o stożkowym pokroju, której młode przyrosty są złocistożółte. W ciągu 10 lat dorasta do ok. 3 m wysokości.
- Stoneham Gold – Odmiana z wyjątkowo żółtym ulistnieniem. W stosunku do ilości światła jest bardziej wymagająca oraz mniej odporna na silny mróz.
- Can-Can – Odmiana o powolnym wzroście – osiąga 1,2 m w ciągu 10 lat. Łuski ma ciemnozielone i błyszczące, przyrosty złocistożółte. Idealnie nadaje się do małych ogrodów.
- Zebrina – Silnie rosnąca stożkowata odmiana. Korona początkowo luźna, później się zagęszcza. Ulistnienie intensywnie zielone, z poprzecznymi złocistymi paskami.
- Zebrina Extra Gold – Odmiana silnie zabarwiona – jedynie u nasady pędy i łuski są zielone, reszta pędów złocista. Osiąga 2 m wysokości. Nadaje się do nasadzeń pojedynczych w ciekawych widocznych miejscach.
- Collyer’s Gold – Dorasta do 2 m wysokości i 1 m szerokości. Na wiosnę igły przebarwiają się na jasnożółto, później zmieniają barwę na jasnozieloną.
- Hilleri – Rozrasta się na 2 m szerokości i 2 m wysokości. Ma zaokrąglony kształt. Igły koloru jaskrawozielonego.
- Excelsa – Charakteryzuje się pędami rosnącymi horyzontalnie, dorasta do 15 m. Ma łuski błyszczące i ciemnozielone. Polecana jako pionowy akcent w ogrodzie.
- Jan – Osiąga 2,5 m w ciągu 10 lat. W ciągu sezonu wegetacyjnego łuski są złocistożółte, zimą i jesienią przebarwiają się na zielono.
Uprawa
Istotne jest, by sadzić krzewy z bryłą ziemi z pojemnika. Nie kupujmy krzewów przechowywanych z gołym korzeniem, taka roślina trudniej się przyjmie i może chorować. Przed posadzeniem rośliny należy obficie podlać. Dół oczyścić z kamieni i innych zanieczyszczeń. Żyzną część odkłada się na bok, zostanie wykorzystana do przysypania. Dół należy zaprawić żyzną glebą oraz torfem w celu zakwaszenia, roślinę umieszcza się na tej samej wysokości, na której rosła w szkółce, przysypuje i mocno ubija, formując misę. Misę zalewa się wodą, a kiedy już wsiąknie, dosypuje się gleby i przykrywa ściółką z trocin lub węgla brunatnego. czytaj dalej...
