Najlepsze odmiany leszczyny (orzecha laskowego). Zobacz!

Jesteś tutaj:

Najlepsze odmiany leszczyny (orzecha laskowego). Zobacz!

3,5/5 (467 ocen)
‘Nottinghamski’

Obficie owocująca odmiana angielskiego pochodzenia. Jej przedstawicielami są słabo rosnące krzewy, które tworzą rozłożyste korony. Ich duże, ciemnozielone liście przybierają jajowaty kształt i są płytko ząbkowane. Niewielkie orzechy wykształcają się zazwyczaj w parach lub gronach po 3 sztuki, łatwo wychodzą z okryw i mają wąsko eliptyczny kształt. Ich skorupy są dość cienkie, ciemnobrązowe i błyszczące, jądra zaś słodkie i smaczne, pokryte łatwą do zdjęcia skórką. Dojrzewają już na przełomie sierpnia i września.

Odmiana wymagająca żyznych, ciepłych gleb dobrze znosi mrozy. Jest wrażliwa na moniliozę i odporna na szkodniki. Ze względu na słaby wzrost poleca się ją do niewielkich ogrodów, ale ma również zastosowanie w produkcji przemysłowej.

‘Sandomierski’

Wczesna odmiana wywodząca się z Włoch. Należą do niej krzewy o dużej sile wzrostu, tworzące rozłożyste, słabo zagęszczone korony. Ich owalne liście mają drobno ząbkowane brzegi. Średniej wielkości owoce są wydłużone, a ich bruzdowane, cienkie skorupy przybierają jasnobrązowy kolor. Jądra mają delikatny, słodki smak, pokrywającą je powłokę można zaś bez trudu usunąć. Orzechy wypadają z okryw już pod koniec sierpnia.

‘Sandomierski’ wykazuje wrażliwość na mrozy i wymaga ciepłych stanowisk. Rzadko występuje na nim wielkopąkowiec leszczyny, ale jest podatny na słonkowca orzechowca oraz moniliozę.

‘Trapezundski’

Bardzo plenne obcopylne krzewy, wywodzące się z Azji Mniejszej, rosną silnie, tworząc luźne korony. Ich głęboko wycięte liście mają średnią wielkość. Orzechy są dość duże, a ich soczyste jądra cechują się słodkim smakiem. Nadają się do zbioru w drugiej połowie września, kiedy wychodzą swobodnie z okryw.

Odmianę tę poleca się głównie na plantacje towarowe. Źle znosi suszę, ale dość dobrze wytrzymuje mrozy. Jest podatna na moniliozę, szkodniki natomiast atakują ją rzadko.

‘Truchsessa’

Średnio plenna odmiana pochodzenia niemieckiego. Charakteryzuje się bardzo silnym wzrostem i tworzy słabo zagęszczone, wyniosłe korony. Ma jasnozielone, małe liście o jajowatym kształcie. Jej wyjątkowo duże, walcowate orzechy dojrzewają w czerwonobrunatnych skorupach. Zbiory przeprowadza się zazwyczaj pod koniec września lub na początku października, gdy otwierają się okrywy.

Jest to popularna, smaczna odmiana amatorska, dość odporna na niskie temperatury i średnio wrażliwa na choroby i szkodniki.

‘Webba Cenny’

Angielska odmiana o średnio silnym wzroście, wydająca obfite plony. Krzewy o jajowatych, powycinanych liściach formują zwarte, stożkowate korony. Owoce są duże, wydłużone, a ich żółtobrązowe skorupy mają po bokach wgłębienia. Jądra cechują się słodkim smakiem i brakiem powłoki. Orzechy zbiera się w drugiej połowie września. Nie wypadają z okryw, które są wąskie i wcześnie zasychają.

Odmiana ta wymaga żyznych, wilgotnych gleb. Najczęściej spotyka się ją w uprawach amatorskich. Jest częściowo odporna na mrozy i wrażliwa na słonkowca orzechowca, ale choroby porażają ją rzadko.


Bibliografia

1. Dziubak M., Szydło W., Urokliwe leszczyny, „Kwietnik”, nr 1/2005, s. 46-49.
2. Klimek G., Sadownictwo, cz. 2, Warszawa 1997, s. 261-262.
3. Mika A., Sad dochodowy, Warszawa 2010, s. 301-303.
4. Pomologia, red. A. Rejman, Warszawa 1994, s. 420-427, 437-438.
5. Prat J.-Y., ABC sadownictwa, Warszawa 2009, s. 97.
6. Sadownictwo, red. Legańska Z., Warszawa 2002, s. 354-356.
7. Wojciechowska M., Produkcja orzechów laskowych w Polsce, „Lubelskie Aktualności Rolnicze”, nr 2/2014, s. 24-25.
8. Zdyb H., Leszczyna, Warszawa 2010, s. 81-88, 90-97.

Małgorzata Długosz
 


Koniecznie zobacz