- 1/3
- Następne
Trzęślica modra nazywana też trzęślicą jednokolankową (Molinia caerulea) to szczególny gatunek trawy. Na terenie Europy (w tym także Polski), Azji i Ameryki Północnej występuje dość powszechnie i zasiedla stanowiska, na których niewiele roślin byłoby w stanie sobie poradzić. Trzęślica modra jako jedna z nielicznych traw jest cieniolubna i doskonale znosi trudne warunki środowiskowe. Można ją spotkać przede wszystkim w miejscach ruderalnych, na nieużytkach, torfowiskach, terenach bagiennych, przy leśnych drogach i na leśnych polanach, gdzie zasiedla podłoża jałowe, słabe i ubogie w składniki pokarmowe (ubogie w potas, fosfor i azot), pełniąc na nich rolę rośliny przeciwerozyjnej. Gatunek do tego stopnia upodobał sobie tak szczególny rodzaj gleb, że na podłożach żyznych lub systematycznie nawożonych szybko zanika bądź w ogóle się nie pojawia. Trzęślica jest też bardzo tolerancja w stosunku do wilgotności gleby (może zanieść zarówno susze jak i zalewanie) oraz pH podłoża (może rosnąć zarówno na glebach kwaśnych jak i zasadowych), źle natomiast znosi deptanie i niskie koszenie.
Wartości użytkowe
Mimo swoich małych wymagań siedliskowych, trzęślica modra nie ma szczególnych wartości użytkowych i zupełnie nie nadaje się na trawę pastewną. Rośnie bardzo wolno, późno rozpoczyna wegetację i jest wrażliwa na koszenie oraz deptanie, dlatego nie warto jej wysiewać na łąkach kośnych i na pastwiskach. Gatunek nie ma też żadnych wartości paszowych, gdyż jego tkanki są bardzo ubogie w wartościowe składniki odżywcze (zawierają nieznaczne ilości białka, soli mineralnych, karotenów i cukrów). W swoim składzie posiadają natomiast dużo substancji ciężkostrawnych (celulozy, hemicelulozy, ligniny), a nawet trujących (glikozydy cyjanogenne). Trzęślica nie jest też trawą smaczną, dlatego zwierzęta zwykle jej unikają. Do jedzenia nadają się jedynie młode źdźbła, dlatego trawa czasami stanowi pożywienie zwierzyny leśnej. Trzęślicę można natomiast potraktować jako gatunek uzupełniający, wysiewany na nienawożonych, wyjałowionych łąkach jednokośnych lub ubogich użytkach zielonych. Po zbiorze trawę można wykorzystać na ściółkę dla zwierząt hodowlanych.
Odmiany
Pomimo iż trzęślica modra nie ma większej wartości użytkowej jako trawa pastewna, w ogrodach może być uprawiana jako ciekawa roślina ozdobna. Wyprowadzone od niej odmiany nie tylko zachwycają barwą, pokrojem i ciekawymi, zwykle wysokimi kwiatostanami, ale też znakomicie nadają się do zagospodarowywania miejsc, w których nie poradziłyby sobie inne gatunki roślin. Wśród odmian ozdobnych znajdują się między innymi: „Variegata” (odmiana dorastająca do ok. 60 cm. wys. i tworząca duże, gęste kępy zielonych, przewieszających się liści, pokrytych podłużnymi, jasnymi pasami oraz kwiaty o czerwonym zabarwieniu, pojawiające się do VIII-X), „Moorhexe” (odmiana dorastająca do wys. ok. 80 cm., o niebieskozielonych, przebarwiających się jesienią na złotobrązowy kolor liściach i wzniesionych, czerwono-fioletowych, bardzo ciemnych kwiatostanach, może rosnąć w miejscach wilgotnych), „Heidebraut” (odmiana tworząca wzniesione, zwarte kępy niebiesko-zielonych liści, przebarwiających się jesienią na żółty kolor i wytwarzająca sztywne, wysokie pędy kwiatostanowe, mogące dorastać do wys. 1 – 2 m.), „Dauerstrahl” (odmiana dorastająca do ok. 60 – 100 cm., tworząca wzniesione, sztywne, żółte pędy kwiatostanowe i czerwonawe kwiatostany), „Winterfreude” (odmiana dorastająca do ok. 50 – 70 cm., posiadająca pokrój fontannowy oraz zielone liście, przebarwiające się jesienią na czerwono-pomarańczowy kolor), „Edith Dudszus” (odmiana o pokroju fontannowym, krótkich zielonych liściach, przebarwiających się jesienią na złoto-brązowy kolor oraz wysokich, dorastających do 1,2 m., ciemno-fioletowych kwiatostanach i fioletowym pędzie kwiatostanowym).
Zastosowanie
Większość uprawianych odmian, poza oryginalnymi, wysokimi, zwykle fioletowymi kwiatostanami, posiada ładne, zielononiebieskie liście, które jesienią przebarwiają się na piękne, żółte lub pomarańczowe kolory. Rośliny dobrze wyglądają posadzone w grupach, ale mogą też być sadzone pojedynczo na tle trawnika lub stanowić ciekawy akcent rabaty kwiatowej (o ile stanowisko nie jest zbyt żyzne) bądź kompozycji skalniakowej. Dobrze rodzą sobie również na stanowiskach wilgotnych, dlatego mogą być sadzone w pobliżu stawu, strumienia lub oczka wodnego. Trzęślice modre stanowią też piękny element dekoracyjny w ogrodach naturalistycznych i na wrzosowiskach. Nie wymagają żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych, dobrze znoszą niskie temperatury, bardzo rzadko chorują i nie sprawiają w uprawie większych problemów. czytaj dalej...
