Maruna bezwonna, nadmorska - opis, charakterystyka i zwalczanie

Jesteś tutaj:

Maruna bezwonna, nadmorska - opis, charakterystyka i zwalczanie

3,6/5 (56 ocen)

Profilaktyka


W zwalczaniu maruny bezwonnej dużą rolę odgrywa profilaktyka. Gatunek przez większość okresu wegetacyjnego kwitnie i rozsiewa nasiona, które mogą zacząć kiełkować w krótkim czasie po dojrzeniu. Systematyczne usuwanie roślin z terenu upraw oraz niszczenie kiełkujących siewek za pomocą wiosennego bronowania lub jesiennej podrywki, w dużym stopniu może ograniczyć liczebność maruny w uprawie. Walkę z maruną wspomaga również racjonalne nawożenie roślin uprawnych, wykorzystywanie do nawożenia wyłącznie dobrze przefermentowanego obornika i dobrze rozłożonego kompostu, wysiew wolnego od nasion chwastów materiału siewnego oraz niszczenie chwastów na terenach przylegających do upraw (min.: na nieużytkach, w rowach, na pasach podzielających uprawy, na ścieżkach). Chwasty na nieużytkach i terenach przyległych można zwalczać za pomocą wykaszania (przed kwitnieniem) lub za pomocą totalnych preparatów chwastobójczych, zawierających w swoim składzie glifosat. Warto jednak pamiętać, że zanim skorzystamy z preparatu chemicznego, powinniśmy wykorzystać wszelkie inne metody ochrony roślin, gdyż substancje zawarte w takich środkach są toksyczne i nie są obojętne dla środowiska.

Maruna bezwonna


Zwalczanie chemiczne


Kiedy jednak zabiegi profilaktyczne i agrotechniczne nie wystarczają, a maruna bezwonna rozrasta się w uprawie dość intensywnie, należy skorzystać z chemicznych preparatów ochrony roślin, przeznaczonych do zwalczania tego gatunku chwastu. Środki należy wybrać z aktualnego rejestru MRiRW oraz zastosować je ściśle z zaleceniami zamieszczonymi w instrukcji stosowania preparatu. Maruna bezwonna jest wrażliwa na większość substancji czynnych, zawartych w środkach chwastobójczych, dlatego wybór preparatów chemicznych do jej zwalczania jest obecnie bardzo duży. Wśród nich znajdują się między innymi: Astor 360 SL, Butisan Star Max 500 SE, Cleravis 492,5 SC, Dakota 500 SC, Helm - Rap 500 SC (rzepak ozimy), Avocet 334 SL, Borowik 334 SL (rzepak ozimy i jary, gorczyca biała), Cliophar 300 SL, Golden Clopyralid 300 SL, Hoder 300 SL, Lontrel 300 SL (rzepak ozimy, burak cukrowy, cebula), Kilof 480 EC, Szpada 480 EC (ziemniak, rzepak jary i ozimy, groch, fasola, ogórek, marchew), Avatar 293 ZC, Plateen 41,5 WG (ziemniaki), Harfur (ziemniak, kukurydza), Linur 450 SC, Nightjar B 450 SC (ziemniaki, kukurydza, groch, marchew, pietruszka, seler, por), Stomp 330 EC (ziemniaki, cebula, kapusta), Wolof A 480 SL (ziemniaki, groch, fasola), Agritox 500 SL (pszenica ozima, jęczmień ozimy, jęczmień jary, pszenica jara, owies), Aminopielik Standard 600 SL (pszenica ozima, żyto ozime, jęczmień jary, pszenica jara), Chwastox Trio 540 SL (pszenica ozima, pszenżyto ozime, żyto, jęczmień jary, owies, trawniki, pola golfowe), Coma 20 WG (pszenica ozima, pszenżyto ozime, pszenica jara, jęczmień jary), Deresz 306 SE, Feniks 306 SE (pszenica ozima, jęczmień ozimy, pszenżyto ozime, żyto, jęczmień jary, pszenica jara, pszenżyto jare, kukurydza), Puma Uniwersal 069 EW (pszenica jara i ozima, pszenica ozima).

Autor: Katarzyna Józefowicz

Bibliografia:

1. „Podręczny atlas chwastów” Prof. dr hab. Grzegorz Skrzypczak, dr Andrzej Blecharczyk, wyd. Medix Plus, Poznań 1996r.
2. „Atlas chwastów” inż. Adam Paradowski, wyd. Plantpress sp. z o.o., Kraków 2013r.
3. „Atlas chwastów” prof. dr Włodzimierz Tymrakiewicz, wyd. PWRiL, Warszawa 1976r.
4. „Atlas chwastów dla praktyków” Tomasz Czubiński, Adam Paradowski, Polskie Wydawnictwo Rolnicze Sp. z o.o., Poznań 2014r.
5. „Atlas chwastów”, Kozak M., Wojciechowski W, wyd. Sumi-Agro Poland, Warszawa
 

Koniecznie zobacz