- 1/6
- Następne
Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare) jest bardzo popularną rośliną, naturalnie występującą na terenie naszego kraju. Można go znaleźć w lasach, na łąkach, nieużytkach, polach oraz w przydrożnych rowach, gdyż panujące tam warunki odpowiadają mu doskonale.
Zastosowanie
Wrotycz pospolity często traktowany jest jako chwast i roślina ruderalna. Mimo to nadaje się również do uprawy w ogródkach przydomowych jako roślina ozdobna (szczególnie jego odmiany np. „Crispum” posiadającą bardzo ładne liście), gdyż znakomicie sprawdza się w kompozycjach naturalistycznych i jest doskonałym materiałem na suche bukiety. Można z niego również wykonywać saszetki zapachowe, służące do odstraszania owadów (komarów, moli, much, mrówek) lub wykorzystać do przygotowania ekologicznych preparatów ochrony roślin (np. przeciwko mszycom, wciornastkom i pędrakom, a także chorobom grzybowym jak np. mączniaki) .
Dawniej wykorzystywano go także w celach leczniczych oraz jako przyprawę kulinarną, ale obecnie właściwie nie występuje już w tej roli. W kuchni zrezygnowano z niego, z powodu niezwykle silnego i niezbyt ładnego aromatu (przypominającego kamforę) oraz gorzkiego smaku, natomiast w ziołolecznictwie nie ma już tak dużego zastosowania, ze względu na zawartość związków toksycznych w tym tujonu. W miarę bezpiecznie można go stosować jedynie zewnętrznie, w postaci wywarów bądź wyciągów (alkoholowych lub octowych), gdyż posiada właściwości przeciwgrzybiczne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwzapalne. Wspomaga gojenie się stanów zapalnych skóry (np. atopowe zapalenie skóry), ropni, trądziku, opryszczki, liszaju oraz grzybic i owrzodzeń. Bywa też składnikiem preparatów i leków farmakologicznych (np. leków nasercowych, maści).
Jednak samodzielne leczenie chorób wewnętrznych za pomocą ziela wrotycza jest odradzane, gdyż przedawkowanie bądź nieumiejętne korzystanie z rośliny może skończyć się poważnymi kłopotami zdrowotnymi.
Wrotycz pospolity
Charakterystyka ogólna
Wrotycz pospolity wyglądem przypomina nieco rumianek pospolity, gdyż jego sztywne, długie łodygi (ok. 1- 1,5 m. wys.), niezbyt gęsto pokryte dużymi, pierzastymi liśćmi, rozgałęziają się w połowie długości, tworząc na szczycie baldachowate kwiatostany (VII - IX). Jednak u rumianku są one delikatniejsze i niezbyt gęste, natomiast u wrotycza tworzą duże, zwarte, niemal płaskie baldachy kwiatostanowe. Żółtopomarańczowe koszyczki rurkowatych kwiatów wrotycza są też pozbawione białych płatków korony (kwiatów języczkowych), tak charakterystycznych dla rumianku. Jeśli jednak te cechy nie wystarczą do rozróżnienia roślin, z pewnością pomoże w tym bardzo intensywny zapach wrotycza pospolitego, zupełnie nie przypominający pięknego, rumiankowego aromatu.
Wrotycz pospolity czytaj dalej...
