Esparceta siewna - charakterystyka, zastosowanie i uprawa

Jesteś tutaj:

Esparceta siewna - charakterystyka, zastosowanie i uprawa

3,5/5 (110 ocen)

Należąca do rodziny bobowatych esparceta siewna (Onobrychis viciifolia) to ciekawa, wieloletnia roślina uprawna, którą czasami można również spotkać na stanowiskach naturalnych. Esparceta ma dość specyficzne wymagania klimatyczne i glebowe, dlatego nie wszędzie będzie dobrze rosła. Preferuje gleby lekkie, suche i stosunkowo ubogie w składniki pokarmowe. Podłoża mogą być nawet płytkie i kamieniste, ale bezwzględnie muszą zawierać dużo związków wapnia. Esparceta jest także rośliną światłolubną i ciepłolubną, dlatego nie nadaje się do uprawy w miejscach zacienionych i na zimnych, mokrych glebach. Nie powinna być też wysiewana w najchłodniejszych rejonach kraju, chociaż z reguły zimę znosi dość dobrze. W środowisku naturalnym pojawia się w miejscach suchych, ciepłych i widnych, zasiedlając nasłonecznione zbocza górskie, przydroża, rumowiska i suche polany.


Zastosowanie


Esparceta siewna jest wszechstronną rośliną użytkową, jednak jej uprawa ze względu na specyficzne wymagania glebowe nie jest łatwa. Esparceta to przede wszystkim doskonała roślina pastewna, dostarczająca cennej i bogatej w składniki pokarmowe paszy. Części zielone oraz nasiona są bogatym źródłem białka, wartościowych tanin, witamin i soli mineralnych. Roślina jest także lekko strawna i nie powoduje u zwierząt kłopotów trawiennych ani wzdęć. W postaci zielonki lub siana nadaje się przede wszystkim do skarmiania trzody chlewnej, koni oraz młodych zwierząt. Lepiej też radzi sobie z niskimi temperaturami i posiada dużo mniejsze wymagania glebowe niż bardziej od niej popularne rośliny pastewne takie jak lucerna i koniczyna. Nadaje się do uprawy na glebach suchych, płytkich, wapiennych, przepuszczalnych i ubogich w składniki pokarmowe, gdyż znakomicie radzi sobie na takich stanowiskach.

Posiada jednak dość duże oczekiwania w stosunku do odczynu pH podłoża, późno rozpoczyna wegetację wiosenną i daje niezbyt wysokie plony zielonej masy, dlatego nie należy do najczęściej uprawianych gatunków roślin pastewnych. Esparceta siewna jest szczególnie polecana na łąki kośne i na pastwiska. Może być uprawiana w siewie czystym lub w mieszankach (np. z lucerną, zbożami lub z niektórymi trawami: kostrzewą łąkową, stokłosą bezostną), a także na nasiona. Jest też bardzo cenionym pożytkiem pszczelim, gdyż jej kwiaty są wspaniałym źródłem miododajnego nektaru. Jej wydajność miodowa z 1ha. może wynosić ok. 100 kg. Jako roślina motylkowa, nadaje się też do uprawy jako przedplon dla innych roślin uprawnych, tolerujących zasadowy odczyn gleby oraz do przyorania jako nawóz zielony, pozostawiający po sobie stanowisko wzbogacone w związki azotu. Esparceta siewna może być także traktowana jako roślina przeciwerozyjna, wykorzystywana do rekultywacji terenów zniszczonych np. nasypów, rumowisk, ugorów czy usypisk.


Kwitnąca esparceta siewna

Kwitnąca esparceta siewna


Odmiany


Obecnie w rejestrze COBORU zarejestrowana jest jedna uprawna odmiana esparcety siewnej – „Taja”. Odmiana posiada różowe kwiaty i wzniesione pędy oraz wykazuje się dużą wartością miododajną. Doskonale nadaje się na przedplony, poprawia jakość gleby, dobrze znosi warunki zimowe, szybko odrasta po skoszeniu, nie ma tendencji do wylegania i wcześnie rozpoczyna wiosenną wegetację.


Przygotowanie stanowiska


Zapewnienie odpowiednich warunków dla esparcety siewnej jest dość trudne, gdyż gleba na której będzie uprawiana, musi być bogata w związki wapnia, ciepła, zasadowa i sucha. Roślina dobrze plonuje jedynie na terenach ciepłych i dostatecznie nasłonecznionych. Esparceta może być uprawiana na stanowisku po roślinach okopowych lub po zbożach, jednak przed jej wysiewem, podłoże powinno zostać odpowiednio przygotowane. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym przed uprawą jest zniszczenie na polu wszystkich chwastów, gdyż roślina należy do gatunków wyjątkowo podatnych i wrażliwych na zachwaszczenie (szczególnie we wczesnej fazie rozwoju). Glebę warto też wzbogacić niewielkimi dawkami nawozów mineralnych, o obniżonej zawartości azotu. Zwykle na 1 ha. stosuje się przedsiewnie ok. 30 kg. N, 80 kg. P2O5 i 140 kg. K2O, a w kolejnych latach uzupełniająco ok. 80 kg. P2O5 i 100 kg. K2O. Nawożenie powinno być jednak dostosowane do naturalnej zasobności gleby, gdyż na zbyt żyznych stanowiskach, esparceta siewna rozwija się gorzej i może być użytkowana przez krótszy okres czasu. czytaj dalej...

Koniecznie zobacz