- 1/3
- Następne
Zwykle najtrudniejszymi miejscami w ogrodzie bywają cieniste zakątki, na których niewiele roślin czuje się wystarczająco dobrze, aby bujnie się rozwijać i ładnie kwitnąć. Mimo to istnieje kilka gatunków, które w takich miejscach radzą sobie znakomicie, gdyż w naturze również wybierają podobne stanowiska. Wśród nich czołowe miejsce zajmują oczywiście paprocie, funkie i brunery, ale jest też wiele mniej znanych gatunków, które także zasługują na uwagę. Jednym z nich jest między innymi należąca do rodziny ogórecznikowatych (szorstkolistnych) miodunka plamista nazywana lekarską (Pulmonaria officinalis), której lancetowate, szerokie i dość duże liście mają bardzo interesujący wygląd, a pojawiające się wczesną wiosną niewielkie kwiaty, posiadają ciekawe zabarwienie.
Opis
Miodunka plamista jest niewielką, kępiastą, rozłogową byliną, dorastającą do wys. ok. 20-30 cm. i tworzącą gęste kępy, złożone z wielu odziomkowych, lancetowatych, szerszych u podstawy liści. Wszystkie części rośliny, pokryte są drobnymi włoskami, dlatego w dotyku liście i pędy wydają się być szorstkie. Blaszka liściowa jest ciemnozielona i pokryta licznymi, nieregularnymi, białymi plamkami, od których roślina przyjęła swoją nazwę gatunkową. Pojawiający się wczesną wiosną (III-V) kanciasty i rozgałęziony pęd kwiatowy dorasta do ok. 25-30 cm. i tworzy na szczycie niewielki, luźny kwiatostan złożony z kilkunastu drobnych kwiatów, których kolor zmienia się w trakcie rozwoju (początkowo różowe, później czerwono-fioletowe, a na końcu niebieskie), sprawiając wrażenie wielobarwności. Kwiaty są silnie miododajne, co wyjaśnia nazwę rodzajową roślin oraz ogromne zainteresowanie pszczół oraz innych owadów zapylających kwitnącymi łanami miodunek.
Odmiany
Miodunki plamiste poza typowym gatunkiem spotykane są także w odmianach, z których najpopularniejsze są rośliny charakteryzujące się białymi kwiatami: „Sissinghurst White” i „Alba”.
Miodunka
Wymagania uprawowe
Miodunka plamista to roślina wymagająca dość szczególnych warunków uprawy. W naturze (spotykana także na nielicznych stanowiskach w Polsce) zasiedla wilgotne zarośla i lasy liściaste, dlatego w ogrodzie również oczekuje podobnych warunków. Najlepiej rośnie pod drzewami i w miejscach ocienionych oraz na żyznych, próchniczych, lekkich, przepuszczalnych i stale wilgotnych glebach. Nie może być sadzona na podmokłym gruncie, ale też nie znosi suszy. W upalne, gorące i suche lata, bez podlewania może przedwcześnie zasychać, przechodząc w stan spoczynku letniego. Miodunka plamista jest dość odporna na niskie temperatury, ale świeżo posadzone rośliny lub delikatne odmiany, lepiej okryć na zimę gałązkami igliwia, co zabezpieczy je przez zbyt dużymi spadkami temperatury. czytaj dalej...
