- 1/3
- Następne
Opis
Trzęślica modra jest trawą wieloletnią, trwałą, zbitokępkową, tworzącą bardzo krótkie rozłogi i rozbudowany system korzeniowy. Podobnie jak inne trawy, wykształca zarówno pędy wegetatywne jak i generatywne. Pędy generatywne są sztywne, wzniesione i mogą dorastać nawet do 2 m. Węzły na pędzie umieszczone są jedynie u podstawy, dlatego tylko w tej części wykształcają się liście (reszta pędu pozostaje naga). Liście trzęślicy modrej w pączku są zwinięte, a po rozwinięciu dorastają do 45 cm. długości i są dość szerokie (ok. 4 - 6 mm.), płaskie, gładkie lub delikatnie owłosione, o niezbyt szorstkim brzegu oraz mają lekko zaznaczone nerwy główne. Liście posiadają też otwarte, czasami delikatnie owłosione pochwy, a miejsce języczka zajmują drobne włoski. Od wczesnego lata (VII) do jesieni (IX) na szczytach pędów generatywnych rozwijają się wiechowate kwiatostany (wiecha właściwa).
Zwykle osiągają wysokość ok. 40 cm. i podczas całego okresu kwitnienia są skupione. Wiechę tworzą przylegające do osi kwiatostanu gałązki z umieszczonymi na nich 2 – 3 kwiatowymi, niebieskawymi lub fioletowymi, bezostnymi kłoskami. Po przekwitnieniu na gałązkach kwiatowych pojawiają się brązowe nasiona (ziarniaki). Ziarniaki mają jajowaty, lekko wydłużony kształt i są ściśle otoczone twardymi plewkami, od których odstają cienkie osadki.
Ciekawostki
Trzęślica modra na odpowiednich stanowiskach i na terenach niezagospodarowanych, może tworzyć duże zbiorowiska tzw. łąki trzęślicowe, które w porze kwitnienia wyglądają niezwykle malowniczo. Ponieważ łąki takie nie są zwykle koszone, w ich dolnym piętrze mogą bez przeszkód rozwijać się inne rośliny, którym odpowiadają podobne warunki jak trzęślicy. Ze względu na bardzo powolny wzrost, trzęślica modra nie stanowi zwykle zagrożenia dla roślin użytkowych, tym bardziej, że są one na ogół uprawiane na stanowiskach zbyt żyznych dla trzęślicy. Jeśli jednak planujemy zagospodarować na cele użytkowe teren zasiedlony przez trzęślice, możemy do jej zniszczenia wykorzystać preparat zawierający glifosat (Roundup Max 2). Kiedy jednak trzęślica stanowi główny gatunek na danym terenie, najczęściej wystarcza odpowiednie nawożenie i niskie, częste koszenie, aby roślina samoistnie zanikła.
Autor: Katarzyna Józefowicz
Bibliografia:
1. „Trawy właściwości występowanie i wykorzystanie”, red. Stanisław Kozłowski, wyd. PWRiL, 2012 r.
2. „Rośliny łąkowe”, Z. Nawara, wyd. Multico 2006 r.
3. „Tereny zadarnione” Kazimierz Jankowski, Grażyna Anna Ciepiela, Joanna Jodełka, Roman Kolczarek, wyd. Akademii Podlaskiej, Siedlce 2008
