Najlepsze odmiany wiśni do uprawy w Polsce

Jesteś tutaj:

Najlepsze odmiany wiśni do uprawy w Polsce

3,5/5 (712 ocen)
ʻŁutówkaʼ

Najbardziej rozpowszechniona w Polsce odmiana. Istnieje wiele typów ʻŁutówkiʼ, ale najbardziej polecane są IR-2 oraz P-7. Drzewa rosną słabo, tworząc małe korony o zwisających pędach. Plonują już w 2. roku po posadzeniu. Owoce tworzą się głównie na słabo rozgałęzionych pędach rocznych, które wymagają regularnego cięcia odnawiającego. Zaletami tej odmiany są samopłodność oraz dość wysoka plenność. Kwiaty rozwijają się późno i na ogół nie zagrażają im przymrozki. Pokrywają gałęzie bardzo szczelnie, ulistnienie zaś jest mało obfite. Z tego względu po zbiorze wiśni drzewo zostaje ogołocone. Duże, kuliste owoce są ciemnoczerwone i smaczne. Zbiera się je pod koniec lipca, przez dwa tygodnie. ‘Łutówka’ jest podatna na drobną plamistość liści i moniliozę, dlatego w jej uprawie należy stosować profilaktyczne opryski. Ponadto plonuje dobrze tylko na żyznych glebach i wymaga obfitego podlewania oraz systematycznego cięcia.

‘Nadwiślanki’

Pod tą nazwą kryją się polskie odmiany lokalne – ‘Wiśnia Serocka’, ‘Słupia Nadbrzeżna’ oraz ‘Sokówka z Jedlińska’. Są to obcopylne, stosunkowo silnie rosnące drzewa cechujące się wysoką plennością. Ich owoce mają dość cierpki, ale przyjemny smak. Najlepiej plonują w regionach, z których się wywodzą – od Sandomierza do Radomia.

ʻNefrisʼ

Silnie rosnąca, samopylna odmiana, wywodząca się od  ʻŁutówkiʼ. Ma smaczniejsze owoce i  mniejsze wymagania siedliskowe. W połowie lipca wykształca drobne, soczyste wiśnie o korzennym aromacie, doskonałe na przetwory. Wadą tej odmiany jest wrażliwość na raka bakteryjnego i drobną plamistość liści. Poleca się ją jako zapylacz dla odmian węgierskich.

ʻNorthstarʼ

Kanadyjska odmiana o słabym wzroście i niezbyt rozłożystej, kulistej koronie. Owocowanie rozpoczyna w 2. roku po posadzeniu i wydaje bardzo obfite plony. Wiśnie są dość drobne, ciemnoczerwone i mają przyjemny kwaskowaty smak. Dojrzewają wcześnie, zbiory można rozpocząć już na początku lipca. Drzewa są samopylne i mało wrażliwe na spadki temperatury oraz choroby – z wyjątkiem moniliozy.

ʻPandy 103ʼ

Kolejna z odmian węgierskich. Wywodzą się z niej silnie rosnące drzewa o wczesnych kwiatach, które niekiedy przemarzają. Są tylko częściowo samopylne, dlatego wymagają obecności wiśni innej odmiany. Duże, słodkie i bardzo smaczne owoce dojrzewają w połowie lipca, a plon jest średnio obfity. Jest to odmiana deserowa, ceniona również w przetwórstwie. Inną jej zaletę stanowi wysoka odporność na choroby i mróz.

ʻSabinaʼ

Polska odmiana o silnym wzroście i kulistej koronie. Jest polecana do uprawy w duecie z ʻNorthstarʼ ze względu na średnio obfite plony. Owocuje bardzo wcześnie – już na początku lipca. Czerwone kwaskowate wiśnie trudno odrywają się od szypułek. Nadają się do przetworów i do spożycia na surowo. ‘Sabina’ wykazuje dużą odporność na mróz i rzadko atakuje ją plamistość liści, a na raka i moniliozę jest całkowicie odporna.


Bibliografia

1.ABC ogrodnictwa, Warszawa 2011, s. 228-230, 288-289.
2. Dereń D., Szklanki, czyli wiśnie deserowe, „Mój Piękny Ogród”, nr 8/2009, s. 36.
3. Gawryś A., Owoce prosto z drzewa, „Kwietnik”, nr 7/2008, s. 46-47.
4. Gruca Z., Doceńmy wiśnie, „Działkowiec”, nr 9/2013, s. 47-49.
5. Klimek G., Sadownictwo, cz. 2, Warszawa 1997, s. 150-152.
6. Mika A., Sad dochodowy, Warszawa 2010, s. 262-265.
7. Prat J.-Y., ABC sadownictwa, Warszawa 2009, s. 60-65.
8. Sadownictwo, red. Legańska Z., Warszawa 2002, s. 320-322.
9. Węgierskie wiśnie najlepsze do ogrodu, „Mój Piękny Ogród”, nr 6/2010, s. 62.

Małgorzata Długosz
 

Koniecznie zobacz