- 1/5
- Następne
Wrzosy sadzimy na stanowisku słonecznym, unikajmy półcienistych zakątków, gdyż w takich warunkach wrzosy są bardziej podatne na choroby, których nie brakuje. Jeżeli wrzosowisko powstaje w miejscu częściowo zacienionym, można półcieniste zakątki obsadzić wrzoścem, który jest doskonałym towarzystwem dla wrzosów, a radzi sobie w takich warunkach.
Odpowiednie przygotowanie podłoża powinno być jednym z najważniejszych czynności wykonywanych przy zakładaniu wrzosowiska. Podłoże musi być kwaśne, poza tym próchnicze, lekkie oraz przepuszczalne. W praktyce teren pod wrzosowisko powinien być trochę podwyższony, aby uchronić wrzosy przed zalegającą wodą. Przy cięższym podłożu, wskazana jest warstwa drenażu, na którą nawozimy podłoże będące mieszanką torfu o kwaśnym odczynie oraz ziemi ogrodowej, a także piasku.
Podwyższona rabata nie tylko zabezpieczy wrzosy przed zastojem wody, ale także bardziej je wyeksponuje, co podkreśli piękno nowego zakątka.
Kolejną czynnością jest sadzenie roślin. Możemy wysadzić same wrzosy, ale jak mamy więcej miejsca, doskonałym dodatkiem kompozycyjnym będą wrzośce, wybrane iglaki, a także inne rośliny wrzosowate. Wprowadzenie zmiennych roślin urozmaici rabatę, a także sprawi, że będzie ona atrakcyjna przez cały rok. Ilość roślin na metr kwadratowy powinna wynieść od 10 do 15 sztuk, a odległoś 20- 30 cm. Nim posadzimy daną roślinę należy ją zanurzyć w wodzie, aby bryła korzeniowa w pełni nią nasiąknęła. Sadząc wrzosy pamiętajmy, aby gałązki stykały się z podłożem, a tak naprawdę z warstwą ściółki, bo ściółkowanie jest zabiegiem bardzo ważnym, ponieważ ogranicza parowanie podłoża, chroni korzenie przed przegrzaniem, ogranicza ekspansję chwastów, podnosi estetykę, a także przy zastosowaniu odpowiedniej ściółki utrzymuje odpowiednie pH podłoża.
Wrzosy w doniczce
Czy wiesz że …
Zakładając wrzosowisko warto skorzystać z mikoryzy. Zjawisko mikoryzy, ostatnio jest bardzo popularne i zalecane przy sadzeniu wybranych i trudniejszych w uprawie roślin. Zjawisko mikoryzy to symbioza grzybów symbiotycznych, żyjących w korzeniach rośliny. Dzięki niej rośliny lepiej rosną, lepiej się prezentują i łatwiej znoszą mniej korzystne warunki.
Po założeniu wrzosowiska do zabiegów pielęgnacyjnych o których należy pamiętać zaliczymy: podlewanie, nawożenie, przycinanie, zabezpieczenie roślin na zimę, monitorowanie roślin pod względem obecności szkodników oraz patogenów chorobotwórczych.
Wrzosy charakteryzują się płytkim systemem korzeniowym, dlatego też podlewanie przy okresach suszy jest konieczne. Ściółkowaniem możemy poprawić wilgotność podłoża, ale i tak podlewania nie unikniemy. Pamiętajmy, że podlewamy nie lejąc wody na roślinę tylko od razu na podłoże. Podlewamy dość obficie, ale nie za często.
Dla zapewnienia trwałości, a także odpowiedniego pokroju roślin, wrzosy należy co roku przycinać. Możemy je ściąć wiosną, poniżej kwitnącej części pędu. Cięcie sprawi, że wrzosy będą zwarte i bardzo dekoracyjne.
Po cięciu roślinę można nawieźć odpowiednim nawozem. Możemy zastosować nawóz o spowolnionym działaniu, a także nawozy specjalne dla roślin kwasolubnych. Wrzosy nie znoszą nadmiernego nawożenia, dlatego wiosenne nawożenie w zupełności im wystarczy na cały okres wegetacji.
Po pierwszych przymrozkach wrzosy należy okryć gałązkami iglastymi. Okrywanie jest konieczne zwłaszcza w przypadku młodych roślin oraz tych na otwartej przestrzeni narażonych na wysuszające wiatry.
Przez cały okres wegetacji czuwamy nad zdrowotnością roślin. Czujność na tej płaszczyźnie pozwoli na szybką reakcję w razie konieczności i zapobieżeniu ewentualnemu zagrożeniu.
Zakładamy wrzosowisko
Wrzosowisko najlepiej tworzyć późnym latem i jesienią, wówczas kwitnące wrzosy stanowią podstawowe rośliny, dostępne w sprzedaży. To dobry czas na założenie własnego wrzosowiska. Kwitnące rośliny łatwiej komponować, łączyć w ciekawe zestawienia. Poza tym w tym czasie, mają doskonałe warunki do aklimatyzacji i zdążą się ukorzenić przed nadejściem zimy.
Wrzosowisko
Rozmnażanie
Wrzosy można rozmnożyć poprzez sadzonki wierzchołkowe, kopczykowanie, odkłady, a także wysiew nasion. Najczęściej korzystamy z wegetatywnych sposobów rozmnażania.
W przypadku rozmnażania poprzez sadzonki, należy pamiętać, że pobieramy półzdrewniałą, wierzchołkową część pędu krzewinki. Termin przygotowania sadzonek to lipiec i sierpień. Długość sadzonki niewielka, maksymalnie 5-8 cm.
Sadzonkujemy w przepuszczalne podłoże (torf , piasek) np. do skrzynek, donic, mis. W celu utrzymania stałej wilgotności warto nakryć je folią, szybą, pamiętając o wietrzeniu. Skrzynkę należy ustawić w takim miejscu, aby sadzonki nie były narażone na pełne nasłonecznienie. Przy ukorzenianiu bardzo ważna jest wilgotność powietrza oraz podłoża. Jeżeli zapewnimy sadzonkom dobre warunki, sadzonki ukorzenią się po jednym- dwóch miesiącach. U ukorzenionych sadzonek zaobserwujemy nowe przyrosty. Aby roślina pięknie się rozkrzewiła należy uszczykiwać młode przyrosty. Ukorzenione sadzonki zimę muszą spędzić w widnym i zabezpieczonym przed mrozem pomieszczeniu. Dopiero w drugiej połowie maja można je wysadzać na odpowiednio przygotowane stanowisko.
Rozmnażanie poprzez kopczykowanie jest mniej absorbujące i polega na przysypaniu krzewinki do połowy mieszanką torfu z ziemią ogrodową. Następnie należy utrzymywać stałą wilgotność podłoża, przez cały okres wegetacji. Wiosną można rozgarnąć kopczyk i wówczas ostrym narzędziem ściąć ukorzenione sadzonki. czytaj dalej...
