- 1/3
- Następne
Szkodniki pojawiające się na roślinach to poważne utrapienie dla każdego ogrodnika. Jednymi z najpowszechniejszych i najbardziej uniwersalnych są przędziorki, atakujące niemal każdy rodzaj roślin. Te maleńkie, ale uciążliwe pajęczaki, potrafią bardzo sprawnie się rozmnażać, są odporne na niektóre preparaty ochrony chemicznej, gustują w większości uprawianych gatunkach roślin i nie są łatwe do wytropienia, dlatego trudno się dziwić, że mimo swoich rozmiarów, należą do ścisłej czołówki najgroźniejszych szkodników roślin.
Opis
Przędziorek osiąga zaledwie 0,3-0,5 mm. długości i zwykle żeruje na spodniej stronie liści, dlatego gołym okiem ciężko jest go dostrzec. Jego obłe, wrzecionowato wydłużone ciało jest często półprzeźroczyste i pokryte wyraźnymi plamami po bokach. Kolor pancerzyka uzależniony jest od gatunku i może mieć barwę brunatną, czerwoną, żółtą lub zieloną. Wszystkie przędziorki żerują w podobny sposób (wysysając z roślin soki), choć niektóre z nich mają swoje najbardziej ulubione gatunki roślin.
Objawy żerowania przędziorka
Pierwsze oznaki żerowania przędziorka to drobniutkie, jasne plamki na liściach, które z czasem łączą się ze sobą, doprowadzając do blednięcia lub żółknięcia, a w konsekwencji zasychania i obumierania całej blaszki liściowej. W późniejszym okresie infekcji, na spodniej stronie liści, wokół pąków oraz w kątach ogonków liściowych można dostrzec delikatną, gęstą pajęczynkę, którą owady tworzą, by chronić się przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi oraz drapieżnikami.
Liść zaatakowany przez przędziorki
Gatunki przędziorków
W zależności od gatunku, owady mogą różnić się barwą, wielkością i wymaganiami. W naszym kraju najbardziej rozpowszechniony jest przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae), który osiąga ok. 0,4-0,6 długości i w zależności od pory roku może być pomarańczowo-czerwony (zima) lub zielonożółty (okres wegetacji). Postacią zimującą jest zapłodniona samica, która spędza zimę zagłębiona w ziemi. W ciągu jednego sezonu owad może mieć nawet do 5 pokoleń (rozwój trwa ok. 1-3 tygodni), a jedna samica może złożyć ok. 100 jaj. Owady najczęściej atakują chmiel, róże, maliny, fasolę, truskawki, paprykę, tawułki, pierwiosnki oraz cały szereg innych roślin ozdobnych i użytkowych. Nieco mniej popularny jest przędziorek owocowiec (Panonychus ulmi), który z upodobaniem żeruje na jabłoniach, śliwach, gruszach, malinach, głogu i wielu innych gatunkach roślin z rodziny różowatych. Owad ma barwę wiśniowo-bordową i jest nieco mniejszy od przędziorka chmielowca. Samica może złożyć ok. 20 jaj, ale ich rozwój trwa ok. 1 miesiąca, a ilość pokoleń w ciągu roku może dojść do 8. Na roślinach iglastych spotkać można także przędziorka sosnowca (Oligonychus ununguis), który ma zielono-żółty kolor i atakuje głównie świerki, jałowce i żywotniki. Najrzadziej można natomiast spotkać czerwono-pomarańczowego przędziorka szklarniowca (Tetranychus cinnabarinus), który jest gatunkiem ciepłolubnym i gustuje głównie w roślinach doniczkowych oraz uprawianych pod szkłem.
Warunki sprzyjające szkodnikowi
Wszystkie przędziorki uwielbiają suszę i ciepło. Brak deszczu i wysoka temperatura, to dla nich warunki idealne. Rozmnażają się wtedy bardzo szybko i w krótkim czasie zajmują całą roślinę. Ich zwalczanie nie jest łatwe, gdyż wiele preparatów niszczy jedynie postaci dorosłe, nie robiąc krzywdy larwom i jajom. Poza tym przędziorki mają zdolność uodparniania się na środki ochrony roślin, przez co jeszcze trudniej z nimi walczyć. Kiedy pojawią się na roślinach, musimy liczyć się z tym, że jeden oprysk nie wystarczy i konieczne będzie powtórzenie zabiegu.
Przędziorek
Tutaj znajdziesz szeroki wybór środków na przędziorki.
