Esparceta siewna - charakterystyka, zastosowanie i uprawa

Jesteś tutaj:

Esparceta siewna - charakterystyka, zastosowanie i uprawa

3,5/5 (110 ocen)

Uprawa


Nasiona esparcety należy wysiewać wczesną wiosną (poł. IV - V), bo chociaż do kiełkowania potrzebują temperatury dobowej wynoszącej min. 5 °C, to równocześnie wymagają sporej ilości wilgoci oraz dużo słońca. Esparcetę wysiewa się zwykle w rzędy oddalone od siebie o ok. 15 – 20 cm., wykorzystując na 1 ha. w siewie czystym ok. 50 – 70 kg. nasion wyłuskanych lub 80 – 100 kg. nasion w strąkach, umieszczanych na głębokości ok. 2 cm.. Esparcetę można też uprawiać jako wsiewkę w zboża jare (np. w pszenicę jarą) z wyjątkiem jęczmienia jarego lub na nasiona (w siewie czystym, przy zwiększeniu rozstawu rzędów do ok. 30 – 40 cm i obniżeniu ilości wysiewanych nasion o około połowę). Esparcetę uprawianą na zielonkę w czystym siewie, należy użytkować maksymalnie przez ok. 3 – 4 lata, kosząc ją w sezonie 2 – 3 razy (na glebach wyjątkowo ubogich daje tylko 1 pokos).

Nasiona espracety siewnej - odmiana Taja

Nasiona espracety siewnej - odmiana Taja


Opis


Esparceta siewna jest trwałą, wieloletnią rośliną zielną, tworzącą rozbudowany, głęboki (dorastający do ok. 1,5 – 2 m.), gruby, palowy system korzeniowy oraz wzniesione, sztywne, bruzdkowane, lekko owłosione, wysokie łodygi, dorastające do ok. 80 – 10 cm. Łodygi wyrastają ze zgrubiałej szyjki korzeniowej i już u podstawy mocno się rozgałęziają. Na całej długości są też pokryte licznymi, nieparzysto pierzastymi, zielonymi liśćmi, złożonymi z ok. 15 - 25 pojedynczych, lancetowatych, długich listków, posiadających omszone od spodu blaszki liściowe. Każdej wiosny, na początku okresu wegetacyjnego pierwsze rozwijają się liście, tworząc nad ziemią rozetę, z której w następnej kolejności wyrastają pędy. Jesienią pędy zamierają, ponowie rozpoczynając wzrost wiosną następnego roku.

Od maja do czerwca, na pędach rozwijają się kłosowate kwiatostany, wyrastające na długich szypułkach z kątów liści i z wierzchołków pędu. Pojedynczy kwiat składający się na kwiatostan ma różowa barwę i motylkową budowę. Płatki kwiatu mają też wyraźne, ciemnoróżowe żyłkowanie. Kwiaty są obcopylne, ale ponieważ wydzielają dużo nektaru, są chętnie odwiedzane przez pszczoły i inne owady zapylające. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w szarawe, jednonasienne, krótkie strąki (owoce dorastają do ok. 6 – 8 mm. dł.). Każdy strąk jest cienki, jajowaty i owłosiony. Na spodniej stronie płaski, na górnej zaokrąglony i pokryty pasem ostrych ząbków. Zamknięte w strąku nasiona mają nerkowaty kształt i zielonkawą barwę. Ich powierzchnia jest gładka, lekko błyszcząca i posiada wyraźnie widoczny, ciemny znaczek. Do wysiewu wykorzystuje się na ogół całe strąki, bo chociaż zamknięte w nich nasiona kiełkują słabiej, pozbawione strąka szybciej tracą zdolność kiełkowania. Rozwijające się z nasion siewki, początkowo nie przypominają rośliny dorosłej, gdyż ich pierwsze liście są trójdzielne i mają bardziej owalne blaszki liściowe. Pierwsze liście posiadają tez często czerwonawą barwę.

Autor: Katarzyna Józefowicz
 

Koniecznie zobacz