Wiciokrzew przewiercień, kapryfolium - wszystko o sadzeniu, uprawie i rozmnażaniu

Jesteś tutaj:

Wiciokrzew przewiercień, kapryfolium - wszystko o sadzeniu, uprawie i rozmnażaniu

3,7/5 (126 ocen)

Metodą wymagającą nieco więcej pracy jest ukorzenianie sadzonek pędowych, które przeprowadzamy w domu lub w inspekcie. Ulistnione pędy długości 10-15 cm pobieramy w czerwcu i lipcu, najlepiej rano. Po odcięciu usuwamy z nich liście (z wyjątkiem wierzchołkowej pary) i natychmiast sadzimy je w przepuszczalnym podłożu – np. w doniczce wypełnionej torfem, ziemią ogrodową i piaskiem, zmieszanymi w równych proporcjach. Jeśli poprzedniego wieczora roślina mateczna została obficie podlana, sadzonki powinny szybko wytworzyć korzenie. Warto przykryć je namiotem z folii, który ograniczy parowanie wody. Aby ustrzec się chorób grzybowych należy unikać zbytniego zagęszczenia młodych roślin i zapewnić im codzienne wietrzenie. W przyszłym roku, jeśli wytworzą silne korzenie, będziemy mogli przenieść je na rozsadnik.


Choroby i szkodniki


W połowie lata na liściach wiciokrzewu można zaobserwować biały nalot, który szybko zajmuje coraz większą ich powierzchnię. To oznaka, że pnącze poraził mączniak prawdziwy. Chorobę zwalczamy stosując biopreparaty, takie jak Beta-Chikol lub kostki Himal. Odmiana ‘Inga’ jest odporniejsza na mączniaka niż gatunek.

Jeśli kapryfolium rośnie przy nasłonecznionej ścianie o wystawie południowej bądź wschodniej, prędzej czy później stanie się siedliskiem mszyc. Poszukiwania szkodników warto zacząć już w maju – im wcześniej wykryjemy nieproszonych gości, tym łatwiej będzie się ich pozbyć. Skuteczną metodą zwalczania mszyc są opryski nierozcieńczonym wyciągiem lub gnojówką z pokrzywy (200 g suszu na 1 l wody). W przypadku dużej inwazji szkodników można sięgnąć po biopreparaty na bazie czosnku lub insektycydy selektywne, które nie szkodzą pożytecznym owadom.

Bibliografia:

1. ABC ogrodnictwa, red. A. Bernat, Warszawa 2011, s. 317, 335, 377.  
2. Ich wysokości pnącza, „Mój Piękny Ogród”, nr 8/2007, s. 50-53.
3. Ilustrowana encyklopedia roślin, cz. 5, red. I. Sieńko-Holewa, Warszawa 2008, s. 31-32, 34.
4. Kacperska M., Mulewska A., Najpiękniej kwitnące pnącza, „Ogrody”, nr 6/2008, s. 28-31.
5. Katalog roślin. Drzewa, krzewy, byliny, Warszawa 2006, s. 6-10, 144.
6. Landowska A., Uwaga, trucizna!, „Kwietnik”, nr 9/2002, s. 36-38.
7. Mauryc K., Zaprawy, wyciągi, odwary i gnojówki roślinne stosowane w ogrodach przydomowych oraz rolnictwie ekologicznym, „Wiadomości Rolnicze”, nr 3/2014, s. 10-11.
8. Podstolski W., Wytworne wiciokrzewy, „Ogrody”, nr 11/2005, s. 14-17.
9. Portrety roślin. Wiciokrzew, „Mój Piękny Ogród”, nr 9/2008, s. 64.
10. Pusz W., Choroby ozdobnych pnączy, „Mój Piękny Ogród”, nr 8/2006, s. 40.
11. Szydło W., Parada wiciokrzewów, „Kwietnik”, nr 9/1996, s. 35-37.
12. Woźniak J., Rozmnażanie roślin, Warszawa 2013, s. 44-46, 69-70, 100.
13. Wyrzykowska M., Pnącza ozdobne z kwiatów, „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 34/2013, s. 14.
14. Zaraś-Januszkiewicz E., Pnącze na miarę, „Działkowiec”, nr 2/2010, s. 4-7.

Małgorzata Długosz

Koniecznie zobacz