Miłorząb japoński - uprawa, rozmnażanie i zastosowanie

Jesteś tutaj:

Miłorząb japoński - uprawa, rozmnażanie i zastosowanie

3,5/5 (515 ocen)

Miłorząb japoński (Ginko biloba), zwany też miłorzębem dwuklapowym, dwudzielnym lub chińskim, to jedyny gatunek rodzaju i równocześnie jedyny żyjący przedstawiciel grupy drzew, które wymarły bardzo dawno temu. Miłorzęby pojawiły się ponad 200 milionów lat temu. Dzięki wykopaliskom paleobotanicznych wiadomo, że było 17 gatunków drzewa. Jednak ostatnie zlodowacenia spowodowały wyginięcie prawie wszystkich gatunków. Do dzisiejszych czasów zachował się tylko miłorząb japoński, który przetrwał na obszarach Chin. Następnie rozprzestrzenił się na tereny Japonii, Korei i Tajwanu. Do Europy dotarł dopiero na początku XVIII wieku. Pierwszy miłorząb w Polsce posadzono około 1770 roku. Miłorząb dwuklapowy należy do rodziny miłorzębowatych (Ginkgoaceae). Jest najstarszym ze wszystkich drzew, a zarazem drzewem długowiecznym – może żyć nawet 1000 lat. Miłorząb japoński jest popularnym i cenionym drzewem ozdobnym.


Charakterystyka


Ginko biloba to powoli rosnące drzewo, które jednak osiąga duże rozmiary – po 20 latach ma 5 m wysokości i szerokość około 2 m, zaś jego ostateczna wysokość może wynosić nawet 40 m. W Polsce maksymalna wysokość miłorzębu japońskiego to 25−30 lat. Drzewo cechuje się skórzastymi liśćmi o średnicy około 7 cm, które mają wachlarzowate unerwienie i różny kształt. W okresie wiosennym liście wyrastające z krótkopędów są wachlarzowate, ale nie posiadają wcięć.

Listki z wcięciami na wierzchołku dzielącymi blaszkę liściową na dwie części (dwuklapowe) rozwijają się na długopędach dopiero po jakimś czasie. Na początku liście są jasnozielone, a następnie w okresie jesiennym stają się kremowożółte. Po nastaniu pierwszych przymrozków opadają z drzewa. Wraz z pojawieniem się liści miłorząb wytwarza również delikatne kwiaty męskie i żeńskie. Rozdzielnopłciowe kwiaty umieszczone są na odrębnych okazach (dwupienne). Rośliny uzyskują dojrzałość płciową dopiero po 20−30 latach i wtedy wytwarzają nasiona. W tym czasie dopiero możliwe jest rozpoznanie płci miłorzębu. Na drzewach żeńskich znajdują się nasiona w mięsistych osnówkach umieszczone na długich szypułkach. Dojrzałe osnówki zmieniają kolor z zielonego na żółty i wydzielają nieprzyjemny zapach.

W odmianie Pendula miłorząb japoński jest mniejszym drzewem, którego gałązki mają formę opadającą, zaś odmiana Variegata charakteryzuje się kremowo-białymi liśćmi.


Owoce miłorząbu japońskiego

Owoce miłorząbu japońskiego

Uprawa


Miłorząb japoński dla prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebuje żyznej i dobrze przepuszczalnej gleby. Drzewa mogą rosnąć niemal na każdym stanowisku. Wymagają one obfitych opadów (około 900 mm rocznie), a w okresie zimowym temperatura powietrza nie może spaść poniżej -30°C. Miłorząb sadzi się wiosną lub jesienią. Nowe rośliny dobrze znoszą przesadzanie, które wykonuje się poprzez ich wykopanie wraz z bryłą ziemi. Najlepszym czasem na zmianę miejsca uprawy jest wiosna. Młode rośliny i siewki potrzebują okrycia na zimę w celu zabezpieczenia ich przed negatywnym wpływem mroźnej aury.

Gatunek jako jedyny z pozostałych drzew tego rodzaju przetrwał aż do obecnych czasów ze względu na wytworzone silne mechanizmy obronne przeciw szkodnikom, a także bakteriom, wirusom i grzybom. Ta odporność na zanieczyszczenia przemysłowe i promieniowanie (także jonizujące) powoduje, że drzewo należy do najbardziej odpornych, a wręcz nawet trudno zniszczalnych roślin. Najczęściej sadzony jest w miastach jako przyuliczna roślina ozdobna oraz w miejskich parkach i skwerach. W tym celu wykorzystywane są jedynie okazy męskie, ponieważ te nie posiadają owoców, które podczas rozkładania się wydzielają nieprzyjemny zapach. Miłorzęby żeńskie uprawiane są na plantacjach.

Miłorząb japoński - liście

Miłorząb japoński - liście

Rozmnażanie


Proces rozmnażania miłorzębu można przeprowadzić: generatywnie i wegetatywnie. Chcąc wyhodować rośliny za pomocą pierwszego sposobu, należy zebrać nasiona w czasie od końca października do grudnia. Jądro nasienia u egzemplarzy żeńskich otoczone jest białą twardą skorupką z dwoma żeberkami, u okazów męskich zaś skorupka posiada trzy żeberka, w obu przypadkach zamknięte jest w mięsistej osnówce o wielkości małej śliwki. Po usunięciu osnówki nasiona muszą zostać poddane stratyfikacji przez 15−18 miesięcy w temperaturze 4°C. Następnie wysiewa się je w inspekcie lub szklarni. Nasiona zbierane w naszych warunkach klimatycznych słabo kiełkują, większą gwarancję wyhodowania młodych roślin zapewniają te pochodzące z drzew rosnących w cieplejszych strefach klimatycznych. Rozmnażanie miłorzębu japońskiego wegetatywnie polega na szczepieniu rośliny, które przeprowadza się w szklarni w okresie zimowym. Pod koniec czerwca można również ukorzeniać sadzonki pozyskane z młodych pędów. Najlepszym materiałem są sadzonki uzyskane z dolnej części tegorocznego przyrostu. Koniecznie musimy zastosować do nich ukorzeniacz. Po upływie około trzech tygodni sadzonki powinny posiadać w pełni rozwinięte korzenie.

Miłorząb japoński

Miłorząb japoński czytaj dalej...

Koniecznie zobacz